พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 301

เธอไม่มีเงินเลย

สำหรับสิ่งต่าง ๆ ที่เธอได้เรียนรู้มาหลายปีที่ผ่านมา พวกนั้นก็ไม่มีประโยชน์สำหรับเขาเลย ทีมทนายใน อี้ กรุ๊ป ก็มีประสมการณ์มากกว่าเธอ

สิ่งเดียวที่เธอมีในตอนนี้ก็มีเพียงแค่ตัวเธอเอง

ตัวตนที่สิ้นหวังของเธอ นั้นคือทั้งหมดที่เธอมี

หลิง อี้หราน หลุบตาลง และเธอก็คุกเข่าลงต่อหน้าอี้ จิ่นหลี “ฉันขอร้องล่ะ พาฉันไปเจอกับ ไป๋ ทิงซิน เถอะนะ ฉันอยากเจอเหลียนอี ด้วยตาของฉันเอง”

ดวงตาสีดำของเขาจ้องไปที่เธอ สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตกใจและ... ความโกรธ

“พี่รู้ไหมว่าพี่กำลังทำอะไรอยู่?” เขาจ้องมองไปที่เธอ และในใจของเขาสั่นมาก

เขารู้ดีว่าเธอมีทิฐิในในตัวเอง ถึงแม้ว่าเธอจะต้องถูกเยาะเย้ย แต่เธอยังต้องรักษาศักดิ์ศรีเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเธอที่ต้องถูกเหยียบย่ำ

ไม่อย่างนั้น เธอคงไม่ปฏิเสธเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เธอเต็มใจที่จะคุกเข่าก็เพื่อชิน เหลียนอี เพราะฉะนั้นก็หมายความว่า ชิน เหลียนอี มีความสำคัญมากเกินกว่าศักดิ์ศรีของเธอใช่ไหม?

“ใช่” เธอพูดออกมาอย่างไม่ลังเล ขณะที่ก้มหัวลงไป “ถ้าคุณพาฉันไปหาเหลียนอี และแน่ใจว่า เหลียนอีปลอดภัยดี ฉันจะยอมทำทุกอย่างตามที่คุณต้องการ”

เพราะนี่เป็นสิ่งเดียวที่เธอจะทำได้

เหมือนในตอนที่เธอขอร้องให้ผู้พิพากษาเชื่อเธอในศาล และมันเหมือนกับเธอขอร้องให้คนเหล่านั้นปล่อยเธอเข้าไปในคุก

มันทำให้เธอ... กลายเป็นตัวตลก

ขณะที่หลิง อี้หราน ไปถึงประตู ทันใดนั้น ก็มีมือมาคว้าแขนของเธอเอาไว้ และดึงเธอไปจนถึงลานจอดรถ

หลิง อี้หราน มองไปที่อี้ จิ่นหลี ด้วยแววตาที่ว่างเปล่าและไม่สามารถตอบสนองได้ในชั่วขณะ

อี้ จิ่นหลี เปิดประตูรถและเกือบจะโยนหลิง อี้หราน ไปยังเบาะคนนั่ง ก่อนที่จะปิดประตูรถอย่างเสียงดัง จากนั่นเขาก็มาอยู่หลังพวกมาลัย

“คาดเข็มขัดนิรภัยด้วย” เขากล่าวด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึมขณะที่กำลังสตาร์รถ