พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1458

เซียวจื่ออี้พูดอย่างมีโทสะว่า “เธอก็แค่นิ้วหักสองสามนิ้วแล้วก็ต้องติดคุกสามปีแค่นั้นเอง แต่เธอให้ตระกูลเซียวต้องทำงานหนักชดใช้ตั้งหลายปี”

เธอนั้นดูถูกอี้หรานมาตลอด แม้ว่าตอนนี้หลิงอี้หรานจะเป็นนายหญิงของตระกูลอี้ แต่ในใจเธอก็ยังเห็นอี้หรานเป็นแค่คนสามัญที่ไม่ดีพอสำหรับตระกูลเซียว

แต่ก่อนที่หลิงอี้หรานจะได้พูดอะไร ก็มีเสียงตบดังสนั่น เซียวจื่ออี้โดนตบจนเซและเกือบล้มไปกองกับพื้น

“แค่นิ้วเธอนิ้วเดียวก็มีค่ามากกว่าตระกูลเซียวทั้งตระกูล พวกตระกูลเซียวเป็นใครถึงกล้ามาเทียบกับภรรยาฉัน?” เสียงเย็นชาของชายคนหนึ่งดังขึ้น

สายตาที่อี้จิ่นหลีมองพี่น้องเซียวคู่นี้เย็นเยียบเสียดกระดูกและโจมตีเข้าหัวใจ

เซียวจื่ออี้เอามือกุมแก้มพร้อมตกใจกับความเย็นชาจากแววตาของจิ่นหลี ราวกับว่าในสายตาของเขานั้นเธอเป็นแค่เพียงมดปลวก หากว่าเธออ้าปากพูดมาอีกคำเธออาจจะไม่ได้พูดอีกตลอดไป เซียวจื่ออี้นั้นหวาดกลัวอี้จิ่นหลี ไม่ว่าเขาจะหน้าตาดีขนาดไหน เธอก็รู้สึกได้แค่เพียงความหวาดกลัวเท่านั้น เธอเงียบกริบและเข้าไปแอบอยู่หลังเซียวจื่อฉี

เซียวจื่อฉีทำได้แค่เพียงกัดฟันทำใจกล้าพูดว่า “นายน้อยอี้ ตระกูลเซียวนับถือคุณมาตลอด ได้โปรดใจกว้าง ละเว้นเราด้วย”

อี้จิ่นหลีมองเซียวจื่อฉีแล้วบอกว่า “แต่ว่าตระกูลเซียวกับตระกูลห่าวไม่ละเว้นภรรยาของฉันเมื่อในอดีต แล้วทำไมฉันต้องละเว้นพวกนาย?”

แต่อี้จิ่นหลีก็หันไปหาอี้หรานเหมือนว่าเขานั้นหมดความสนใจกับพี่น้องตระกูลเซียวไปแล้ว เขาบอกว่า “ทุกอย่างที่นี่ใกล้จะเสร็จแล้ว เรากลับบ้านไปพักกันเถอะ”

“ได้ค่ะ” หลิงอี้หรานตอบ

แต่กู้ลี่เฉินก็ใจลอยมายืนขวางทางพวกเขาไว้ตอนที่เดินผ่าน

อี้จิ่นหลีนิ่วหน้า “ลี่เฉิน มีเรื่องอะไร? นายอยากก่อเรื่องวันนี้จริง ๆ เหรอ?”