พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 676

เมื่อหลิง อี้หรานลืมตาขึ้น เธอก็ตระหนักได้ว่าเธอกำลังฝันอยู่ เธอฝันถึงเด็กชายตัวเล็ก ๆ และเด็กหญิงตัวน้อย

เธอตกใจตื่นขึ้นมาเมื่อฝันถึงเหตุการณ์ที่เด็กชายล้มลง

ทันทีที่เธอลืมตาขึ้น ดวงตารูปอัลมอนด์ของเธอก็สบเข้ากับดวงตาคู่หนึ่งที่คุ้นเคย แต่ในตอนนี้ ดวงตาของอี้ จิ่นหลีกลับดูหม่นหมอง

“ฝันเหรอ?” เขาถามขึ้น โดยที่น้ำเสียงของเขาฟังดูห่างเหิน

“อืม” หลิง อี้หรานพยักหน้าและมองดูนาฬิกาบนผนัง เป็นเวลาตีสองโมงกว่า ๆ “ฉันทำให้คุณตื่นเหรอ?”

“เปล่า ผมแค่นอนไม่ค่อยหลับ พี่ฝันถึงอะไร? หน้าพี่ดูซีดมากเลย” เขาพูด

หลิง อี้หรานเผยอปากเหมือนจะพูดอะไร แต่เธอกลับนิ่งเงียบ เธอสามารถพูดได้ว่าเธอฝันถึงเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่ช่วยเด็กชายเอาไว้ และคิดว่าเด็กชายคนนั้นอาจเป็นกู้ ลี่เฉินหรือเปล่า?

ปกติเขาก็อ่อนไหวอยู่แล้วที่กู้ ลี่เฉินเข้าใจผิดว่าเธอเป็นคนอื่นและตอนนี้เธอไม่สามารถเข้าใจได้ว่าทำไมเธอถึงมีความฝันแบบนี้ เป็นเพราะลูกพี่ลูกน้องของเธอได้เล่าให้เธอฟังถึงวิธีการช่วยเหลือกู้ ลี่เฉินหรือเปล่า? แล้วทำไม... เธอถึงฝันอย่างนั้น?

แต่ทำไมเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ในความฝันถึงดูเหมือนตัวเธอเอง?

“ไม่มีอะไร” หลิง อี้หรานส่ายหัวเบา ๆ แล้วพูดว่า “ก็แค่ความฝัน ไม่สำคัญอะไร”

‘ไม่สำคัญ?’ ดวงตาของอี้ จิ่นหลีสั่นเทาเล็กน้อย “เหงื่อออกที่หน้าผากของพี่เยอะมาก” เขาพูดพร้อมยกมือขึ้นสัมผัสหน้าผากของเธอ

หลิง อี้หรานสังเกตเห็นว่าหน้าผากของเธอรู้สึกเปียก ฝ่ามือและหลังของเธอก็เต็มไปด้วยเหงื่อเช่นกัน

ในวินาทีต่อมา เธอสังเกตเห็นว่ามือของเขาหยุดลงที่หน้าผากของเธอ และไม่ได้ขยับไปไหน

หลิง อี้หรานรู้สึกตกใจ “เกิดอะไรขึ้น?”

“จิน ทำไมคุณไม่ปล่อยก่อน? ฉันจะพาคุณไปโรงพยาบาลพร้อมคนขับเพื่อที่...”

“ผมไม่เป็นอะไร ไม่จำเป็นต้องไปโรงพยาบาล แค่ให้ผม... กอดพี่ไว้แบบนี้” เขาพึมพำ

หลิง อี้หรานรู้สึกงุนงง แต่เธอกลับทำในสิ่งที่เขาร้องขอและอยู่นิ่ง ปล่อยให้เขาได้กอดเธอ

อ้อมแขนของเขาโอบรอบตัวเธอแน่นขึ้นเรื่อย ๆ จนทำให้เธอรู้สึกเจ็บปวดจากการถูกกอดรัดที่กระดูกของเธอ

“ซี๊ดดด!” เธอร้องออกมา

เขาตัวแข็งทื่อและพูดขอโทษเธอด้วยเสียงแหบแห้ง “ผมขอโทษที่ทำให้พี่เจ็บ อดทนอีกหน่อยได้ไหม? ให้ผมได้กอดพี่ไว้อีกหน่อยนะ”

ราวกับว่าเขากำลังทำให้แน่ใจว่าเธอจะอยู่เคียงข้างเขาตลอดไป นี่เป็นวิธีเดียวที่จะบรรเทาความตื่นตระหนกของเขาได้