พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 726

เธอรีบอาบน้ำแล้วไปโรงพยาบาล

สิ่งที่เธอไม่รู้คือเมื่อปลายเท้าของเธอก้าวออกจากคฤหาสน์อี้ มีใครบางคนคอยรายงานการเคลื่อนไหวของเธอให้กับอี้ จิ่นหลี

“นายน้อยอี้ คุณหลิงออกจากบ้านแล้วครับ” เกา ฉงหมิงในห้องทำงานของท่านประธานพูดขึ้น

อี้ จิ่นหลีหลุบตาลง ขนตาสีดำยาวของเขาสั่นเล็กน้อย “อืม ฉันเข้าใจแล้ว”

หลังจากนั้นความเงียบสงบก็ปกคลุมภายในห้อง

ร่างกายของเกา ฉงหมิงสั่นเทา นายน้อยอี้เงียบมากจนเขาพบว่ามัน… น่ากลัว

หลิง อี้หรานมาถึงโรงพยาบาล หยิบบัตรคิว แล้วเข้าพบกับหมอเหลิ่ง

เธอเป็นแพทย์หญิงอายุ 40 ปี และค่อนข้างอวบ ดวงตาที่ยิ้มแย้มของเธอทำให้ผู้คนรู้สึกเป็นมิตรและเชื่อใจ

บางทีคนที่หน้าตาแบบนี้น่าจะเหมาะกับการจิตแพทย์ที่สุด

หลิง อี้หรานนั่งลงและบอกเธอเกี่ยวกับอาการของเธอ รวมถึงความฝันของเธอที่เกิดขึ้นบ่อย ๆ เมื่อเร็วๆ นี้

โดยเฉพาะ... หลังจากที่ได้พบกับกู้ ลี่เฉินที่งานจัดแสดง เธอก็เริ่มฝันถึงเหตุการณ์เหล่านี้อีกครั้ง

“เป็นไปได้สูงที่จะเป็นโรคความจำเสื่อม ถ้าเป็นอย่างที่คุณพูด มันคงเกิดขึ้นเพราะมีคนอื่นบอกคุณในสิ่งเดียวกันที่คุณเผลอลืมไป ถ้าคุณคิดไปเองในตอนกลางคืน มันก็ไม่น่าจะเกิดขึ้นซ้ำซากมากที่สุดอาจจะแค่บางครั้งบางคราวเท่านั้น” หมอเหลิ่งพูดวิเคราะห์

‘ความจำเสื่อม…’ แม้ว่าเธอจะคาดเดาเกี่ยวกับความเป็นไปได้นี้ด้วยตัวเอง แต่การได้ยินเรื่องนี้จากจิตแพทย์มืออาชีพทำให้ใจเธอสลาย

‘ถ้าความฝันคือความทรงจำของฉันจริง ๆ งั้นกู้ ลี่เฉินและฉัน...’

“คุณหลิง!”

เสียงของหมอเหลิ่งขัดจังหวะความคิดของเธอ

ภาพที่กู้ ลี่เฉินจับมือเธอไว้อย่างไม่ลดละและถามเธอว่าเธอเป็นใคร ร่างที่อ้างว้างของจินที่ยืนอยู่หน้าแผ่นจารึกของพ่อของเขาฉายโผล่แววเข้ามาในความคิดของเธอ

‘ถ้าฉันเป็นเด็กหญิงที่ช่วยชีวิตกู้ ลี่เฉินเมื่อตอนที่เขายังเป็นเด็กจริง ๆ แล้วฉันจะเผชิญกับความจริงนี้ได้อย่างไร?’

‘จะมีปัญหาอะไรเกิดขึ้นกับกู้ ลี่เฉินอีกไหม?’

‘จินจะโกรธไหม? ฉันยังคิดหาวิธีที่ทำให้เขารู้สึกมั่นใจในตัวฉันมากขึ้นก่อนจะออกมาในวันนี้อยู่เลย’

‘แล้วน้องลี่ฟางล่ะ?’

หลิง อี้หรานนั่งบนเก้าอี้ในทางเดินของโรงพยาบาล จิตใจของเธอกำลังสับสนวุ่นวาย

ไม่ไกลจากโรงพยาบาล อี้ จิ่นหลีนั่งอยู่บนรถยนต์สีดำที่จอดอยู่ในเงามืดขณะที่เขาจ้องมองไปที่ทางเข้าหลักของโรงพยาบาล