พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 532

“ไม่เป็นไร... มันมากเกินไป” เธอเป็นแค่พนักงานส่งอาหาร ถ้านายน้อยอี้แห่งเมืองเฉินช่วยหาคนมาแทนเธอ ผู้คนก็คงจะหัวเราะเยาะถ้าพวกเขาได้ยินเรื่องนี้

เธอทำได้เพียงตำหนิความน่าดึงดูดของเขาที่เขาเข้ามายุ่งจนเธอถูกจับได้

ในที่สุด หลิง อี้หรานก็เข้าใจได้ว่าความงามนั้นทำให้เป็นที่ดึงดูดผู้คน

“อี้หราน! อี้หราน?!” เสียงของโจว เชียนหยุนดังขึ้นในหูของหลิง อี้หราน ทันใดนั้นเธอก็หลุดออกจากภวังค์ของเธอ “อ๊ะ มีอะไรเหรอคะพี่โจว?”

"ฉันควรจะเป็นคนถามเธอมากกว่าว่าเป็นอะไร วันนี้เธอดูเหม่อ ๆ นะ มีอะไรหรือเปล่า?” โจว เชียนหยุนถาม

“อ๊ะ ไม่มีค่ะ” หลิง อี้หรานกล่าวขึ้นพร้อมกับใบหน้าแดงอีกครั้ง

“ยังไงก็เถอะ ขาของคุณนายโจวเป็นยังไงบ้างคะ?” หลิง อี้หรานถาม

เมื่อวานนี้คุณนายโจวล้มและขาหัก ดังนั้นโจว เชียนหยุนจึงประกาศปิดร้านแต่เนิ่น ๆ และรีบพาคุณ นายโจวไปโรงพยาบาล

“ไม่ร้ายแรงอะไรหรอก หมอบอกว่าเธอจะต้องผ่าตัดเล็กน้อยในวันพรุ่งนี้” โจว เชียนหยุนตอบ

“พรุ่งนี้เหรอคะ? แล้วพรุ่งนี้หยันน้อยไม่ไปเรียนเหรอ?” หลิง อี้หรานถาม เด็กน้อยที่มีประสาทหูเทียมจำเป็นต้องเข้าชั้นเรียนเพื่อเรียนรู้วิธีปรับตัวให้เข้ากับประสาทหูเทียมได้ดีขึ้น และเพื่อทำความเข้าใจถึงความหมายของการออกเสียงที่แตกต่างกัน

กล่าวอีกนัยหนึ่ง การเข้าเรียนช่วยให้หยันน้อยเรียนรู้ที่จะฟังและพูดได้เร็วยิ่งขึ้น

“ฉันเกรงว่าพรุ่งนี้ฉันจะพาอาหยันน้อยไปเรียนไม่ได้ เพราะการผ่าตัดของแม่ฉันต้องให้คนในครอบครัวอยู่ด้วย” โจว เชียนหยุนกล่าว

“พรุ่งนี้ฉันจะพาอาหยันน้อยไปเข้าเรียนแทนเองค่ะ” หลิง อี้หรานกล่าว

บ่ายวันเสาร์ อี้ จิ่นหลีกับหลิง อี้หรานยืนอยู่หน้ารถ พวกเขากำลังจ้องมองหน้ากันและกันในขณะที่ หลิง อี้หรานมาพร้อมกับโจว หยัน

“ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่?” หลิง อี้หรานถามด้วยความประหลาดใจ เธอไม่คิดว่าจะได้เห็นรถของอี้ จิ่นหลีจอดรออยู่ข้างนอกเมื่อเธอพาอาหยันน้อยออกมาจากร้านอาหารเล็ก ๆ

“ผมมารับพี่หลังเลิกงานไง พี่ไม่ได้บอกว่าพี่อยากจะไปดูหนังเหรอ? วันนี้เป็นวันหยุดของพี่หนิ” อี้ จิ่นหลีกล่าว

หลิง อี้หรานนึกขึ้นได้ว่าดาราที่เธอชอบ เกา จิ้งชาน ภาพยนตร์รอบปฐมทัศน์ของเขาจะเข้าฉายในโรงหนังในวันนี้ เธอเคยเห็นตัวอย่างทางอินเทอร์เน็ตก่อนหน้านี้และบอกว่าเธออยากจะดูมัน

เขานึกถึงเรื่องนั้นขึ้นมาได้และตั้งใจจะพาเธอไปดูหนังในบ่ายวันนี้

เดี๋ยวก่อนนะ! ทันใดนั้น หลิง อี้หรานก็นึกถึงอะไรบางอย่างออก ดวงตาของเธอก็เบิกกว้างขึ้น “คือ... วันนี้หนังเข้าฉายแล้ว”