ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2186

เย่เฉินรู้สึกหนังตากระตุกอย่างรุนแรงพักหนึ่ง พลันเลี้ยวกลับทันทีโดยไม่ต้องคิด บิดคันเร่งของจักรยานไฟฟ้าทีหนึ่ง แล้วจากไปอย่างรวดเร็ว

ตู้ไห่ชิงเห็นเย่เฉินหายไป ก็รีบร้อนก้าวเท้าตามออกมาด้านนอก แต่รอจนเธอตามออกมา เย่เฉินก็หายไปไม่เห็นเงาแล้ว

เธอยืนอยู่หน้าประตูอย่างผิดหวังเสียใจ มองหาซ้ายขวาอย่างกระสับกระส่าย ปากยังพูดพึมพำว่า “ฉันเห็นภาพหลอนใช่ไหม?”

พูดจบ เธอก็รีบร้อนหันศีรษะ ถามพ่อบ้านชราที่ตามตนเองมาว่า “ลุงหวาง เมื่อกี้คุณเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งไหม หน้าตาเหมือนฉางอิงมาก?”

แม้พ่อบ้านชราจะเห็นเย่เฉินเพียงแวบเดียว แต่ยังคงพูดอย่างสุขุมหาใดเปรียบ “คุณหนูรอง เมื่อกี้ผมเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งขี่รถจักรยานไฟฟ้าจริงๆ ครับ แถมหน้าตาเขาก็เหมือนคุณเย่มากด้วย!”

พอตู้ไห่ชิงได้ยินเช่นนี้ พลันตื่นเต้นจนแม้แต่เสียงพูดก็ยังสั่นเล็กน้อย เอ่ยปากว่า “ไม่ผิด...ไม่ผิดแล้ว... ในเมื่อลุงหวางเองก็เห็นเช่นกัน งั้นก็แสดงว่าฉันไม่ได้ตาฝาด และในสมองก็ไม่ได้เห็นภาพหลอน...”

พูดเสร็จ เธอก็อดกังขาขึ้นมาไม่ได้ “จะเป็นไปได้อย่างไรกัน? บนโลกนี้จะมีคนที่หน้าตาเหมือนกันสองคนได้อย่างไร? แถมพ่อหนุ่มคนนั้นดูไปแล้ว น่าจะอายุราวๆ ยี่สิบกว่าปี...เขาหน้าตาเหมือนฉางอิงขนาดนี้ได้อย่างไร?”

พ่อบ้านชราถอนหายใจเสียงเบา “โลกกว้างใหญ่ บางทีก็อาจมีคนหน้าตาเหมือนกันสองคน แต่ก็ไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกัน จึงถืออเป็นเรื่องธรรมดา”

ตู้ไห่ชิงพยักหน้า “ที่ลุงหวางพูดมาไม่ผิด โลกกว้างใหญ่ขนาดนี้ มีคนตั้งมากมายขนาดนี้ บางครั้งคนสองคนจะมีหน้าตาเหมือนกันก็ถือว่าธรรมดามากจริงๆ ...”

พอพูดถึงตรงนี้ ตู้ไห่ชิงก็พูดโพล่งออกมาอย่างยากจะปิดบังความตื่นเต้นไว้ได้ “แต่! แต่ต่อให้มีใครสักคนที่หน้าตาเหมือนฉางอิงมากจริงๆ เขาก็ไม่ควรปรากฏตัวอยู่ที่นี่! นี่คือที่ไหน? นี่คือบ้านเดิมในอดีตของฉางอิงนะ! หากบอกว่าเขาไม่เกี่ยวข้องใดๆ กับฉางอิงเลย นั่นจะบังเอิญเกินไปหรือเปล่า?”

พ่อบ้านชราได้ยินเช่นนี้ ก็อดขมวดคิ้วขึ้นมาไม่ได้

เขาเองก็ยอมรับเช่นกันว่าที่ตู้ไห่ชิงพูดมามีเหตุผลมาก

มีคนหน้าตาเหมือนกับฉางอิง ไม่ถือว่าแปลกเท่าไหร่นัก แต่หากเขาปรากฏตัวอยู่หน้าประตูบ้านเดิมของเย่ฉางอิง นั่นแหละที่บังเอิญเกินไป! ถึงขนาดที่ว่าบังเอิญจนถึงขั้นแปลกประหลาดเลยทีเดียว!

“อีกทั้ง ผมเดาว่าเขาในตอนนี้ คงจะมีชีวิตที่ค่อนข้างจะลำบาก”

“หากให้เขารู้ฐานะของคุณ เกิดในกรณีที่เขาอยากจะร่ำรวยเพียงชั่วข้ามคืน อยากจะอาศัยการเงินของคุณไปนานๆ อย่างนั้นอาจไม่เป็นผลดีกับคุณก็เป็นได้...”

“มีคำพูดประโยคหนึ่ง เชิญเทพมาง่ายส่งเทพกลับยาก ก่อนที่คุณจะช่วยเขา จะต้องคิดใคร่ครวญให้ดีนะครับ...”

ตู้ไห่ชิงถอนหายใจ กล่าวว่า “เรื่องพวกนี้คุณไม่จำเป็นต้องกังวล หากฉันหาเขาเจอล่ะก็ ฉันจะไม่คุยกับเขามากเกินไป...”

พูดเสร็จ เธอก็กล่าวอีกว่า “ฉันคิดจะให้เงินเขาก้อนหนึ่ง บอกว่าเป็นหนี้ที่ฉันติดพ่อเขาไว้ในตอนนั้น จึงนำหนี้สินทั้งหมดชดใช้ให้เขาทั้งต้นและดอกพร้อมกันทีเดียว ก็มอบให้เขาสักห้าสิบล้านแล้วกัน! ส่วนหลังจากที่เขามีห้าสิบล้านนี้แล้ว อนาคตจะทำอย่างไร ก็ต้องดูที่โชคชะตาของเขาเองแล้ว”

“ครับ!” พ่อบ้านชราเห็นว่าแผนของเธอค่อนข้างจะเชื่อถือได้ จึงวางใจลง แล้วกล่าวว่า “งั้นผมจะไหว้วานคนไปสอบถามดู!”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน