ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2436

ซูโสว่เต้าพูดอย่างจริงจังว่า: “ครั้งนี้เรื่องราวที่แม่ของแกและจือหยูพบเจอ ก็เป็นโอกาสที่ดีเยี่ยม คนสายตาเฉียบแหลมก็สามารถที่จะมองออก นี่แสดงให้เห็นว่ามีคนต้องการลงมือกับตระกูลซูของพวกเรา ยิ่งไปกว่านั้นอีกฝ่ายมีความสามารถมาก อาจจะวางแผนมายาวนาน ถ้าหากพวกเราสามารถที่ช่วยเหลือคุณปู่ของแกได้ จับคนที่บงการอยู่เบื้องหลังออกมา งั้นพวกเราก็จะต้องทำให้คุณปู่ของแกเปลี่ยนแปลงมุมมองใหม่!”

ต่อจากนั้น ซูโสว่เต้าก็พูดเสริมว่า: “แกต้องรู้ว่าตอนนี้คุณปู่ของแกถูกตรึงไว้ที่เสาแห่งความอัปยศแล้ว จนถึงตายเขาก็ไม่มีทางที่จะล้างให้สะอาดได้!”

“ตราบใดที่ดังนั้นพวกเราสามารถทำให้เขาพอใจได้ และในช่วงก่อนหน้าที่เขาจะเสียชีวิต เชื่อฟังคำสั่งของเขาและในขณะเดียวกันให้ความเคารพกับเขา อย่าท้าทายความน่าเกรงขามของเขาในฐานะเจ้าบ้าน!”

“งั้นก่อนหน้าที่เขาจะตาย ก็จะต้องส่งต่อตำแหน่งผู้นำของตระกูลซูให้ฉัน! และตราบใดที่พวกเราอดทนจนกว่าเขาตาย ทั้งตระกูลซูก็มีพวกเราเป็นใหญ่!”

ซูจือเฟยพยักหน้าอย่างรวดเร็ว และพูดอย่างยากที่จะซ่อนเร้นความตื่นเต้น: “พ่อ ผมเชื่อฟังพ่อทุกเรื่อง!”

เวลาประมาณห้าโมงเย็น ซูจือหยูภายใต้การแนะนำของซูโสว่เต้า ขับรถไปที่คฤหาสน์ขนาดใหญ่ริมทะเลสาบซีหู

เดิมทีทะเลสาบซีหูเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียงในประเทศ ยิ่งไปกว่านั้นมากกว่าครึ่งหนึ่งของพื้นที่นั้นเปิดให้ทุกคนเข้าชม ดังนั้นคฤหาสน์ริมทะเลสาบเพียงไม่กี่หลัง และราคาก็สูงมาก

ว่ากันว่า ลูกพี่ใหญ่การพาณิชย์อิเล็กทรอนิกส์ที่มีชื่อเสียงในประเทศ เจ้านายท่านหนึ่งที่แซ่หม่า มีคฤหาสน์สุดหรูหราอยู่ที่นี่หนึ่งหลัง ว่ากันว่ามีมูลค่าหลายร้อยล้าน

แต่ทว่า คฤหาสน์หลังนั้นของเขา เทียบกับหลังนี้ของซูเฉิงเฟิง ยังด้อยกว่าเล็กน้อย

คฤหาสน์หลังนี้ของซูเฉิงเฟิง เมื่อสิบปีก่อนได้เป็นเจ้าของก็ใช้เงินไปแปดร้อยล้าน และซ่อมแซมสร้างใหม่ก็ใช้อีกห้าร้อยล้าน หลังจากที่สร้างเสร็จเขาอยู่แค่ช่วงใบไม้ผลิและใบไม้ร่วงสองฤดูนี้ของทุกปี ถึงได้มาพักไม่กี่วัน

ซูจือหยูขับรถเข้าไปในคฤหาสน์ พ่อบ้านซูอานสุ้นรออยู่ที่ทางเข้าห้องโถงใหญ่ของคฤหาสน์แล้ว

เมื่อเห็นสองคนพ่อลูกลงรถ เขาก็รีบไปทักทาย และพูดด้วยความเคารพว่า: “ท่านชายใหญ่คุณชายใหญ่! คาดไม่ถึงว่าคุณทั้งสองจะมาด้วยกัน!”

ซูโสว่เต้ารีบถามว่า: “พ่อบ้าน ตอนนี้พ่อของฉันเขาอยู่ที่ไหน?”

“ยิ่งไปกว่านั้น ก็ถูกคนร้ายฉวยโอกาส แบกรับข้อกล่าวหาที่ไม่มีอยู่จริงมากมาย…”

ซูโสว่เต้ารีบก้าวไปข้างหน้า ประคองซูเฉิงเฟิง และพูดอย่างจริงจังว่า: “พ่อครับ พ่ออย่าได้พูดแบบนี้ ผมกับจือเฟยรู้ดีว่า ทุกอย่างที่พ่อทำ ก็เพื่อตระกูลนี้!”

ซูเฉิงเฟิงพยักหน้าด้วยความปลาบปลื้มใจ: “พวกแกสองคนสามารถเข้าใจความลำบากใจของฉัน ฉันก็สามารถตายตาหลับได้แล้วจริงๆ!”

ซูโสว่เต้าพยักหน้าอย่างจริงจังครั้งแล้วครั้งเล่า: “พ่อครับ พ่อวางใจได้ ผมและจือเฟยเข้าใจพ่อเป็นอย่างดี…”

ในดวงตาของซูเฉิงเฟิงประกายด้วยน้ำตา และพูดอย่างจริงจังว่า: “โสว่เต้า พ่อสัญญากับแก พ่อจะพยายามอย่างสุดความสามารถ ตามหาไห่ชิงและจือหยูให้เจอ ถ้าหากไห่ชิงมีชีวิตอยู่ พ่อจะต้องยอมรับความผิดต่อหน้าเธอก่อนอย่างแน่นอน แม้ว่าเธอจะต้องการชีวิตคนแก่อย่างพ่อ พ่อก็ยินยอมพร้อมใจที่จะชดใช้ให้กับเธอ!”

ซูโสว่เต้ารีบพูดว่า: “พ่อ เรื่องสำคัญเร่งด่วนที่ต้องจัดการในทันทีของพวกเราตอนนี้ ไม่ใช่ตามหาไห่ชิงและจือหยู และก็ไม่ใช่ตามหาโสว่เต๋อ แต่จะต้องพร้อมใจกันทำงานร่วมกัน ลากศัตรูที่ซ่อนอยู่ในความมืดออกไป!”