พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 893

“ถ้าอย่างนั้น… พวกเขาไม่รู้หรือว่าเรา… บ้าเอ๊ย!” ชิน เหลียนอีคร่ำครวญ ‘พ่อแม่ของฉันเป็นพวกหัวโบราณสุด ๆ ถ้าพวกเขารู้ว่ามีคนมายุ่งกับฉัน… เอ่อ ไม่… ถึงฉันมีอะไรกับใคร พวกเขาก็จะลงโทษฉันด้วยการให้ฉันคุกเข่าบนกระดานหลังจากฉันกลับบ้านใช่ไหม?’

“มันน่าอายมากไหมที่จะนอนกับผม?” ท่าทางของเขานิ่งขึ้น เธอดูราวกับว่าเขาเป็นความลับที่น่าสยดสยองที่เธอต้องเก็บไว้

“ไม่ ไม่! ไม่มีอะไรน่าภูมิใจไปกว่าการได้นอนกับคุณแล้ว! ฉันแค่กลัวว่าพ่อแม่ของฉันจะรับไม่ได้ เพราะพวกเขาเป็นพวกหัวโบราณ” ชิน เหลียนอีโพล่งออกมา

ไป๋ ทิงซินรู้สึกว่าทุกครั้งที่เขากำลังจะโกรธ ผู้หญิงคนนี้ก็จะทำให้เขารู้สึกผ่อนคลายขึ้น “ทั้งหมดที่ผมบอกพ่อแม่ของคุณคือคุณดื่มแอลกอฮอล์ไปสองสามแก้วและนอนในห้องรับแขกที่ผมจัดไว้ให้”

‘ว้าว!’

ชิน เหลียนอีรู้สึกโล่งใจ

“เอาล่ะ ไปแต่งตัวแล้วลงไปกินข้าวเช้า กินซุปแก้เมาค้าง มันจะทำให้คุณรู้สึกดีขึ้น” เขาสั่ง เนื่องจากเธอไม่ได้ดื่มซุปเมื่อคืนนี้ เขาจึงอยากให้เธอได้ดื่มซุปก่อน

“โอเค!” ชิน เหลียนอีตอบ จากนั้นเธอก็มองดูไป๋ ทิงซินลุกจากเตียงและเดินไปหยิบเสื้อผ้าชุดใหม่ให้เธอ ก่อนที่เขาจะสวมเสื้อผ้าของตัวเอง

ชิน เหลียนอียังคงจ้องมองไป๋ ทิงซิน เธอพบแต่ท่าทางที่เขากำลังสวมเสื้อผ้าเหล่านั้นเป็นที่ดึงดูดสายตาอย่างยิ่ง!

‘น่าเสียดายที่... ฉันจำเรื่องเมื่อคืนไม่ได้!’ เธอคร่ำครวญถึงอาการมึนเมาในคืนก่อนอีกครั้ง มิฉะนั้น เธออาจมีความทรงจำที่ ‘ปลาบปลื้ม’ มากกว่านี้

“เป็นอะไรไป? ทำไมมองผมแบบนั้นล่ะ?” ไป๋ ทิงซินถามขณะที่เขามองดูชิน เหลียนอี

แววตาของเธอเต็มไปด้วยความชื่นชมและความเสียใจ

“ไม่มีอะไร” จากนั้นเธอก็เริ่มใส่เสื้อผ้าของเธอ เธอหยิบมันขึ้นมาและดูป้ายฉลาก ‘เป็นแบรนด์หรูสินะ เสื้อผ้าชุดนี้แพงกว่ารายได้ทั้งปีของฉันซะอีก!’

เมื่อเธอตื่นเช้าขึ้นมา เธอก็พบว่าเธออยู่บนเตียงของเธอแล้ว ทุกอย่างในห้องเช่ายังเหมือนเดิม ทว่า มีเพียงกล่องยาแก้เมาค้างว่างอยู่บนโต๊ะข้างเตียง

เธอคิดว่าเป็นเหลียนอีเป็นคนมาส่งเธอที่ห้องเช่า แต่กลับกลายเป็น... เขา

หลิง อี้หราน: [ไม่เป็นอะไร พอตื่นเช้ามา ฉันก็ไม่เห็นเขาแล้ว แล้วเธอล่ะ? เมื่อวานเกิดอะไรขึ้นกับเธอ?]

หลิง อี้หรานรู้สึกงุนงงเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ทั้งหมดที่เธอจำได้คือบรรยากาศที่สนุกสนาน และก่อนที่เธอกับเหลียนอีจะรู้ตัว ทั้งสองก็เมากันมากแล้ว จากนั้นเธอกับเหลียนอีก็ร้องเพลงและเต้นรำด้วยกัน

เธอรู้สึกราวกับว่าเธอสามารถระบายความขมขื่นที่อยู่ในใจออกมาได้ ดังนั้นเธอจึงรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้นเรื่อย ๆ โดยหวังว่าความปวดร้าวทั้งหมดของเธอจะหายไปด้วย

ราวกับว่าเธอสามารถผ่อนคลายได้ด้วยการทำตัวให้สนุกสนาน