ฮามิดไม่มีเวลามาสนใจซูโสว่เต้า
เขาหัวเราะพลางพูดกับจ้าวหยินเซิงว่า“ทุกท่านครับ ผมต้มชาดำไว้แล้ว เข้าไปดื่มพร้อมกันหน่อยไหมครับ!”
ชาวตะวันออกกลางชอบดื่มชาดำ โดยปกติทั่วไปใบชาจำนวนมากจะถูกต้มจนเป็นชมที่รสเข้มข้นมาก หลังจากนั้นค่อยทานคู่กับน้ำตาล ร่วมถึงของว่างที่มีปริมาณน้ำตาลสูงมาก
จุดนี้ เป็นสิ่งที่แตกต่างจากคนหัวเซี่ย
ทุกคนเมื่อเห็นว่าฮามิดเกรงใจขนาดนี้ จึงไม่ปฏิเสธได้
ดังนั้น จ้าวหยินเซิงจึงพูดขึ้นมาว่า“จอมพลคามมิตครับ งั้นต้องขอรบกวนคุณจัดลูกน้องหน่อยนะครับ ส่งคุณซูท่านนี้ไปพักที่ของเขาก่อนเถอะครับ”
“ได้ ไม่มีปัญหาครับ!”ฮามิดตบอกแล้วพูดว่า“นับหลังจากที่น้องเย่มีคำสั่ง ผมก็ได้ให้คนเตรียมเรือนเล็กไว้แล้วครับ เรือนหลังนั้นอยู่ข้างๆค่ายรักษาการณ์ของผม บริเวณโดยรอบนอกจากหน่วยอารักขาของผมแล้ว ที่เหลือก็เป็นทหารในกองทัพ มีการลาดตระเวนตลอด24ชั่วโมง เขาไม่มีทางหนีไปได้อย่างแน่นอน!”
พูดจบ เขาก็หัวเราะพลางพูดว่า“อีกทั้งผมได้ให้คนเก็บกวาดเรือนเล็กหลังนั้นแล้ว สภาพภายในใช้ได้เลยครับ”
ซูโสว่เต้าที่ได้ยินอย่างนั้น ถึงกับถอนหายใจอย่างโล่งอก
นับตั้งแต่ที่เขานั่งเครื่องบินมา เขาไม่เคยคิดหนีเลย
เพราะมันไม่สามารถหนีไปได้ด้วยซ้ำ
สถานที่ห่วยแตกขนาดนี้ ถึงตนจะเหนื่อยมากแค่ไหน ไม่สามารถหนีออกไปได้
ยิ่งไปกว่านั้นบริเวณโดยรอบยังเต็มไปด้วยทหารติดอาวุธ ถ้าอีกฝ่ายพบเข้า กระสุนหลายนัดอาจจะยิงมาก็ได้ ถึงเวลานั้นตนยากจะเหลือร่างที่สมบูรณ์ก็คงไม่มีโอกาส
ดังนั้น เขาจึงทำได้เพียงแค่ฝืนใจยอมรับ ในเมื่อมาแล้ว ก็ต้องอยู่ให้ได้
สำหรับอนาคต หวังแค่เพียงว่าซูจือหยูลูกสาวของตน จะสามารถสืบทอดตระกูลซูในอีกไม่ช้า
สำหรับบ้านที่อยู่บริเวณลานดังกล่าว มีแค่บ้านที่ทำมาจากดินสามหลังหันหน้าเข้าหาลานบ้าน
ไม่เหมือนชนบทของหัวเซี่ย ที่อย่างน้อยยังมีเรือนฝั่งซ้ายและขวา ที่นี่มีบ้านดินสามหลังติดกัน เมื่อรวมกันแล้วไม่น่าจะเกือบสี่สิบตารางเมตร
สิ่งที่ทำให้เขาเข่าทรุดมากไปกว่านั้นก็คือ ภายในกลางห้อง นอกจากเก้าอี้เด่าๆตัวหนึ่ง ก็ไม่มีอะไรอีกเลย
ด้านซ้ายมือ เป็นห้องนอนที่เก่าทรุดโทรม ถ้าไม่เป็นเพราะภายในห้องนอนมีพวกฟางกองอยู่ เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าห้องนี้ใช้สำหรับนอน
มันเหมือนกับห้องที่อยู่ตรงกลาง ภายในห้องนอนดังกล่าว มีเพียงกองฟางรวมถึงผ้านวมที่ถูกม้วนไว้
ซูโสว่เต้าก้าวไปข้างหน้าแล้วเปิดผ้านวมออก ด้านในมีผ้าปูที่นทน ฟูกและหมอน
พอเขาเห็นชุดเครื่องนอนสามอย่าง ก็อดที่จะกระทืบเท้าก่นด่าไม่ได้ว่า“บัดซบ!กูจ่ายเงินไปหนึ่งร้อยล้านดอลลาร์ ทำไมแม้แต่เครื่องนอนยังเป็นของมือสองห้ะ?ไอ้ของเฮงซวยแค่นี้เนี่ยนะ ซื้อของใหม่ชุดหนึ่งมันก็ไม่เกินสองร้อยไม่ใช่หรอ?!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...
รอตอนต่อไปอยู๋นะครับกำลังสนุกเลย...
รออัพเดตตอนใหม่อยู่นะครับ กำลังสนุกเลย...
ไม่มีอัพเดตแล้วหรือครับ กำลังสนุกเลย...
99% เว็บนี้แปลใกล้เคียงคำพูดของคนไทยที่สุด เสียดายเขาไม่แปลต่อให้ เว็บอื่นเขาไปไกลแล้วแต่แปลเข้าใจยากหน่อย ต้องใช้การเดาเข้าช่วยถึงพอจะเข้าใจ มีเว็บที่เป็นภาษาจีนล้วน ลองใช้โปรแกรมแปลภาษาดู ก็เหมือนเว็บอื่นๆที่ว่า ผลสุดท้ายก็กลับมาอ่านเว็บนี้ต่อ คิดว่าถ้าอ่านจนจบที่เขาแปล ก็คงไปหาอ่านเว็บอื่นต่อ เดาเอา😁...
อัพตอนต่อไปหน่อยครับกำลังสนุกเลย...
il semble que c'est leur fin d'histoire comme ça . merci pour ce temps de lecture,nous aurions préféré un lien d'achat complète du livre hélas . il temps de faire autre chose désormais...