พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1438

“ฉันไม่อยากมีอะไรเกี่ยวข้องกับเขา อีกอย่างด้วยอาการในปัจจุบันของฉัน ก็ไม่แน่นอนว่าการผ่าตัดจะออกมาราบรื่น ถึงจะปลูกถ่ายตับไป ก็อาจจะไม่สำเร็จหลังจากนั้นก็ได้” โจวเชียนหยุนกล่าว

เธอคงมีโอกาสในการรอดชีวิตหลังการปลูกถ่ายตับมากกว่านี้ ถ้าอาการป่วยของเธออยู่ในระยะที่หนึ่งหรือสอง

แต่ตอนนี้เธออยู่ในระยะที่สามและมันก็สายเกินไปแล้ว

มันน่าจะไม่เป็นประโยชน์เท่าไหร่แม้จะผ่าตัดสำเร็จก็ตาม

“ฉันให้จินหาหมอที่เก่งที่สุดให้พี่ได้นะ” หลิงอี้หรานรีบกล่าว

โจวเชียนหยุนยิ้มอ่อนโยน “อี้หราน ขอบคุณเธอมากนะ เธอทำเพื่อพี่มามากพอแล้วล่ะ พี่ไม่อยากใช้ชีวิตเดือนสุดท้ายไปกับการนอนบนเตียงในโรงพยาบาล ถ้าพี่ผ่าตัด พี่ก็อาจต้องนอนอยู่บนเตียงไปจนตายก็ได้”

“แต่...”

“พี่ไม่อยากเสียเวลาไป ตอนนี้การผ่าตัดไม่ได้มีความหมายกับพี่มากแล้วล่ะ” เธอกล่าว เธอรู้ว่าอาการของตัวเองแย่ลงทุกวัน เพราะแบบนั้นทำไมเธอต้องทำให้มันยุ่งวุ่นวายอีกล่ะ?

หลิงอี้หรานรู้ว่าพี่โจวยอมรับชะตากรรมของตนเอง หรือพูดให้ชัดคือ... เพราะความยากของการผ่าตัดและการปฏิเสธเย่เหวินหมิงของพี่โจว

“พี่โจว พี่มีอาหยันน้อยกับคุณป้าอยู่นะคะ พี่เต็มใจจะปล่อยพวกเขาไปอย่างนี้จริง ๆ เหรอคะ?” เธอกล่าว

โจวเชียนหยุนยิ้มเจื่อน “ไม่ แต่แล้วยังไงล่ะ? อี้หราน ฉันรู้ว่าเธออยากจะโน้มน้าวใจให้ฉันผ่าตัด แต่ฉันตัดสินใจแล้วล่ะ ฉันไม่สามารถเอาสองสามเดือนสุดท้ายของชีวิตไปเดิมพันกับความสำเร็จของการผ่าตัดได้!”

หัวใจของหลิงอี้หรานกระตุกวูบ เพราะไม่มีอะไรรับประกันได้ว่าการผ่าตัดจะสำเร็จและหลังจากการผ่าตัดเซลล์มะเร็งจะไม่ลุกลามอีกครั้ง

คุณนายโจวชะงักไป จู่ ๆ เธอก็ไม่รู้ว่าจะโน้มน้าวใจลูกสาวอย่างไรดี

เพราะเธอเองก็มีความกลัวเช่นเดียวกับลูกสาวของเธอ!

หลายวันที่ผ่านมา แทนที่จะไปเตรียมตัวตั้งแผงขายอาหาร โจวเชียนหยุนก็เป็นคนไปส่งอาหยันน้อยที่โรงเรียนในทุกวัน

เธอยังอยู่เป็นเพื่อนแม่ที่บ้านและไปหาหมอที่โรงพยาบาลเป็นประจำ

ชีวิตสงบสุข แต่เธอรู้สึกได้รับการเติมเต็มมากกว่าที่ผ่านมา อาจเพราะครั้งนี้ในที่สุดเธอก็สามารถปลดภาระบนบ่าลงได้และได้ใช้ชีวิตเงียบ ๆ อย่างที่ต้องการ

เธอสามารถไปตลาดเป็นเพื่อนแม่ ทำอาหารทานที่บ้าน และเก็บรูปลูกชายของเธอไว้ในอัลบั้มดิจิทัลได้...