พลิกชะตาฝ่าลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 22

คิดถึงตรงนี้ เสิ่นหยวนไป๋ก็โบกมืออย่างจนปัญญา “อาเซิ่ง ไปเถอะ”

“ขอรับ นายท่าน”

คนขับรถม้ากระโดดขึ้นรถม้าอย่างอ่อนช้อย แล้วบังคับม้าออกไป

เสิ่นหยวนไป๋ค่อย ๆ เอนกายพิงรถ ในดวงตาซึ่งเดิมทีเยือกเย็นกลับเต็มไปด้วยความอำมหิต คิ้วขมวดแน่น

เขามักจะรู้สึกเหมือนว่าวันนี้เขาได้พลาดบางสิ่งที่ยอดเยี่ยมไป

วันเวลาของทารกน้อยกินกินดื่มดื่มก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว

ภายใต้การดูแลอย่างเอาใจใส่จากคนทั้งครอบครัว เฉียวเจียวเจียวค่อย ๆ เงยหน้าและพลิกตัวเป็น เมื่อโตได้อายุสี่เดือน ก็โก่งตูดอยากนั่งตลอดทั้งวัน

เวลาล่วงเลยมาถึงเดือนสิบสอง เฉียวเจียวเจียวได้เผชิญกับเทศกาลตรุษจีนเป็นครั้งแรกที่นางอยู่บนโลกใบนี้

เฉียวจงกั๋วมองเฉียวเจียวเจียวเป็นแก้วตาดวงใจ ยามพักผ่อนอุ้มนางตลอดเวลาทำใจปล่อยมือไม่ลง แม้แต่ฮูหยินเฉียวยังโกรธเขาที่กลายเป็นบ่าวของลูกสาว

เมื่อพูดแบบนี้ออกไป เฉียวจงกั๋วกลับรู้สึกเป็นเกียรติ

เมื่อก่อนเขาอยู่ในค่ายทหาร เวลาว่างเขาจะเรียนแกะสลักไม้อันล้ำเลิศกับลูกน้อง ตอนนี้การแกะสลักของทุกเดือน เขาจะบันทึกการเจริญเติบโตและเปลี่ยนแปลงของเฉียวเจียวเจียวลงไปอย่างสมจริง

เฉียวตี้อี้เข้ามาใกล้ “ท่านพ่อ แกะสลักให้ข้าสักอันสิ อยากได้แบบองอาจกล้าหาญ!”

เฉียวจงกั๋วยกเท้าจะถีบ “ไสหัวไป! ยังโดนตีไม่พอใช่ไหม”

เฉียวตี้อี้ได้ยินคำพูดนี้ก็ตัวสั่นทันที พลันกล่าวอย่างไม่พอใจว่า “ท่านพ่อ ทำไมท่านถึงตีข้าตลอดเลยล่ะ!”

เฉียวจงกั๋วทำเสียงไม่พอใจ “ทั้งบ้านมีแต่เจ้าที่ร่างกายบึกบึน ไม่ตีเจ้าแล้วจะตีใคร”

ใครใช้ให้เจ้าประพฤติตัวไม่ดี แล้วยังกล้าไปที่หอนางโลมกับคนอื่นอีก!

ถึงแม้ว่าเรื่องนี้จะยังไม่เกิดขึ้น แต่มันไม่ส่งผลกระทบต่อการตีเจ้าล่วงหน้าของข้า!

ฮูหยินเฉียวอุ้มเฉียวเจียวเจียวที่ถูกห่อจนกลายเป็นลูกบอลขนาดเล็กเดินมา เมื่อเห็นพวกเขาสองพ่อลูกทะเลาะกัน ก็อดส่ายหน้าอย่างจนปัญญาไม่ได้

เฉียวเจียวเจียวเห็นแบบนั้นกลับหัวเราะเสียงดัง

[ฮ่าฮ่า พี่รองไม่รู้ใช่ไหม มีคำโบราณกล่าวไว้อย่างดีว่า คนโตรัก คนสามเอาใจ คนรองประสบความโชคร้าย!]

เฉียวตี้อี้ “…”

ช่างลึกซึ้ง!

“ข้าจะอุ้มน้องหญิง น้องหญิงรักข้าที่สุด!”

เฉียวตี้อี้เพิ่งยื่นมือออกไป เฉียวเจียวเจียวก็ถูกเฉียวจงกั๋วอุ้มไปแล้ว

เดือนสิบสองในเมืองหลวงหิมะตกหนัก เฉียวเจียวเจียวสวมเสื้อกันหนาวตัวหนา ด้านนอกห่อด้วยเสื้อคลุมขนจิ้งจอกสีขาว เด็กน้อยผิวขาวนวล ราวกับทำจากหยก

เฉียวจงกั๋วมอบงานแกะสลักให้ต่อหน้าเฉียวเจียวเจียว แล้วมองเฉียวเจียวเจียวตาเป็นประกาย