พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 566

แม้ว่าเขาจะตามหาเธอมาหลายปี เขาก็ไม่เคยเจอเธออีกเลย

ยิ่งนึกถึงผู้หญิงคนนั้นมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งเสียใจมากเท่านั้น

เมื่อวานเขาเมามากและรู้สึกเศร้า ความเสียใจที่บีบคั้นอยู่ในใจของเขาเปรียบเสมือนน้ำที่ท่วมท้นและเขากำลังจมน้ำตาย

เขาไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเขามาที่ร้านอาหารนี้ได้อย่างไร ทั้งหมดที่เขาคิดได้ก็คือเขาต้องการเจอเธอ เขาต้องเห็นหน้าเธอ

ราวกับว่าการได้เห็นเธอจะทำให้เขารู้สึกดีขึ้น

แต่เมื่อเขาเห็นเธอ เขากลับเห็นภาพของเด็กหญิงคนนั้นซ้อนทับ ทำให้เขาควบคุมตัวเองไม่ได้และเสียมารยาทไป

แม้ว่าเมื่อวานนี้เขาจะเมามาก แต่เขากลับยังจำสิ่งที่เขาทำกับเธอได้

เขาคงไม่สนใจถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่น

แต่หลิง อี้หราน เธอแตกต่างออกไป

ไม่ใช่เพราะเธอเป็นแฟนของอี้ จิ่นหลี แต่เป็นเพราะเธอดูคล้ายกับเด็กหญิงคนนั้นที่เขาจินตนาการใบหน้าของเธอตอนโตไว้

แม้ว่าเธอจะไม่ใช่เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ แต่เขาก็ไม่อยากให้เธอไม่ชอบเขา

“ไม่ใช่เรื่องใหญ่หรอกค่ะ ถือว่าหายกันนะคะ” หลิง อี้หรานตอบกลับและนึกถึงที่เธอตบเขาเมื่อคืนนี้

หายกัน... ด้วยเหตุผลบางอย่างกู้ ลี่เฉินรู้สึกไม่ค่อยดีกับคำพูดนั้น “ไม่ถามหน่อยเหรอว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น?”

หลิง อี้หรานเม้มริมฝีปากเข้าหากันและพูดออกไปอย่างชัดเจน “ไม่มีทาง! แม้ว่าฉันจะไม่รู้จักจิน ฉันก็จะไม่มีวันคบกับคุณ”

คำตอบของเธอเป็นเหมือนเข็มแทงเข้าที่หัวใจของเขา “ทำไม?”

“เพราะคุณคบผู้หญิงหลายคนและฉันไม่อยากเป็นหนึ่งในนั้น นอกจากนี้ คุณยังมีคนในใจแล้ว ฉันไม่อยากเป็นคนสำรองของใคร” หลิง อี้หรานตอบ เธอแค่อยากเป็นตัวของตัวเอง

กู้ ลี่เฉินหัวเราะเยาะตัวเองและปล่อยเธอไป “นั่นสินะ... เป็นสิ่งที่ผมเถียงไม่ได้” อดีตแฟนสาวของเขาเป็นตัวสำรองทั้งหมด

หลิง อี้หรานเดินไปที่เครื่องคิดเงิน ครู่ต่อมา เธอรีบออกจากร้านอาหารอีกครั้งพร้อมใบคำสั่งให้ไปส่งของ

กู้ ลี่เฉินนั่งลงบนที่นั่ง หมุนถ้วยชาในมือเงียบ ๆ