พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 323

“ฉันชื่อ โจว เชียนหยุน คุณจะเรียกฉันว่าพี่โจวก็ได้ คุณชื่ออะไรล่ะ?” เจ้าของร้านถาม

“ฉันชื่อหลิง อี้หรานค่ะ พี่โจวจะเรียกฉันอี้หรานก็ได้นะคะ” หลิง อี้หราน กล่าวและในดูเหมือนว่าความเศร้าหมองในดวงตาของเธอได้หายไป

โจว เชียนหยุน มองไปที่หลิง อี้หราน ดวงตาของเธอกระพริบ

หลิง อี้หราน ทิ้งชื่อและข้อมูลติดต่อของเธอไว้ ขณะเดียวกันผู้หญิงอายุราว ๆ ห้าสิบปีเดินมาหา โจว เชียนหยุน "ลูกคุยอะไรกับผู้หญิงคนนั้น?"

“เธอเพิ่งสมัครเป็นพนักงานส่งอาหารของเรา และหนูตกลงที่จะให้เธอมาทำงานในวันพรุ่งนี้” โจว เชียนหยุน กล่าว

“ผู้หญิงอายุเท่าเธอสมัครเป็นพนักงานส่งอาหารเหรอ? ต้องมีอะไรผิดปกติกับเธอแน่นอน ผู้หญิงอย่างเธอมักจะทำงานออฟฟิศไม่ใช่เหรอ?" งานพนักงานส่งอาหารได้รับค่าจ้างที่ต่ำ และมีเพียงคนในวัยห้าสิบปีเท่านั้นที่มาขอสมัครงานในตำแหน่งนี้ อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่พอใจกับค่าจ้างที่ต่ำและชั่วโมงที่ยาวนาน ดังนั้นพวกเขาจึงปฏิเสธที่จะทำมัน”

"เธอมีประวัติอาชญากรรมในทำให้คนเสียชีวิตด้วยรถยนต์" โจว เชียนหยุน กล่าว “หนูคิดว่าเธอเป็นคนดี เธอใจดีกับเยียน หนูไม่คิดว่าเธอจะเป็นคนไม่ดี การขับรถชนคนตายของเธอน่าจะเป็นอุบัติเหตุ”

“เชียนหยุน!” เมื่อได้ยินเช่นนี้คุณนายโจวก็อดไม่ได้ที่จะดุว่า “ลูกยังทรมานไม่พออีกเหรอ? ทำไมลูกถึงไว้ใจคนง่ายแบบนี้ ถ้าลูกสามารถแยกแยะคนดีด้วยสายตาได้ ก็คงจะไม่มีคนเลวในโลกนี้! ลูกไม่ควรปล่อยให้คนที่มีประวัติอาชญากรรมทำงานที่นี่ ถ้าเธอฆ่าคนขณะส่งอาหาร เราต้องจ่ายเงินรับผิดชอบแทนเธอไหม?”

โจว เชียนหยุน ถอนหายใจ “แม่ หนูแค่อยากให้โอกาสเธอดู เหมือนว่าเธอต้องการงานจริง ๆ”

“โอกาสเหรอ? แล้วพวกเขาให้โอกาสแกบ้างไหม? เยียนยังต้องรักษาการได้ยินของเขา และเราไม่มีเงินมาก!” คุณนายโจว กล่าวด้วยความโกรธ

โจว เชียนหยุน ทำหน้าบูดเบี้ยวและพูดว่า “เพราะไม่มีใครให้โอกาสหนูมาก่อนเลย หนู... เลยอยากให้โอกาสเธอ ยังไง... หนูก็เคยติดคุกมาเหมือนกัน

คุณนายโจวอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจและไม่กล่าวอะไรอีก

“มันใหญ่เกินไป และฉันไม่คุ้นเคยกับการใช้ชีวิตที่นี่ บางทีสถานที่เล็ก ๆ อย่างบ้านเช่าน่าจะเหมาะกับฉันมากกว่า” เธอกล่าวอย่างมีชั้นเชิง "นอกจากนี้ ฉันจ่ายค่าเช่าบ้านแล้ว มันน่าเสียดายที่ไม่ได้ไปอยู่ที่นั่น"

“ถ้าอย่างนั้นพี่ควรทำตัวให้ชินกับมันดีกว่านะ" อี้ จินลี่ พูดอย่างใจเย็น "ส่วนค่าเช่าบ้าน ผมจะจ่ายให้”

“ไม่ ฉัน... ” เธออยากจะพูดมากกว่านี้ แต่จู่ ๆ สายตาของเขาเปลี่ยนเป็นแข็งขึ้น

“พี่สาว ถ้าพี่กลัวว่าจะรบกวนผมที่เลิกงานดึก งั้นก็ลาออกจากงานใหม่ แล้วหางานอื่นไม่ดีกว่าเหรอ?” เขาจ้องมองเธอและพูดว่า "หรือพี่คิดว่างานนี้สำคัญกว่าผม?”

หลิง อี้หราน รู้สึกขนหัวลุกทันที