พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 605

เธอเคยพูดว่า “เรียกฉันว่าพี่สิ”

เธอถือว่าเขาเป็นครอบครัวตั้งแต่ตอนนั้น

เธอมักจะเรียกเขาว่า “จิน จิน...”

การที่เธอเรียกเขาว่าจินเป็นคำพูดที่อ่อนโยนที่สุด ทำให้เขาเสพติดเธอ เขาอยากได้ยินเธอเรียกเขาแบบนั้นไปตลอดชีวิต

“จิน... จิน...” เธอเรียกเขาอีกครั้ง... ทำไมเสียงร้องของเธอเหมือนเสียงสะอื้นล่ะ?

เธอ... ร้องไห้?

อี้ จิ่นหลีค่อย ๆ ดึงสติของตัวเองกลับมา เขาเห็นใบหน้าที่เปื้อนน้ำตาของหลิง อี้หราน

เธอ… กำลังร้องไห้เหรอ?

เขาทำร้ายเธอเหรอ? ใช่ เขาต้องการให้เธอพิสูจน์ให้เขาเห็นว่าเธอคลั่งรักเขาแค่ไหนและเธอต้องการเขามากขนาดไหน

เขาถึงพาเธอขับรถมาที่นี่

ตอนนี้ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา ผิวขาวเนียนเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำและดวงตาของเธอดูหวาดกลัว

เขา... ทำให้เธอกลัวหรือเปล่า?

ทั้งหมดเป็นเพราะกู้ ลี่เฉินที่เขาไม่มีความเป็นตัวเอง!

“พี่กลัวผมเหรอ?” เขาถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

เขารู้สึกว่าคำตอบของเธอในตอนนี้มีความสำคัญมากจนบางทีมันอาจจะบดขยี้เขาได้ง่าย ๆ

ทำไมเขาถึงรู้สึกอย่างนั้น? เขาคือนายน้อยอี้ที่ทุกคนในเมืองเฉินต่างหวาดกลัว เขาจะทำอะไรก็ได้ด้วยอิทธิพลของเขาและเขาเป็นคนเดียวที่บดขยี้ผู้อื่นเสมอ

เป็นเพราะความอ่อนแอที่เขารู้สึกในตอนนี้หรือเปล่า? เธอรู้สึกเสียใจกับเขาและต้องการปกป้องเขา

แต่เธอต่างหากที่จำเป็นจะต้องได้รับการปกป้องในตอนนี้!

หลิง อี้หรานสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดว่า “จิน ไม่ใช่ว่าฉันไม่รักคุณมากจนไม่ยอมทำแบบนั้นที่นี่หรือความปรารถนาของฉันที่มีต่อคุณมันไม่พอ แค่เพราะฉัน ไม่คุ้นเคย ถ้า...”

เธอหยุดนิ่ง ร่างกายของเธอสั่นเล็กน้อยราวกับว่าเธอพยายามอย่างหนักที่จะระงับความเขินอายและความกลัวในใจ