พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 227

บางคนถึงกับคาดเดาว่า อี้ จิ่นหลี จากไปด้วยความโกรธหลังจากโต้เถียงกับแขกคนอื่น ๆ ในห้องโถง คนอื่น ๆ คาดเดาว่าวันนี้มีผู้หญิงมากมายอยู่รอบตัวเขาเขาจึงออกไปก่อนเวลาเพราะทนไม่ไหว

ในระยะสั้นมีการคาดเดาทุกประเภท

หลิง อี้หราน กำลังอ่านความคิดเห็นทั้งหมดที่ท่วมท้นเธอเริ่มสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับอี้ จิ่นหลี ที่ทำให้เขาต้องออกจากสถานที่อย่างกะทันหัน

จนกระทั่งมีเสียงเคาะประตูห้อง หลิง อี้หราน ก็ลุกขึ้นไปเปิด เธอสำลักทันทีเมื่อเห็นร่างที่ยืนอยู่ข้างนอก

“อะแฮ่ม… แค่ก ๆ ... ” เธอกระแอมอย่างช่วยไม่ได้ ครู่หนึ่งใบหน้าของเธอก็แดง

ใครจะคิดว่าคนที่ทุกคนออนไลน์คุยกันอย่างดุเดือดจะมาปรากฏตัวที่นี่

อี้ จิ่นหลี ขมวดคิ้วเล็กน้อยยกมือขึ้นตบหลังหลิง อี้หราน และช่วยให้เธอหายใจได้อย่างถูกต้องอีกครั้ง “มีอะไรเหรอ? ทำไมถึงไอขนาดนี้เป็นหวัดหรือเปล่า?”

เธอกระแอมและส่ายหัว เธอไม่ได้เป็นหวัด เธอตกตะลึงกับการปรากฏตัวของเขาอย่างกะทันหัน

ในที่สุด หลิง อี้หราน ก็สามารถหายใจได้และมองไปที่อี้ จิ่นหลี “คุณ... คุณมาที่นี่ทำไม?”

"ทำไม? ผมอยู่ที่นี่ไม่ได้?" เขาถามอย่างมีวาทศิลป์

เธอกดริมฝีปากเข้าหากัน แน่นอนเขามาได้ แต่...

เขาเข้าไปในบ้านของเธอและปิดประตูตามหลังเขา ห้องเช่าเล็ก ๆ ก็ยิ่งเล็กลงเพราะเขา

ตาของเขาตกลงบนมือซ้ายของเธอซึ่งเห็นได้ชัดว่าเป็นสีแดงและบวม “พี่เจ็บมือได้อย่างไร? พี่ได้รับบาดเจ็บตอนที่พี่ทำงานเป็นตัวประกอบใช่ไหม?"

แม้ว่าหน้าผากของเธอจะไม่เจ็บหนักเท่าหลังมือ แต่ก็มีอาการปวดเมื่อสัมผัส

เนื่องจากเขารู้แล้วว่าวันนี้เธอไปเป็นตัวประกอบ เขาก็ไม่แปลกที่เขาจะรู้ว่าเธอต้องคร่ำครวญและคุกเข่าเช่นกัน

อย่างไรก็ตาม เธอคร่ำครวญต่อหน้าผู้คนมากมายในกองถ่ายในวันนี้

ใบหน้าบึ้งตึงของอี้ จิ่นหลี ดูราวกับว่าผู้คนเป็นหนี้เขามากมาย การแสดงออกที่เย็นชาของเขาทำให้ความกดอากาศรอบตัวลดต่ำลง

หลิง อี้หราน เบิกตากว้าง เธอจ้องไปที่อี้ จิ่นหลี โดยไม่รู้ว่าทำไมบนโลกนี้เขาถึงออกจากงานเลี้ยงก่อนเวลาและโผล่เข้าไปในบ้านของเธอเพียงเพื่อถามเธอว่าวันนี้เธอไปเป็นตัวประกอบมาหรือเปล่า

การแสดงออกที่ไร้เดียงสาและว่างเปล่าของเธอทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดมากขึ้นอย่างอธิบายไม่ได้