พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 704

‘ฉันจะไม่มีวันปล่อยให้เธอจำมันได้ ไม่มีวัน!’

‘ฉันต้องการให้เธอคิดถึงฉันคนเดียว!’

...

ในตอนกลางคืน หลิง อี้หรานอยู่ในความงุนงง

อี้ จิ่นหลีเดินเข้ามาในห้องน้ำโดยมีหลิง อี้หรานอยู่ในอ้อมแขนของเขา เขาค่อย ๆ วางเธอลงในอ่างอาบน้ำที่เต็มไปด้วยน้ำอุ่นและทำความสะอาดเธออย่างอ่อนโยน

เธอเอนศีรษะไปข้างหนึ่งและผล็อยหลับสนิท แต่ใบหน้าที่งดงามของเธอทำให้เขาคลั่งไคล้ความรัก

ถ้าคุณรักใครสักคนอย่างสุดซึ้ง คุณจะหลงใหลทุกอย่างที่เป็นเขา

เธอเป็นคนยุติธรรม แต่ยิ่งเธอมีความยุติธรรมมากขึ้นเท่าไหร่ รอยแผลเป็นเก่าก็ยิ่งชัดเจนมากขึ้นเท่านั้น

รอยแผลเป็นเหล่านี้มาจากตอนที่เธออยู่ในคุก

เขารู้สึกผิดและหนักอึ้งอยู่ในใจทุกครั้งที่เขาเห็นแผลเป็นของเธอ

บางทีเขาอาจจะรู้สึกลำบากใจในการกำจัดความรู้สึกนี้ไปตลอดชีวิต

ตราบใดที่เขารักเธอ เขาจะเก็บความรู้สึกนั้นไว้กับเขาคนเดียว!

นอกจากรอยแผลเป็นแล้วยังมีรอยจ้ำสีแดงบนผิวหนังของเธออีกด้วย

ราวกับว่ารอยแดงพวกนี้เป็นหลักฐานว่าเธอเป็นของเขา!

วันรุ่งขึ้น หลังจากที่สไตลิสต์ช่วยหลิง อี้หรานแต่งตัว ชุดสีเงินและเครื่องประดับทับทิมที่อยู่บนตัวเธอต่างสะกดผู้ชมให้หลงใหล

แม้แต่หลิง อี้หรานก็ยังจ้องมองตัวเองในกระจกอย่างตกตะลึง

เธอตกตะลึงจนพูดไม่ออกกับการแต่งตัวของเธอ วันนี้สไตลิสต์แต่งหน้าเบา ๆ ให้เธอ ดังนั้นเธอจึงดูไม่แตกต่างจากเดิมมากนัก แต่ความรู้สึกโดยรวมกลับเปลี่ยนไป

การแต่งหน้าด้วยโทนสีพีชเพิ่มสัมผัสความขี้เล่น ทำให้หลิง อี้หรานรู้สึกเหมือนได้เห็นตัวเองในสมัยมหาวิทยาลัย

เธอสวมรองเท้าส้นสูงเจ็ดนิ้วและมุ่งหน้าไปงานแสดงสินค้ากับอี้ จิ่นหลี

“แล้วถ้าฉันทำให้คุณขายหน้าล่ะ?” หลิง อี้หรานถามขึ้นระหว่างทาง งานแสดงสินค้าที่อี้ จิ่นหลีเข้าร่วมนั้นไม่ใช่งานแสดงเล็ก ๆ และด้วยสถานะทางสังคมของเขา พวกเขาทั้งสองย่อมดึงดูดความสนใจของทุกคนในงาน

แม้ว่าเธอจะพยายามอย่างหนักที่จะไม่ทำให้เขาอับอาย แต่เธอก็กังวลเล็กน้อยเมื่อนึกถึงครั้งก่อนที่เธอพาเขาไปงานเลี้ยงและลงเอยด้วยการถูกกลั่นแกล้ง