พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 725

ความไม่สบายใจของเธอเพิ่มขึ้นพร้อมกับความเปราะบางของเขา

“ทำไมถึงพูดแบบนั้นล่ะ?”

“บอกสิว่าจะไม่ทรยศฉัน ตกลงไหม?” น้ำเสียงของเขาแหบแห้งและฟังดูเว้าวอน

ชั่วขณะหนึ่ง เธอรู้สึกวิตกกังวลและเจ็บปวดในหัวใจ

‘เขาคืออี้ จิ่นหลี! ทำไมเขาถึงใช้น้ำเสียงแบบนั้นขอร้องให้ฉันอย่าทรยศเขาล่ะ?’

เธอมองผ่านเขาไปเห็นแผ่นจารึกที่อยู่ข้างหลังเขา

เธอรู้ว่ามันเป็นแผ่นจารึกของพ่อเขา คนที่มีตาอ่อนโยนเลือกความตายเพราะคนรักที่ทอดทิ้งเขา

นั่น... เป็นการทรยศ

พ่อของเขาถูกแม่หักหลัง

จากนั้นเขาก็ถูกพ่อหักหลังที่ทิ้งเขาให้อยู่ตามลำพังในโลกนี้

ดวงตาของเขายังคงจับจ้องมาที่เธอ รอให้เธอตอบเขา

เธอรู้สึกเศร้าใจ ดูเหมือนว่าเขาจะได้ทุกอย่างที่เขาต้องการ แต่ใครจะรู้ว่าเขามีบาดแผลลึกที่ฝังใจถึงขนาดนี้

ตอนนี้เธออยากจะปลอบโยนความอ่อนแอและบาดแผลของเขา

“ฉันจะไม่ทรยศคุณ” ดวงตาของเธอสบตากับเขาขณะที่เธอพูดด้วยน้ำเสียงมั่นใจ

“จริงนะ?” เขาพึมพำ น้ำเสียงของเขาฟังดูเบามาก

“จริงสิ” เธอตอบ

วินาทีถัดมา แก้มของเขาก็สัมผัสเข้ากับฝ่ามือของเธอ ราวกับว่าความอบอุ่นจากมือของเธอทำให้ร่างกายของเขาอบอุ่น

…

เมื่อหลิง อี้หรานตื่นขึ้นมาในวันรุ่งขึ้น เธอก็พบว่าอี้ จิ่นหลีไม่อยู่ในห้องแล้ว

เธอขมวดคิ้วเมื่อนึกถึงคำมั่นสัญญากับเขาว่าเธอจะไม่ทรยศเขาเมื่อคืนนี้

เขาอาจจะดูแข็งแกร่ง แต่เขากลับดูเปราะบางมากกว่าเธอ

‘บางทีเวลาที่เราใช้เวลาร่วมกัน ฉันควรพูดว่าฉันรักเขามากกว่านี้เพื่อให้เขารู้สึกมั่นใจมากขึ้น’ หลิง อี้หรานคิด

ทันใดนั้น นาฬิกาปลุกเตือนความจำบนโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น

หลิง อี้หรานมองดูตารางงานในโทรศัพท์ของเธอและลุกขึ้น

เธอเกือบลืมไปว่าวันนี้เธอได้นัดพบกับจิตแพทย์เหลิ่งเอาไว้