พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 894

[ฉันไม่เป็นอะไร ไป๋ ทิงซินพาฉันไปพักผ่อนที่คฤหาสน์ของเขา] ชิน เหลียนอีอายที่จะบอกว่าเธอ ‘นอน’ กับไป๋ ทิงซินอีกครั้ง

ไป๋ ทิงซินพูดอย่างจริงจังระหว่างอาหารเช้าว่า “คุณทำแบบนั้นกับผมอีกแล้ว ครั้งนี้คุณตายแน่ถ้าคุณไม่รับผิดชอบ”

เธอพูดไม่ออก ‘ผู้หญิงไม่ได้เป็นฝ่ายทุกข์ทรมานเหรอ? ฉันควรจะเป็นคนพูดประโยคพวกนั้นมากกว่า’

“จะรับผิดชอบไหม?” เขาถามขณะจ้องมองเธอ

“เอ่อ... ค่ะ” เธอพยักหน้าภายใต้สายตาที่ดุเดือดของเขา

ชิน เหลียนอีรู้สึกพูดไม่ออก แต่เธอก็รู้สึกถึงความโรแมนติดเมื่อนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อเช้านี้ ‘มันรู้สึกดีมากที่ไป๋ ทิงซินบังคับให้ฉันรับผิดชอบ!’

หลังจากคุยกับหลิง อี้หรานได้ครู่หนึ่ง ชิน เหลียนอีก็เก็บโทรศัพท์ของเธอ เปิดคอมพิวเตอร์และพร้อมที่จะทำงาน

ในทางกลับกัน หลิง อี้หรานเก็บโทรศัพท์แล้วก็สลัดความคิดทั้งหมดออกไป เธอหยิบแฟ้มคดีที่กระจายอยู่บนโต๊ะขึ้นมาดู

‘ทำไมอี้ จิ่นหลีถึงมารับฉันที่บาร์? เกิดบ้าอะไรขึ้น?’

‘เขารู้ได้ยังไงว่าฉันอยู่ที่ไหน?’

‘ทำไมเขาถึงยังอยู่ในชีวิตฉันอีก ในเมื่อตอนนั้นฉันปฏิเสธข้อเสนอการเป็นพี่สาวของเขาในวันนั้นแล้ว?’

‘เราเลิกกันแล้ว แต่ผลที่ตามมากลับต่างจากที่ฉันจินตนาการไว้’

‘ฉันคิดว่าเราคงจะเลิกกันขาดแล้ว แต่เขากลับมาปรากฏตัวต่อหน้าฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า’

ขณะนี้สีหน้าของกวอ ซิ่นหลี่ดูจริงจัง ซึ่งแตกต่างจากคนขี้อายและซื่อสัตย์ที่เขามักจะเป็นอย่างสิ้นเชิง เขาดูเหมือนผู้บริหารที่เก่งกาจคนหนึ่ง

แม้แต่คนธรรมดาก็สามารถสร้างความประทับใจให้ผู้อื่นได้เมื่อพวกเขาทำในสิ่งที่พวกเขารัก

หลังจากที่กวอ ซิ่นหลี่พูดคุยกับเจ้าหน้าที่เสร็จแล้ว เขาสังเกตเห็นหลิง อี้หราน เขาเกาคออย่างเขินอายทันทีและพูดว่า “ผม... ผมจดจ่อกับงานมากจนไม่ได้สังเกตเห็นคุณ ผมขอโทษ ผม... ผมจะไปชงชาให้คุณนะ!”

หลิง อี้หรานพูดว่า “ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณ ฉันไม่หิวน้ำ นอกจากนี้ ฉันยังเป็นคนที่มารบกวนคุณ”

“ไม่ ไม่เลย!” กวอ ซิ่นหลี่เชิญหลิง อี้หรานเข้ามาในห้องทำงานและรินชาให้เธอ

หลิง อี้หรานมองไปรอบ ๆ สำนักงานขนาดเล็ก แม้ว่ามันจะมีขนาดเล็กแต่ก็เต็มไปด้วยสิ่งของหลายอย่าง เธอคิดว่ากวอ ซิ่นหลี่อาจใช้เวลาที่นี่เป็นส่วนใหญ่ เพราะเธอเห็นเตียงพับในห้องเช่นกัน