พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 592

“ช่วยฉันงั้นเหรอ? คำที่ออกจากปากเธอมันทำให้ฉันรู้สึกแย่!” หลิง อี้หรานกล่าว

คนรอบข้างเป็นทนายความมืออาชีพ พวกเขาไม่ใช่คนโง่ พวกเขาจะเดาอะไรไม่ออกหลังจากฟังบทสนทนาเหล่านี้ได้อย่างไร? สายตาที่พวกเขามองไปที่กวาน ลี่หลี่ก็เปลี่ยนไป แน่นอนว่าชื่อเสียงของกวาน ลี่หลี่กำลังถูกทำลาย

กวาน ลี่หลี่ต้องการทำให้หลิง อี้หรานรู้สึกอับอายในวันนี้เพื่อที่เธอจะสามารถระบายความรู้สึกเศร้าโศกของเธอระหว่างการตรวจร่างกายที่โรงพยาบาลได้หลังจากพบกับหลิง อี้หราน

ใครจะคิดว่าคนที่ต้องอับอายกลับเป็นตัวเธอเอง?

เธอหยิบถ้วยชาขึ้นมาโดยไม่ทันคิดและโยนใส่หลิง อี้หราน

หลิง อี้หรานพยายามหลบหนีถ้วยชาไม่ให้โดนใบหน้าของเธอ เธอป้องกันตัวเองและโยนถ้วยชากลับไป แต่เสื้อผ้าท่อนบนของเธอกลับไม่รอด

ในช่วงฤดูร้อน หลิง อี้หรานสวมเพียงเสื้อเชิ้ตสีขาว และตอนนี้มันเปียกชุ่มไปด้วยน้ำชา จนมองเห็นชุดชั้นในข้างในเสื้อเชิ้ตขาวของเธอ

เพื่อนร่วมงานของกวาน ลี่หลี่ไม่คาดคิดว่าเธอจะทำแบบนั้น บางคนถึงกลับอุทานออกมา

ขณะที่หลิง อี้หรานพยายามปกปิดหน้าอกของเธอ เสื้อแจ็คเก็ตสูทบาง ๆ ก็คลุมร่างกายของเธอไว้

“คลุมไว้!” เสียงหนึ่งดังขึ้นข้างหูของเธอ

หลิง อี้หรานตกตะลึง เสียงนี้คือ... เธอหันศีรษะของเธอกลับไปมอง ใบหน้าได้รูปมองมาที่เธอ

กู้ ลี่เฉิน!

ดวงตาฟีนิกซ์จ้องมองเขม่ง

ใบหน้าของกวาน ลี่หลี่เปลี่ยนเป็นสีแดง “คือ... คือว่า...” เธอต้องการยืนยันว่าเธอประมาท แต่คำพูดนั้นกลับติดอยู่ในลำคอของเธอขณะที่เธอมองเข้าไปในดวงตาที่เย็นชาของเขา

เจ้านายมองไปรอบ ๆ แล้วถามคนที่เหลือว่า “บอกฉันที เกิดอะไรขึ้น?”

เพื่อนร่วมงานคนหนึ่งที่อยู่ในห้องรับรองแขกและเข้ามาที่บริษัทในช่วงเวลาเดียวกับหลิง อี้หราน ได้เล่าถึงสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างคร่าว ๆ

เมื่อพูดถึงกวาน ลี่หลี่ขอให้หลิง อี้หรานบอกรายละเอียดเกี่ยวกับคดีของเธอแก่ทนายความมือใหม่ ดวงตาของกู้ ลี่เฉินก็กระตุกเล็กน้อย เขาหันไปทางแก้มซีดของหลิง อี้หราน

เธอยืนงุ่มง่ามในขณะที่พาดชุดสูทของเขาไว้บนไหล่ ใบหน้าและริมฝีปากของเธอซีดเผือดราวกับไม่มีเลือด ทำให้ดวงตาที่มีรูปคล้ายอัลมอนด์ของเธอดูเป็นสีดำชัดขึ้นอย่างน่าตกใจ