พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 304

ในความคิดถึงเรื่องในคืนนั้น เป็นอีกอย่างหนึ่งที่ทำให้เธอรู้สึกผิด เธอต้องโทษความคึกคะนองในเรื่องนี้ของเธอในคืนนั้น เธอไม่รู้ตัวเองว่าเธอดื่มได้มากน้อยแค่ไหน และยังคิดว่าถูกแล้วที่จะต้องดื่มไวน์ผลไม้ให้มากขึ้น จนในที่สุดการที่ดื่มมากเกินไปของเธอมันทำให้เกิดปัญหา

เธอตื่นขึ้นมาและเริ่มจำได้ว่าเกิดอะไรขึ้นตอนที่เธอเมา เธอตรึงเขาลงบนที่นอน เธอยัดเยียดตัวเองให้เขา และคำพูดจาอ่อนหวานทั้งหมดก็ออกมาจากปากของเธอ

ขณะที่นึกถึงเกี่ยวกับเรื่องนี้ ชิน เหลียนอี้ ก็รู้สึกว่าพวกเขาเหมือนกับผู้ชายที่พูดกับผู้หญิงในละครทีวี! โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เหมือนกับว่าเลียนแบบบทบางตอนในละครจากทีวีที่เธอเคยดูในตอนนั้น

เธอเข้าใจได้เพียงว่า การที่ดูละครโรแมนติกมากเกินไปไม่ใช่เรื่องที่ดีเลย เมื่อคนหนึ่งเมา อีกคนก็แค่พูดจาหวาน ๆ เหมือนกับว่ามันไม่มีข้อจำกัด

ในที่สุด… เธอก็ทำสำเร็จ! เธอสำเร็จความปรารถนากับชายหนุ่มรูปหหล่อที่เธอชื่นชมอย่างไม่น่าเชื่อ

บางครั้งที่ ชิน เหลียนอี นึกถึงเรื่องนี้ เธอก็แอบสงสัยว่า การพูดจาหวาน ๆ ของเธอ มันใช้ได้ผล

เขาอาจจะอยู่ในต่างประเทศมานาน จนไม่รู้ว่าจะตอบโต้อย่างไรกับประเทศที่พูดจาหวาน ๆ กระหน่ำใส่ นั่นอาจจะเป็นเหตุผลว่าทำไมเธอถึงหนีไปสักพักหนึ่ง

และเช้าวันรุ่งขึ้น เธอตื่นขึ้นมาเจอกับเรื่องโง่ ๆ จากนั้น เธอก็บังเอิญได้รับโทรศัพท์จากอี้หราน เธอจึงรีบเช็คเอาท์ห้องของเธอและต้องการจะกลับบ้าน

เธอแค่ใช้ช่วงเวลานั้นไปกับความใคร่เท่านั้น และเธอยังคิดอีกด้วยว่าเธอคงจะไม่ได้เจอกับเขาอีก

เธอไม่คิดว่าพวกเธอจะได้เจอกันอีกภายใต้สถาณการณ์แบบนี้

“ฉันทิ้งโน้ตเอาไว้” ชิน เหลียนอี กล่าว อย่างเบา ๆ เธอไม่ได้ไปโดยที่เธอไม่ได้เอ่ยคำลาใด ๆ

ทันใดนั้น เสียงโทรศัพท์ของไป๋ ทิงซิน ก็ดังขึ้น

ไป๋ ทิงซิน รับโทรศัพท์ หลังจากนั้นสักพักสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนเล็กน้อย และเขาก็มองไปที่ ชิน เหลียนอี ด้วยสายตาที่เกิดคำถาม

“พาพวกเขามาที่นี้” ไป๋ ทิงซิน กล่าว เขาวางสายแลวางโทรศัพท์ลง

ชิน เหลียนอี มีลางสังหรณ์ว่า เมื่อกี้ที่เขาโทรศัพท์ ต้องมีอะไรเกี่ยวข้องกับเธอแน่ ๆ “มันมีอะไรเหรอ?”

“อี้ จิ่นหลี มาที่นีเพราะคุณ” ไป๋ ทิงซิน กล่าวและมองดูที่ชิน เหลียนอี “ผมไม่คิดว่า อี้ จิ่นหลี จะมาที่นี้เพราะคุณ ทำไม พวกคุณสนิทกันเหรอ?”