พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 322

“เขาไม่ได้รบกวนฉันหรอกค่ะ ลูกชายของคุณน่ารักจัง" หลิง อี้หราน กล่าว “ดูเหมือนว่าเขาจะอยากกินก๋วยเตี๋ยวนะคะ เขามองก๋วยเตี๋ยวบ่อย ๆ”

“ถ้าคุณให้ก๋วยเตี๋ยวเขา เขาอาจจะกินหรือไม่กินก็ได้ เขาแค่อยากเล่นสนุกด้วยค่ะ” ผู้หญิงคนนั้นกล่าวและเริ่มทำท่าทางด้วยมือทั้งสองข้างต่อหน้าเด็กน้อย

หลิง อี้หราน ตกตะลึงและสังเกตได้ทันทีว่าผู้หญิงคนนั้นกำลังทำอะไร... ภาษามือ!

“เขา... ” เธอกล่าวโพล่งออกมา

หญิงสาวกล่าวว่า “เขาไม่ได้ยิน แต่เขารู้ภาษามือค่ะ เขาเข้าใจได้ท่าทางง่าย ๆ”

ผู้หญิงคนนั้นพูดและค่อย ๆ พูดต่อว่า “ขอโทษคุณน้าสิ” ในขณะทำท่าทาง

จากนั้นหลิง อี้หราน ก็เห็นเด็กน้อยโค้งคำนับมาทางเธอราวกับจะแสดงความขอโทษ

หลิง อี้หราน อดไม่ได้ที่จะลูบหัวของเด็กน้อย เขายังเด็กแต่เขาไม่สามารถได้ยิน เสียงทั้งหมดในโลกนี้ไม่มีอยู่จริงสำหรับเขาใช่ไหม?

หญิงสาวคนนั้นอุ้มเด็กน้อยออกไป ในขณะที่หลิง อี้หราน ยังคงกินก๋วยเตี๋ยวของเธอต่อไป แต่เธอกลับรู้สึกเสียใจ

เธอกินก๋วยเตี๋ยวเสร็จและกำลังจะออกจากร้านอาหารเล็ก ๆ เมื่อออกไปจากร้าน เธอก็เห็นแผ่นประกาศรับสมัครงานที่หน้าประตู

พวกเขากำลังมองหาพนักงานส่งอาหาร

หลิง อี้หราน หันกลับไปและมุ่งหน้าไปที่โต๊ะพนักงานเก็บเงิน เธอถามเจ้าของร้านว่า “คุณกำลังมองหาพนักงานส่งอาหารอยู่หรือเปล่าคะ?”

สำหรับ หลิง อี้หราน เงินสี่พันดอลลาร์เป็นเกือบสองเท่าของเงินที่เธอเคยได้รับจากการเป็นพนักงานสุขาภิบาล สำหรับการทำงานหนักมันไม่เป็นปัญหาอะไรเลย เมื่อความอยู่รอดของคน ๆ หนึ่งนั่นเป็นปัญหามกกว่า

“ได้ค่ะ!” หลิง อี้หราน ตอบรับทันที

เจ้าของร้านมองไปที่หลิง อี้หราน และยิ้มขณะที่เธอพูดว่า “งั้นพรุ่งนี้คุณมาทำงานก็ได้เลย เรามีจักรยานไฟฟ้าสำหรับส่งของ คุณไม่จำเป็นต้องซื้อจักรยานไฟฟ้า ถ้าคุณไม่มีก็ไมเป็นไร ใช้จักรยานของร้านเราที่มีอยู่ก็ได้”

“ขอบคุณค่ะ!” หลิง อี้หราน กล่าวอย่างซาบซึ้ง “พรุ่งนี้ตอนเก้าโมงครึ่ง ฉันจะมาที่นี่”

เธอไม่ได้คาดหวังว่าการหางานของเธอจะเป็นการเริ่มต้นเส้นทางใหม่