พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 931

‘เขาเคยรู้บ้างไหมว่าฉันไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดที่ร่างกาย แต่ที่หัวใจต่างหาก’

‘ฉันได้แต่สงสัยว่าเมื่อไหร่ความเจ็บปวดนี้จะหายไปเสียที’

ทันทีที่รถยนต์คันหรูแล่นมาจอดที่ทางข้างของโรงพยาบาล อี้ จิ่นก็อุ้มหลิง อี้หรานเข้าไปข้างใน

เมื่อหลิง อี้หรานมาถึงโรงพยาบาล เธอก็พบว่ามีหมอรออยู่ที่ห้องวีไอพีเรียบร้อยแล้ว จากนั้นหมอก็เริ่มทำการตรวจร่างกายของเธอ

โชคดีที่มันเป็นอาการบาดเจ็บภายนอกเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ทำให้ไม่มีอะไรต้องกังวล และอาการบวมช้ำบนใบหน้าของเธอจะหายเป็นปกติภายในไม่กี่วัน

ทันทีที่เธอตรวจร่างกายเสร็จ เธอก็พบว่าชุดใหม่เอี่ยมถูกเตรียมไว้ให้เธออย่างเรียบร้อย

“เปลี่ยนเสื้อผ้าสิ” เขาพูด

“อืม” เธอตอบ เสื้อผ้าตัวเก่าของเธอถูกกระชากจนขาดตั้งแต่ไหล่ลงมา ทำให้เธอไม่สามารถใส่ชุดตัวเก่าได้

เธอเอื้อมมือไปหยิบชุด แต่ดูเหมือนว่าเขาไม่อยากจะส่งมันให้กับเธอ

เธอจ้องมองเขาด้วยความสงสัย

เขาเอ่ยขึ้นว่า “เธอยังบาดเจ็บอยู่ ถ้าเปลี่ยนเสื้อผ้าเองจะลำบากเปล่า ๆ”

‘เขาหมายความว่า…’ ใบหน้าของหลิง อี้หรานแดงก่ำ ใบหน้าที่บวมเป่งของเธอกลับดู ‘แดงยิ่งขึ้น’ ไปอีก

“เอ่อ… คุณขอให้พยาบาลมาช่วยฉันก็ได้หนิ” หลิง อี้หรานรีบโพล่งขึ้น ขณะนี้พวกเขายังอยู่ในห้องวีไอพี เพื่อรอลูกน้องไปรับยามาให้

“เขินหรือไง? ยังมีอะไรต้องอายอีก? ฉันก็เคยช่วยเธอเปลี่ยนเสื้อผ้ามาก่อนไม่ใช่เหรอ?” เขาถาม

‘นั่นมันเมื่อก่อน แต่ตอนนี้มันไม่เหมือนเดิม!’

ทว่า คำพูดของเธอกลับไม่ส่งผลอะไรต่อการกระทำของเขาแม้แต่น้อย เขาอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขนเดินออกจากโรงพยาบาลไป จากนั้น เขาจึงไปส่งเธอที่ห้องเช่า

อี้ จิ่นหลีวางเธอลงบนเก้าอี้ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป เขากลับมาพร้อมผ้าขนหนูที่เปียกโชก “เอานี่ เช็ดหน้าให้สะอาดก่อนแล้วค่อยทายา”

“อือ” หลิง อี้หรานตอบรับ

แค่แทนที่เขาจะส่งผ้าขนหนูให้แก่เธอ อี้ จินหลีกลับช่วยเธอเช็ดหน้าแทน

แม้ว่าการกระทำของเขาจะอ่อนโยน แต่หลิง อี้หรานก็เผลอเปิดปากร้องโอดครวญเป็นครั้งคราว

ถึงเธอจะไม่ได้พูดออกมาว่าเธอรู้สึกเจ็บ แต่ท่าทียับยั้งอาการบาดเจ็บของเธอกลับแสดงออกมา ราวว่าเธอกำลังรู้สึกทรมาน

“ถ้ารู้สึกเจ็บ ก็ร้องออกมา” เขาพูด

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย