พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 533

“หืม มีอะไร พี่ไม่อยากดูรอบปฐมทัศน์เหรอ?” อี้ จิ่นหลีถาม

“ไม่ ไม่ใช่” เธอส่ายหัวอย่างรวดเร็ว ปัญหาคือรอบปฐมทัศน์ ไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะสามารถเข้าร่วมได้และมีเพียงคนมีชื่อเสียงเท่านั้น

ดังนั้น...

หลิง อี้หรานอดจินตนาการไม่ได้ในขณะที่วันนี้เธอกลับมีภารกิจที่ต้องทำ

“ฉันต้องพาอาหยันน้อยไปเรียนน่ะ ฉันคงไปไม่ได้” หลิง อี้หรานกล่าว

ดวงตาของอี้ จิ่นหลีจ้องไปที่เด็กน้อยข้าง ๆ หลิง อี้หราน

“ทำไมพี่ต้องไปส่งเขาเข้าเรียนด้วย?” เขาถาม ในน้ำเสียงของเขาแอบซ่อนไปด้วยความหึงหวง

“แม่ของพี่โจวได้รับบาดเจ็บที่ขาและกำลังเข้ารับการผ่าตัดในช่วงบ่ายนี้ พี่โจวต้องไปโรงพยาบาลกับแม่ของเธอ ฉันจึงอาสาไปส่งหยันน้อยที่ชั้นเรียนในวันนี้”

“…” อี้ จิ่นหลีขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำตอบของเธอ ดูเหมือนว่าเด็กน้อยที่ยืนอยู่ข้างหลิง อี้หรานจะไม่คุ้นเคยกับการจ้องมองของอี้ จิ่นหลี ดังนั้นเขาจึงเอนตัวเข้าไปใกล้หลิง อี้หรานและจับมือของหลิง อี้หรานเอาไว้อย่างประหม่า

หลิง อี้หรานสังเกตเห็นท่าทางของเด็กน้อยโดยธรรมชาติ เธอก้มลงเพื่อให้เขารู้สึกมั่นใจว่า “อย่ากลัวเลย อาหยันน้อย อาคนนี้เป็นเพื่อนของน้าเอง และเขาก็ชอบหนูด้วยน้า”

หลิง อี้หรานกล่าวช้า ๆ เท่าที่จะทำได้ เธอจับคู่คำพูดกับภาษามือเพื่อให้เด็กน้อยเข้าใจเธอมากขึ้น

หลิง อี้หรานจึงหันไปหาอี้ จิ่นหลีและกล่าวว่า “ช่วยอ่อนโยนกับหยันน้อยและยิ้มให้มากขึ้นหน่อยนะ ไม่อย่างนั้นเขาจะกลัว”

ภายในรถยนต์ โจว หยันยังคงจ้องมองอี้ จิ่นหลีด้วยความสงสัย อี้ จิ่นหลีมองดูเจ้าตัวเล็กและสงสัยว่าอี้หรานชอบเด็กน้อยแบบนี้ทั้งหมดหรือไม่ ลูกหลานของมนุษย์ผู้อ่อนแอและต้องพึ่งพาผู้ใหญ่ในทุกสิ่ง แต่กลับดึงดูดใจผู้หญิงบางคนได้อย่างประหลาดใจ

เช่นเดียวกับเจ้าหนูน้อยผู้นี้ที่มัดใจของอี้หรานไว้ได้อย่างชัดเจน

เขามองดูหลิง อี้หรานก้มศีรษะลงเพื่อถามเด็กน้อยว่ากระหายน้ำหรือต้องการดื่มอะไรไหม อี้ จิ่นหลีรู้สึกว่าตัวเองกำลังถูกทอดทิ้ง

เขามองไม่เห็นอะไรที่น่ารักเกี่ยวกับเด็กน้อยอย่างหยันน้อยเลย แต่สำหรับอี้หราน เขาอาจดูไร้พิษภัย

“เขาเลิกเรียนกี่โมง?” อี้ จิ่นหลีถาม

“บ่ายสี่โมงเย็น เรียนประมาณสองชั่วโมง” หลิง อี้หรานตอบ