พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 562

เขาคือ... กู้ ลี่เฉิน!

เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวกับกางเกงสีเบจ ดูสบาย ๆ และผ่อนคลายเล็กน้อย ผมสีดำของเขากระเซอะกระเซิง แสงจันทร์สาดส่องกระทบผิวขาว ทำให้เห็นร่างแกร่งเพียงเสี้ยวเดียว

เธอรู้สึกว่าเขาแตกต่างจากปกติ เขามองมาที่เธอ นัยน์ตาสีดำนิลแข็งแกร่งกลับดูเศร้าโศก

สายตาของเขาที่มองมาที่เธอ ทำให้หลิง อี้หรานรู้สึกไม่สบายใจ ราวกับว่าเขากำลังมองทะลุเข้ามาในตัวเธอ

กู้ ลี่เฉินเดินเข้ามาหาเธอทีละก้าว อี้หรานก็รู้สึกถึงกลิ่นแอลกอฮอล์ลอยมากระทบบนใบหน้าของเธอ

“คุณดื่มมาเหรอ?” เธอถามออกไปโดยไม่รู้ตัว

“อืม นิดหน่อย” เขาพูดพร้อมกับหัวเราะ ดวงตาของเขาจดจ่ออยู่กับเธอ

หลิง อี้หรานเม้มริมฝีปาก “มันดึกแล้ว ฉันต้องกลับบ้านก่อน ลาก่อนนะ” เธอพูดขณะก้าวเท้าจะเดินจากไป

เมื่อเธอก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว มือหนาก็คว้าแขนของเธอและดึงเธอเข้าไปในอ้อมกอด

เธอตกอยู่ในอ้อมแขนกว้าง กลิ่นฉุนของแอลกอฮอล์นั้นแย่กว่าที่เธอได้กลิ่นในตอนแรกเสียอีก

เขาเมามาก! เขาดื่มมากขนาดไหน?

“ปล่อยฉัน!” หลิง อี้หรานตะโกน

มือของเขายังคงกอดเธอไว้แน่น “บอกผมที ผมจะหาเธอเจอได้ที่ไหน? ผมตามหาเธอมานานแล้ว แต่ผมกลับหาเธอไม่เจอ! ผมหาเธอไม่เจอ...”

อี้หรานตัวสั่น หรือ... กู้ ลี่เฉินเข้าใจผิดว่าเธอเป็นคนอื่น? เธอไม่คิดว่าเขาจะพูดคำเหล่านี้กับเธอ

คำพูดของเธอทำให้ท่าทางของเขาเปลี่ยนไป “เป็นตัวเองเหรอ? ผมเคย... เป็นตัวเองมากเกินไป...” นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงยอมแพ้โดยไม่ได้พยายามด้วยซ้ำ “ทำไม... ทำไมคุณถึงไม่ใช่เธอล่ะ?”

ถ้าเธอเป็นเด็กผู้หญิงคนนั้น เขาคงจะต่อสู้จนถึงที่สุดเพื่อเธอ เขาสามารถต่อสู้กับอี้ จิ่นหลีและทำสิ่งต่าง ๆ ให้กับเธอได้อีกมากมาย...

ไม่ใช่เธอ? หลิง อี้หรานไม่รู้ว่ากู้ ลี่เฉินหมายถึงใคร แต่เมื่อลี่เฉินทาบมือบนใบหน้าของเธอ เธอก็รู้สึกขนลุกขึ้น

ความรู้สึกอันตรายแผ่ซ่านไปรอบตัวเธอ

“ถ้าผมไม่ปล่อยมือคุณ คุณแบกผมลงจากเขาวันนี้ในปีนั้น... คุณบอกว่าคุณจะปกป้องผม… และบอกให้ผมไม่ต้องกลัว…”

เสียงเย็นยะเยือกดังขึ้นผ่านสายลมยามค่ำคืน หยาดน้ำตาค่อย ๆ ไหลลงมาอาบแก้มของเขา

เธอตกตะลึงและไม่คิดว่าลี่เฉินจะร้องไห้ต่อหน้าเธอแบบนี้ ผู้ชายคนนี้ที่ทำให้ผู้คนรู้สึกแปลกแยกและอยู่ห่างไกลเกินกว่าจะไขว้คว้าถึง นั่นทำให้เธอประหลาดใจ