พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 606

ผ่านไปครู่หนึ่ง เธอก็พูดขึ้น “ถ้าคุณคิดที่จะทำแบบนั้นเพื่อพิสูจน์ว่าฉันรักคุณมากแค่ไหน ก็... ก็ทำเลย”

เธอเต็มใจทำมันแม้ว่าจะเป็นสิ่งที่เธอไม่ต้องการทำ ไม่สำคัญว่าจะมีใครจับพวกเขาในขณะที่ทำกิจกรรมที่น่าอับอายหรือไม่

เธอเพียงต้องการบรรเทาความอ่อนแอของเขาและอยากดูแลเขาให้ดี

เขามองคนตรงหน้าอย่างเฉยเมย น้ำเสียงของเธอช่างคุ้นเคย แต่กลับไม่คุ้นหูของเขา

‘เธอกำลังพูดถึงอะไร? เธอกำลังบอกว่าเธอเต็มใจเหรอ?’

แม้ว่าร่างกายของเธอจะสั่นอย่างเห็นได้ชัด แม้ว่าเธอจะกลัว แต่เพราะเห็นแก่เขา... เธอกลับเต็มใจ

ราวกับว่ามีบางอย่างกระแทกเข้ามาในหัวใจของเขา เขารู้สึกหวานอมขมกลืน แต่... มันกลับบรรเทาอาการกระสับกระส่ายของเขา

แม้แต่ร่างกายที่เย็นชาของเขากลับรู้สึกอบอุ่นขึ้น...

นี่คืออี้หราน ผู้หญิงที่เขารัก...

หลังจากนั้นไม่นาน อี้ จิ่นหลีถอนหายใจและหยิบแจ็คเก็ตที่ถูกโยนทิ้งไปมาปกปิดร่างกายหลิง อี้หราน เขาปกปิดผิวหนังที่เปลือยเปล่าของเธอที่เผยให้เห็นจากชุดที่ขาด

“ผมขอโทษ... ผมขาดสติไป” เขาพึมพำและเอื้อมมือไปกอดเธอ

เขาเกือบจะทำแบบนั้นกับเธอในรถแล้ว!

ถ้าไม่ใช่เพราะเสียงของเธอที่ดึงสติของเขากลับมา บางทีเขาอาจจะเผลอทำร้ายเธอไป อ้อมกอดของเขากระชับขึ้นเล็กน้อยเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้า

หลิง อี้หรานเอนตัวเข้าไปในอ้อมแขนของอี้ จิ่นหลีและอาการสั่นเทาของเธอก็หยุดลง นี่คือจินที่เธอคุ้นเคย เขา... ไม่เป็นอะไรใช่ไหม?

“ชุดของพี่ขาดอยู่ พี่คิดว่ามันดีแล้วเหรอที่จะเดินเข้าไปแบบนี้?” อี้ จิ่นหลีกล่าว

หลิง อี้หรานหน้าแดงทันที จากนั้น… เธอก็ไม่พูดอะไร

อี้ จิ่นหลีเดินอ้อมไปที่ที่นั่งข้างคนขับพลางก้มตัวลงและอุ้มหลิง อี้หรานขึ้นมาอย่างระมัดระวังก่อนที่จะเดินเข้าไปในบ้าน

คนรับใช้มองตามหลังพวกเขาที่เดินผ่านไป

ไม่เพียงแต่ใบหน้าและลำคอของหลิง อี้หรานที่แดง แต่เธอยังซบหัวของเธอลงในอ้อมแขนของอี้ จิ่นหลี

พวกเขาคิดต่างออกไปเมื่อเห็นเธอสวมเสื้อสูทของนายน้อยอี้ แน่นอน... ว่าความคิดของพวกเขาดูจะต่างจากความจริงเล็กน้อย

เมื่อทั้งสองคนกลับเข้ามาในห้องของเธอ อี้ จิ่นหลีก็วางหลิง อี้หรานลงก่อนที่จะเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เธอ