พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1451

เพราะเธอยืนกรานและเขาก็ทำอะไรไม่ได้ สุดท้ายก็ต้องยอม

ดังนั้นพวกเขาจึงไปที่โรงพยาบาลด้วยกัน

เมื่อไปถึงโรงพยาบาล อี้จิ่นหลีก็สั่งบอดี้การ์ดที่ตามพวกเขามาให้คอยดูแลหลิงอี้หราน

จากนั้นเขาก็เดินเข้าไปในห้องผู้ป่วย

ภายในห้อง นายท่านอี้ผ่ายผอมและนอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยสีขาว ชายผู้ที่เคยมีอำนาจมากในที่สุดก็มาถึงบั้นปลายของชีวิต

นายท่านอี้พยายามอดทนฝืนอยู่

เมื่อเขาเห็นอี้จิ่นหลีเข้ามา เขาก็ตัวสั่นและพูดว่า “แก… แกมาแล้ว…”

“ครับ ผมมาแล้ว” อี้จิ่นหลีตอบ

อาจบอกได้ว่า ที่จริงเขาก็ไม่ได้รักอะไรนายท่านอี้นัก ความสัมพันธ์ที่ทั้งสองมีนั้นเป็นเหมือนอาจารย์กับศิษย์มากกว่า

ศิษย์ที่สามารถกำจัดทิ้งได้ตลอดเวลาเหมือนตัวหมาก หากว่ามันยังมีประโยชน์ก็จะได้อยู่บนกระดานหมากต่อ หากว่าไร้ค่า ก็จะโดนเขี่ยทิ้งเป็็นเครื่องสังเวย

“ตอนนี้ตระกูลอี้… เป็นของแกแล้ว… หากแกทำ… ตระกูลอี้ล้ม ฉันจะไม่ปล่อยให้ได้อยู่เป็นสุข” นายท่านอี้พูดพลางหายใจแรงอย่างลำบาก

“อยากจะบอกผมแค่นี้เหรอ?” อี้จิ่นหลีถามขณะที่เขามองนายท่านอี้

ดวงตาฝ้าฟางของนายท่านอี้เคลื่อนไหว “เด็ก หลิงอี้หรานนั่น… อยู่ข้างนอกใช่ไหม? บอก… บอกให้เธอเข้ามา”

อี้จิ่นหลีหรี่ตาลงทันใด “อย่าแตะต้องเธอ”

“ถึงอยากจะแตะต้อง… ก็คงจะทำไม่ได้ แกคงจะ… พาคนของแกมารอข้างนอกเยอะเลยสินะ”

นายท่านอี้ดูเหมือนไม่สนใจเรื่องคำเรียกขานใด ๆ เขาเพียงถามว่า “เธอ… รักจิ่นหลีไหม?”

“รักค่ะ” เธอตอบโดยไม่ลังเล

อี้จิ่นหลีจับมือเธอไว้ไม่ปล่อยตั้งแต่ที่พวกเขาเข้ามาในห้อง “ถ้างั้น… มาพนันกัน… แล้วมาดูว่าเธอ… รักจิ่นหลีมากขนาดไหน” นายท่านอี้พูดตะกุกตะกัก

“พนันเหรอคะ?” หลิงอี้หรานตาเป็นประกายด้วยความสงสัยแต่เธอก็พูดว่า “ฉันไม่คิดว่า ต้องพนันเพื่อพิสูจน์หรอกค่ะว่าฉันรักจินไหม ฉันรักเขา ตัวฉันรู้แล้วเขาก็รู้ เท่านั้นก็พอแล้ว”

“เธอรู้เหรอ? เธอ… ไม่รู้อะไรเลย… เธอ…”

“คุณปู่” อี้จิ่นหลีขัดจังหวะนายท่านอี้ทันที

“ผมรักอี้หราน เธอเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ผมจะรัก ตราบใดที่ผมยังมีอำนาจอยู่ เธอก็จะเป็นนายหญิงเพียงคนเดียวของตระกูลอี้ จะไม่มีคนอื่นอีก”