ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2474

เมื่อเซียวฉางควนได้ยินอุณหภูมิ 39 องศากว่าๆ เขาเจ็บปวดใจมาก เขายื่นหน้าผากเข้าไปหาหน้าผากของหานเหม่ยฉิง หลังสัมผัสอยู่ครู่หนึ่ง เขาพูดโพล่งออกมาว่า “หน้าผากร้อนมาก เธอไปนั่งที่โซฟาก่อน เดี๋ยวฉันไปเอาผ้าขนหนูชุบน้ำมาให้”

หานเหม่ยฉิงพูดอย่างเกรงใจ “งั้นรบกวนนายด้วยนะฉางควน...”

เซียวฉางควนพูดอย่างจริงจัง “เธอกับฉันจะเกรงใจอะไรกันอีก ยังจำตอนที่เรียนมหาวิทยาลัยได้ไหม ฉันนอนป่วยที่หอพัก ไปเรียนไม่ได้ เธอโดดเรียน แล้วปีนกำแพงเข้ามาในหอพักชาย เพื่อมาดูแลฉันทั้งวัน”

หานเหม่ยฉิงได้ยิน เธอมีสีหน้าเขินอาย

เรื่องในอดีตที่เซียวฉางควนพูด แน่นอนว่าเธอจำได้ดี

เพราะครั้งนั้น ไม่ใช่แค่เซียวฉางควนป่วยธรรมดาๆ

ตอนนั้นทั้งคู่กำลังอยู่ในช่วงที่ความรักเบ่งบาน แต่นักศึกษาในสมัยนั้นค่อนข้างใสซื่อ ดังนั้นทุกคนจึงทำแค่จับมือกันเป็นครั้งคราว แล้วก็กอดกันริมแม่น้ำ ตอนที่ไม่มีคน

นอกจากนี้ ก็ไม่มีอะไรที่มากไปกว่านี้อีกแล้ว

แต่ตอนนั้นเซียวฉางควนป่วยหนักมาก หานเหม่ยฉิงกังวลจริงๆ ดังนั้นเธอจึงแอบเข้ามาในหอพักชาย เพื่อดูแลเขา

ตอนนั้นในหอพักชายมีเพียงแค่พวกเขาสองคน คู่รักที่ความรักกำลังเบ่งบาน จู่ๆ ก็มีโอกาสได้อยู่กันสองต่อสอง อีกอย่างตอนที่หานเหม่ยฉิงดูแลเซียวฉางควน หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่ทั้งสองจะใกล้ชิดกัน ไปๆ มาๆ ทำให้บรรยากาศค่อยๆ ร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ

ทั้งสองอยู่ในช่วงที่ทำให้คนหัวใจเต้นแรง ประมาณไม่กี่ชั่วโมง อุณหภูมิในตัวเซียวฉางควนค่อยๆ ลดลง แต่ทว่าความรู้สึกของทั้งสองคนกลับเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

ตอนนั้นเซียวฉางควนเป็นวัยรุ่นเลือดร้อน เขาจึงไม่สามารถอดทนได้ และใช้โอกาสตอนที่ตัวเองกำลังป่วย ช่วงชิงความบริสุทธิ์ของหานเหม่ยฉิง

แต่ทว่า เธอรู้สึกกระอักกระอ่วนที่จะตอบอะไรออกไปต่อหน้า เพราะเรื่องนี้ มันเกินกว่าคำว่าคลุมเครือ

อันที่จริงเซียวฉางควนมีความคิดไม่ดีเล็กน้อย เขาจงใจพูดถึงเรื่องในอดีต เพราะอยากเห็นท่าทีเขินอายของหานเหม่ยฉิง

เพราะสำหรับเขา ยิ่งหานเหม่ยฉิงเขินอายมากเท่าไร ก็ยิ่งยืนยันได้ว่าเธอยังรักเขามาก

เมื่อเห็นหานเหม่ยฉิงไม่พูดอะไร เขารีบกระแอมออกมา และถามว่า “เหม่ยฉิง ทำไมเธอไม่พูดอะไรเลย ตอนที่เธอไปดูแลฉันที่หอพักชาย เธอลืมไปแล้วเหรอ ให้ฉันช่วยฟื้นความจำอย่างละเอียดดีไหม”

หานเหม่ยฉิงทั้งอายและร้อนใจ เธอรีบพูดว่า “นาย...นายจะไปเอาผ้าขนหนูชุบน้ำมาให้ฉันไม่ใช่เหรอ รีบไปสิ...”