พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1363

ขณะเป่าเทียนริมฝีปากบางก็ขยับเล็กน้อย “ฉันขอ...”

เขากำลังจะพูดต่อ แต่ในทันใดนั้นเองเธอก็ยกมือขึ้นมาแตะปากเขาไว้ “อย่าพูดออกมาสิคะ ถ้าพูดเสียงดังมันจะไม่เป็นจริงนะ”

เขาเก็บมือของเธอลงอย่างอ่อนโยน “แต่เธอบอกว่าจะทำคำขอของฉันให้เป็นจริงถ้าทำได้ไม่ใช่เหรอ? ถ้าฉันไม่พูด แล้วเธอจะทำให้ฝันฉันเป็นจริงได้ยังไงล่ะ?”

“พวกนั้นเป็นคำขอ ฉันสามารถทำคำขอให้คุณสามข้อ แต่ขอพรวันเกิดมันควร... เป็นสิ่งที่มีแต่พระเจ้าที่ช่วยคุณได้ เช่น ขอให้บริษัทเติบโต หรือขอให้อายุยืน” เธอกล่าว

แต่เขากลับพูดว่า “ทั้งคำขอและพรวันเกิดทั้งหมดก็เกี่ยวกับเธอทั้งนั้นแหละ”

ขณะพูดเขาก็ก้มหน้าลงมอง และแงะนิ้วของเธอออกมาเป็นสัญลักษณ์ที่บอกว่า ‘หนึ่ง’ ขณะที่จับมือเธอไว้ “คำขอแรกคือ ขอให้เธออยู่ฉลองวันเกิดกับฉันไปทุกปีจนกว่าฉันจะหมดลมหายใจ”

เธอตะลึงไป

จากนั้นเขาก็อ้านิ้วกลางของเธอออกเป็นสัญลักษณ์แทนเลข ‘2’ “คำขอที่สองของฉันคือ เธอจะไม่ทิ้งฉันไป”

เขาเงียบไปหลังจากนั้น และมองมือของเธออยู่อย่างนั้น แต่ก็ไม่ได้พูดคำขอที่สามออกมา

“คำขอที่สามล่ะคะ?” หลิงอี้หรานอดไม่ได้ที่จะถามขึ้น

“ฉันจะไม่บอกคำขอที่สามในตอนนี้ ฉันจะบอกเธอตอนที่ต้องการ ถึงอย่างนั้นถ้าฉันบอกคำขอนั้นกับเธอแล้ว เธอมั่นใจไหมว่าจะทำได้?” เขาพึมพำ

เขาเงยหน้าขึ้นและมองเขา “งั้นก็ตามนี้ เธอจะต้องทำให้ได้เมื่อถึงเวลานั้นนะ”

“อะไรกันคะ ทำไมดูลึกลับขนาดนั้น?” เธอถามด้วยความสงสัย

เขายิ้มและไม่พูดอะไร แต่ก็มีแววความเศร้าซ่อนอยู่ในดวงตาลึกของเขา

“ไม่คิดเลยว่าเธอจะวาดการ์ตูนเก่งแบบนี้” เขากล่าวยอมรับ

“ตอนเรียนฉันชอบวาดการ์ตูนค่ะ ฉันเคยวาดเป็นเล่มด้วยนะ แต่ไม่ได้วาดนานแล้วฝีมือขึ้นสนิมไปหมด ฉันแอบฝึกอยู่พักใหญ่เลยค่ะ โชคดีที่รูปวาดออกมาดูดีบนเสื้อนี้” เธอกล่าว

สายตาของเขามองไปที่มือของเธอเมื่อได้ยินอย่างนั้น เนื่องจากอาการของมือเธอ ตอนนี้เธอจึงขีดเขียนได้ช้ากว่าคนทั่วไป นอกจากนั้นความแตกต่างชัดเจนมากขึ้นเมื่อเทียบกับลายมืออันสวยงามของเธอก่อนหน้านี้ นี่ยังไม่กล่าวถึงการวาดภาพของเธอ