ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2187

เวลาเดียวกันนี้ เย่เฉินขี่รถหนีออกมาเป็นระยะทางร้อยเมตรนานแล้ว

เพื่อไม่ให้ถูกตู้ไห่ชิงหาพบ แม้แต่กับข้าวเขาก็ยังไม่ซื้อ รุดไปยังTomson Rivieraทันที

ระหว่างทาง เขาโทรหาเฉินจื๋อข่าย พอรับสายก็สั่งว่า “เหล่าเฉิน วันนี้มีคนไปบ้านเก่าที่พ่อกับแม่ฉันเคยอยู่ นายช่วยไปสืบให้หน่อย ว่าเป็นใครกันแน่!”

เฉินจื๋อข่ายถามอย่างแปลกใจ “คุณชาย วันนี้คุณไปบ้านเก่ามาเหรอ?”

“ใช่!” เย่เฉินพูด “ฉันเจอผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ที่นั่น เธอเห็นฉัน แล้วเรียกชื่อพ่อของฉัน ฉันอยากให้นายช่วยสืบฐานะเธอให้ชัดเจนที แล้วก็สืบให้หน่อยว่าคนคนนี้เป็นมิตรหรือศัตรูกันแน่ เคยเป็นอะไรกับพ่อฉัน”

“ครับ!” เฉินจื๋อข่ายพูดอย่างไม่ลังเล “ผมจะไปให้สืบเดี๋ยวนี้!”

เย่เฉินกล่าวอีกว่า “จริงสิ ยังมีอีกเรื่องหนึ่งต้องการให้นายช่วยจัดการให้ฉันที”

เฉินจื๋อข่ายรีบกล่าวว่า “คุณชายพูดมาได้เลย!”

เย่เฉินกล่าวว่า “สืบหน่อยว่าทุกคนที่บ้านเก่าตอนนี้เป็นยังไงบ้าง คดีของเขาจะไต่สวนเมื่อไหร่ บ้านศาลจะประมูลขายตอนไหน ถึงเวลาฉันต้องการซื้อบ้านเก่าหลังนี้มาให้ได้!”

“ได้ครับ คุณชาย ฉันจะไปสืบเดี๋ยวนี้!”

หลังจากนั้นเย่เฉินก็หาซุปเปอร์มาร์เก็ตที่อยู่ใกล้ๆ กับTomson Rivieraได้ ซื้อกับข้าวเล็กน้อยก็เตรียมกลับบ้าน เพิ่งจะออกมาจากซุปเปอร์มาร์เก็ต เฉินจื๋อข่ายก็โทรศัพท์เข้ามา

“คุณชาย ทั้งสองเรื่องรู้ผลแล้วครับ!”

เย่เฉินส่งเสียงอืม แล้วกล่าวว่า “รายงานทีละเรื่อง!”

เฉินจื๋อข่ายรีบกล่าวว่า “คนที่ไปบ้านเดิมของพ่อแม่คุณวันนี้ คือตู้ไห่ชิง คุณหนูรองตระกูลตู้แห่งเย่นจิงครับ”

เย่เฉินนึกถึงเรื่องที่ซูรั่วหลีผู้เป็นลูกนอกสมรสของซูโสว่เต้าเพิ่งถูกสื่อญี่ปุ่นเปิดโปงไปเมื่อคืน วันนี้ตู้ไห่ชิงก็มาที่จินหลิง แถมยังไปที่บ้านเดิมของพ่อแม่ นี่มันจะใจร้อนเกินไปหน่อยหรือเปล่า? หากซูโสว่เต้ารู้เกรงว่าคงโกรธจนกระอักเลือดแน่

เฉินจื๋อข่ายพูดอีกว่า “คุณชาย ยังมีเรื่องบ้านอีกครับ มีความคืบหน้าแล้ว”

เย่เฉินรีบกล่าวว่า “รีบพูดเร็ว!”

เฉินจื๋อข่ายอธิบายว่า “คดีของเจ้าของบ้าน จะตัดสินภายในสองวันนี้แล้ว คดีได้เงินมาโดยมิชอบของเขาเป็นเงินจำนวนมาก อีกทั้งเงินหมุนเวียนเกิดติดขัด จึงไร้กำลังที่จะชดใช้โดยสิ้นเชิง ดังนั้นนอกจากตัดสินโทษแล้ว คงจะรวบรวมเงินทองทั้งหมดของเขาเพื่อนำมาชดเชยให้กับนักลงทุนผู้เสียหายไม่ได้ ดังนั้นหากอ่านคำตัดสิน บ้านหลังนี้จะเข้าสู่ขั้นตอนการประมูลขายทันที อย่างเร็วภายในหนึ่งสัปดาห์ก็น่าจะเริ่มประมูลขายแล้ว!”

เย่เฉินได้ยินถึงตรงนี้ ในใจก็พลันยินดีขึ้นมา รีบกล่าวว่า “นายช่วยส่งชื่อให้ฉันที ถึงเวลาฉันจะเข้าร่วมประมูล ไม่ว่าอย่างไร ก็ต้องซื้อบ้านหลังนี้กลับมาให้ได้!”

เฉินจื๋อข่ายกล่าวว่า “ได้ครับคุณชาย เรื่องนี้ไว้ใจผมได้เลย!”

เย่เฉินส่งเสียงอืมคำหนึ่ง แล้วกล่าวว่า “เอาอย่างนี้ก่อนเถอะ ระยะนี้นายช่วยจับตาดูตู้ไห่ชิงคนนั้นให้ฉันที ในเมื่อเธอรู้จักพ่อฉัน อย่างนั้นเป็นไปได้ว่าเธออาจจะคาดเดาฐานะฉันออก ตอนนี้ฐานะของฉันยังไม่อาจเปิดเผยได้ พยายามอย่าให้เธอหาฉันพบ”