พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 255

อย่างไรก็ตาม เขาไม่ยอมฟัง แต่เขาดึงมือเธอเข้ามาใกล้และมองลงไปที่รอยช้ำจาง ๆ บนหลังมือ

จากนั้นเขานำหลังมือของเธอมาใกล้กับริมฝีปากของเขาและบีบให้มันเบา ๆ

หลิง อี้หราน อ้าปากค้างเมื่อเห็นอี้ จิ่นหลี เป่ามันอย่างจริงจังโดยก้มหน้าลงต่ำ

“มันจะไม่เจ็บมากหลังจากที่ผมเป่ามันแล้ว” เขาพึมพำ จากนั้นเขาใช้ปลายนิ้วถูรอยช้ำที่หลังมือของเธอเบา ๆ เป่าและถูด้วยสายตาที่จดจ่อ

หลิง อี้หราน รู้สึกราวกับว่าหัวใจของเธอเต้นอย่างรุนแรงในขณะนี้และลำคอของเธอดูเหมือนจะติดขัดจนไม่สามารถพูดอะไรได้สักคำ

ถ้าเป็นจินที่ทำแบบนี้เธอคงคิดว่าเธอมีน้องชายที่ห่วงใย แต่นี่คือ อี้ จิ่นหลี... เธอรู้สึกหนักใจ

สำหรับผู้คุ้มกันของอี้ จิ่นหลี ที่ยืนอยู่ข้างหลังเขา ดวงตาของเขาเบิกกว้างเมื่อเห็นสิ่งนี้ เมื่อไหร่กัน… ที่เขาเคยเห็นนายน้อยอี้ปฏิบัติกับผู้หญิงแบบนั้น?

บางทีอาจจะไม่นานก่อนที่คนทั้งเมืองเฉินจะรู้จักชื่อของเธอ!

“รู้สึกดีขึ้นไหม?” เสียงอันอ่อนโยนดังขึ้น

“ก็... ดีขึ้น" หลิง อี้หราน พูดพร้อมกับพยายามถอนมือของเธอเป็นครั้งที่สาม

อย่างไรก็ตาม นิ้วของเขาอยู่รอบข้อมือของเธออย่างแน่นหนา เขาหลีกเลี่ยงรอยช้ำที่หลังมือของเธออย่างระมัดระวัง “เป็นเด็กดีสิ ถ้าพี่รู้ว่ามันเจ็บ ไม่งั้นผมจะทำให้พี่เจ็บอีกครั้งถ้าผมไม่ระวัง”

ใบหน้าของหลิง อี้หราน แดงขึ้นเล็กน้อย เสียงของเขาฟังราวกับว่ามันมีความรู้สึกที่กำกวม

ด้วยเหตุนั้น เธอจึงไปที่รถ Bentley ได้เพราะเขานำเธอไป

คนขับเปิดประตูด้วยความเคารพ อี้ จิ่นหลี และหลิง อี้หราน ก็เข้ามา

“อยากเข้าไปหาอะไรกินหน่อยไหม?” เขาถาม

เธอกัดริมฝีปากเล็กน้อยแล้วพูดว่า "ก็ได้!" เขาเข้าไปด้านในก่อน

พวกเขาพบร้านที่น่านั่งและเมื่อพนักงานเสิร์ฟส่งเมนูให้ หลิง อี้หราน ก็หยิบมันขึ้นมาและสั่งอาหารราคาแพงมากมาย

พนักงานรีบบันทึกอาหารทั้งหมด แม้แต่พนักงานเสิร์ฟก็ยังขมวดคิ้วอย่างช่วยไม่ได้ นี่... นี่มันมากเกินไป สองคนนี้ไม่สามารถทานอาหารทั้งหมดนี้ให้หมดได้หรอก พวกเขามาที่นี่เพื่อสร้างปัญหาหรือเปล่า?

ในทางกลับกัน อี้ จิ่นหลี ก็ยิ้มเยาะขณะที่เขาดู หลิง อี้หราน สั่งอาหาร เขากำลังมองเธอด้วยความชื่นชอบในสายตาของเขาที่เขาก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีอยู่จริง

หลิง อี้หราน สั่งอาหารมากกว่า 20 รายการในครั้งเดียว เมื่อเธอมองขึ้นไปเธอก็เห็นรอยยิ้มและดวงตาที่เต็มไปด้วยสเน่ห์ของอี้ จิ่นหลี