ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2473

เย่เฉินเพิ่งขับรถออกไป เซียวฉางควนอดใจรอไม่ไหวแล้ว เขาเร่งฝีเท้าอย่างรวดเร็ว

อันที่จริง ตั้งแต่หานเหม่ยฉิงบอกเขาในโทรศัพท์ว่าจะกลับประเทศ ในใจเขาก็มีแต่ภาพของหานเหม่ยฉิง

หลังจากหานเหม่ยฉิงกลับมา เหมือนเธอจุดดอกไม้ไฟ ที่ซ่อนอยู่ในส่วนลึกในใจเขามาหลายปี

ช่วง 20-30 ปีมานี้ ตอนที่เซียวฉางควนรู้สึกมีความสุขที่สุด คือหลังจากหานเหม่ยฉิงกลับมา แล้วมาทำอาหารในบ้าน เขากับเธอช่วยกันทำอาหารกันอย่างสนิทสนม

แต่ว่าหานเหม่ยฉิงมีสติ เธอรู้ว่าเซียวฉางควนยังไม่หย่ากับหม่าหลัน เธอจึงเตือนสติตัวเองในใจ เพื่อรักษาระยะห่าง ไม่สานสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเซียวฉางควน

เซียวฉางควนทำตัวไม่ถูกกับเรื่องนี้ แต่เขาก็ไม่มีโอกาสพังทลายมัน

ถึงเซียวฉางควนจะเป็นคนไม่ได้เรื่อง แต่เขาก็เป็นผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง เขารอคอยหานเหม่ยฉิงมาหลายปี ไม่ใช่แค่เพียงจิตใจที่ลุ่มหลง ร่างกายก็เช่นกัน

ดังนั้น เขาปรารถนาจะหวนคิดถึงอดีตที่หวานชื่น กับแฟนที่เป็นรักแรกของเขา แต่ทั้งคู่เจอหน้ากันบ่อยสุด ก็คือที่มหาวิทยาลัยผู้สูงอายุ ดังนั้นถึงมีความรู้สึก ก็ต้องดูกาลเทศะด้วย

แต่ครั้งนี้แตกต่างอย่างสิ้นเชิง

หานเหม่ยฉิงป่วยกะทันหัน แถมยังไม่มีใครดูแล เซียวฉางควนคิดว่า ผู้หญิงจิตใจอ่อนแอที่สุดในช่วงเวลาแบบนี้ และต้องการที่พึ่งพาซึ่งไว้ใจได้มากที่สุดเช่นกัน

บวกกับทั้งสองคนสนิทสนมกันในอดีต และตอนนี้ก็ยังมีความรู้สึกหลงเหลืออยู่ ในสถานการณ์แบบนี้ ง่ายต่อการหวนคืนสู่อดีต

ดังนั้น เซียวฉางควนจึงรีบมาอย่างรวดเร็ว หวังว่าวันนี้จะพังทลายมันลงได้

สำหรับหม่าหลัน เขาขี้เกียจนึกถึง และไม่อยากนึกถึงด้วย

เซียวฉางควนพูดอย่างตกใจ “ทำไมข้างในร้อนขนาดนี้”

หานเหม่ยฉิงสวมเสื้อขนเป็ดตัวหนา เธอพูดอย่างอ่อนแรง “ฉันหนาวจริงๆ ก็เลยเปิดที่ทำความร้อนบนพื้นจนสุด แล้วก็เปิดเครื่องปรับอากาศด้วย”

เซียวฉางควนเห็นเธอห่อเหี่ยว สีหน้าซีดเผือด จึงอดพูดอย่างปวดใจไม่ได้ “นี่มันเกิดอะไรขึ้น แข็งแรงดีแท้ๆ ทำไมถึงป่วยกะทันหันแบบนี้ล่ะ”

หานเหม่ยฉิงพูดอย่างเหนื่อยใจ “เฮ้อ สงสัยอากาศปีนี้ชื้นมาก ถึงจะไม่ได้หนาว แต่อากาศชื้นแบบนี้ ทำให้คนป่วยง่าย...”

เซียวฉางควนยื่นมือออกมา จับมือนุ่มของหานเหม่ยฉิงเอาไว้แน่น เขาพูดอย่างเหนื่อยใจ “โอ๊ย มือเธอร้อนมาก เธอวัดอุณหภูมิหรือยัง ไข้กี่องศา”

หานเหม่ยฉิงพูดว่า “วัดเมื่อกี้ 39.2 องศา ฉันกินยาลดไข้แล้ว แต่ยังไม่ออกฤทธิ์”