พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 256

มีคลื่นน้อย ๆ ในดวงตาของเขาและตาคู่นั้นเผยให้เห็นความอ่อนโยนบางอย่างที่ดูเหมือนจะบอกว่าเขาสามารถทนกับเธอได้ไม่ว่าเธอจะทำอะไรก็ตาม

ประกายในดวงตาของเขาและรอยยิ้มที่มุมริมฝีปากของเขานั้นสวยงามอย่างสุดจะพรรณนา

หลิง อี้หราน ก็ตระหนักได้ว่าเธอกำลังงี่เง่า แม้ว่าเธอจะสั่งอาหารทั้งหมดในเมนู แต่ก็ยังไม่มีอะไรให้อี้ จิ่นหลี

เกิดอะไรขึ้นกับเธอ? เธอกำลังระบายความโกรธออกไปด้วยวิธีโง่ ๆ อย่างนั้นสินะ

ด้วยความผิดหวัง หลิง อี้หราน ยื่นเมนูกลับไปให้หนักงานอย่างไม่พอใจและพูดว่า "แค่นี้ค่ะ"

“นั่นหมดแล้วใช่ไหม?" อี้ จิ่นหลี กล่าวด้วยรอยยิ้ม

หลิง อี้หราน กัดริมฝีปากของเธอสักครู่ก่อนจะพูดว่า "แค่นั้นแหล่ะ"

"กินหมดได้เหรอครับ? มันสำหรับเจ็ดหรือแปดคนนะครับ มันไม่มากเกินไปสำหรับคุณสองคนเลยเหรอครับ?" พนักงานกล่าวอย่างมีชั้นเชิง

อี้ จิ่นหลี พูดเบา ๆ ว่า "สำหรับตอนนี้ แค่นั้นก่อน"

พนักงานหยิบเมนูและจากไป

อี้ จิ่นหลี มองไปที่หลิง อี้หราน และพูดว่า "ถ้าพี่คิดว่ายังไม่พอ พี่สั่งเพิ่มได้อีกนะ"

น้ำเสียงที่ผ่อนคลายของเขาทำให้หัวใจของเธอกระโจนอีกครั้ง

“เมื่อกี้ฉันงี้เง่าเอง ฉันจะเปลี่ยนรายการอาหารและลบรายการอาหารบางจานออกไปจะดีกว่า” หลิง อี้หราน ลังเลและจะลุกขึ้นไปหาพนักงานที่รับออเดอร์

อย่างไรก็ตาม อี้ จิ่นหลี หยุดมือของหลิง อี้หราน ทันทีและพูดว่า "ไม่จำเป็นหรอก ทำไมต้องลบรายการอาหารที่พี่ชอบด้วยล่ะ?"

“ฉันไม่อยากกินทิ้งขว้าง” หลิง อี้หราน กล่าว

อี้ จิ่นหลี จ้องมองไปที่ หลิง อี้หราน อย่างต่อเนื่อง หลังจากนั้นครู่หนึ่งเขาก็พูดว่า "เอาล่ะ เราจะทำตามที่พี่พูด"

อี้ จิ่นหลี เรียกพนักงานและยกเลิกอาหารที่ครัวยังไม่ได้เริ่มทำ เหลือเพียงสามจานและซุปหนึ่งอย่าง

เมื่ออาหารมาถึง อี้ จิ่นหลี ก็จัดเตรียมสิ่งต่าง ๆ บนโต๊ะอาหารให้หลิง อี้หราน

หลิง อี้หราน หยิบตะเกียบขึ้นมาและมองไปที่อาหารบนโต๊ะ เธอไม่เคยคิดเลยว่าวันแบบนี้จะมาถึง เมื่อเธอจะพาเขามาที่นี่อีกครั้งเพื่อทานอาหารค่ำ

ทันใดนั้น ท้องของเธอก็ส่งเสียงคำรามก่อนเวลาอันควร ตอนนั้นหลิง อี้หราน สังเกตได้ว่าจริง ๆ แล้วเธอก็หิวนิดหน่อย

เมื่อก้มหน้าลงเธอก็เริ่มกิน

ในทางกลับกัน อี้ จิ่นหลี เอาแต่จ้องไปที่หลิง อี้หราน