พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 303

ไร้สาระ! แน่นอนว่าเธอกังวลมากและยิ่งตอนนี้เธอไม่รู้เลยว่า เมื่อไรเขาจะปล่อยเธอไป

“ฉันไม่อยากให้เพื่อนและพ่อแม่ของฉันเป็นห่วง” เธอกล่าว

คำพูดของเธอเหมือนเป็นการกระตุ้นเขา แววตาของเขาเย็นชาในขณะที่เขากำลังหัวเราะเยาะ “เธอกลัวว่าพวกเขาจะเป็นห่วง แต่เธอเคยคิดไหมว่าฉันเอง ก็เป็นห่วงเธอเหมือนกัน”

ชิน เหลียนอี สะอึกกับคำพูดปริษณา หน้าของเธอเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด “ฉัน... ฉันมีเรื่องฉุกเฉิน...”

“เรื่องฉุกเฉินงั้นเหรอ?” เขาตะคอก “เรื่องฉุกเฉินของคุณ คือกลับไปช่วยเพื่อนของคุณกับคดีของเธออย่างนั้นเหรอ? คุณไม่เคยเห็นหัวผมเลยด้วยซ้ำ... คุณแค่ให้ผมเป็นคนคั่นเวลาตั้งแต่เริ่มใช่ไหมล่ะ?”

ชิน เหลียนอี รู้ดีว่ามันเป็นความผิดของเธอ ในช่วงที่เธอกำลังเดินทางไปต่างประเทศเพื่อไปเข้าชมโรงเรียนที่เธจะต้องไปเรียนต่อ ตอนนั้นเธอก็ได้พบกับเขาโดยบังเอิญ

ในช่วงเวลานั้น เธอไม่รู้เลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา เขาติดต่อกันอย่างเป็นธรรมชาติ มันเหมือนการทำความคุ้นเคยกับเพื่อนในต่างแดน

เขาพาเธอไปยังจุดชมวิวในท้องถิ่นและรับประทานอาหารพื้นเมือง

เธอรู้สึกสนุกกับตัวเองในช่วงเวลาไม่กี่วันนั้น เธอยังคิดว่าจะไปหาเขา หลังจากเสร็จพิธีการเรียนต่อในประเทศจีน เพราะหลังจากนั้นเธอยังอยู่ในประเทศนั้นได้อีกสี่ปี

เธอให้คำจำกัดความเขามาตลอด ว่าเป็นได้แค่เพื่อนกัน แต่นั้นก็ไม่ใช่ว่าเธอจะไม่สนใจเขาเลย

ที่สำคัญที่สุดคือในตอนนี้เขาหล่อมาก จนเธออดไม่ได้ที่จะตกหลุมรักเขา มันก็แค่เหมือนเวลาที่คุณชื่นชมในความหน้าตาดีของพวกไอดอล แต่คุณไม่ได้มีความคิดที่จะอยู่กับพวกเขาไปตลอด ไม่ได้แม้แต่คิดที่จะมีลูกกับพวกเขา

สุดท้ายแล้ว คุณอาจจะไม่ต้องทำตามข้อบังคับของพวกเขา ถึงแม้ว่าคุณจะต้องการเป็นคนที่สำคัญ ที่อยากให้พวกเขาอยู่ไกล้ ๆ ก็ตาม

ถึงแม้ว่า ชิน เหลียนอี จะคิดว่าตัวเธอจะหลงใหลในรูปร่างหน้าตา แต่เธอก็มักจะรู้สึกเฉย ๆ และจะไม่มีความคิดตลก ๆ นั้น

“คุณ... ไม่ใช่แค่ตัวคั่นเวลา” ชิน เหลียนอี เม้มริมฝีปากของเธอ และเธอก็ไม่สามารถแก้ต่างแทนตัวเองได้ “นอกจากนั้น ฉันต่างหาก ที่เป็นคนโดนเอาเปรียบ!”

“อย่างนั้นเหรอ?” เขายืนขึ้น และเข้าไปใกล้ ๆ เก้าอี้ที่เธอนั่งอยู่ เขาก้มมองเธอด้วยสายตาที่เข้ม และพูดขึ้นว่า “คุณนอนกับผมทั้งคืน แล้ววันรุ่งขึ้น คุณก็จากผมไป โดยที่ไม่มีคำบอกลาสักคำ คุณเคยบอกกับผมว่า คุณอยากไปเรียนที่มหาวิทยาลัย เอ็ม แต่ปรากฏว่า ที่นั้นไม่มีใครที่เหมือนคุณ ที่ มหาวิทยาลัย เอ็ม เลย คุณทำสิ่งโง่ ๆ กับผมไปด้วยคำโกหกทั้งหมดของคุณ และตอนนี้ คุณกำลังจะบอกผมว่า คุณเป็นคนโดนเอาเปรียบงั้นเหรอ?”