ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 571

บทที่ 571

เดิมทีคุณท่านซ่งก็อดใจรอยาอายุวัฒนะนี้แทบไม่ไหวแล้ว ตอนที่เอามาไว้ในมือ ก็แทบจะอดใจรอไม่ไหวที่จะกินมันเข้าไปทันที

ถึงอย่างไรเขาก็เคยเห็นอาการของซือเทียนฉีหลังจากที่กินยาเข้าไปแล้ว รู้ว่ายาอายุวัฒนะมีประสิทธิภาพที่ยอดเยี่ยมที่สุด ดังนั้นเอามาไว้ในมือแล้วก็ยังไม่วางใจ กลัวว่าจะเกิดเรื่องที่ไม่คาดคิดขึ้น

มีเพียงแค่กินเข้าไปเท่านั้น ถึงจะมีความสบายใจที่แท้จริง！

ในเมื่อเย่เฉินก็พูดแล้ว คุณท่านซ่งก็รีบตกปากรับคำทันที พูดอย่างซาบซึ้งว่า : “อาจารย์เย่ งั้นผมจะกินเดี๋ยวนี้เลยนะครับ！”

พูดจบ คุณท่านซ่งก็ถือยาอายุวัฒนะในมือด้วยความระมัดระวัง ใส่เข้าไปในปากด้วยความซาบซึ้งอย่างมาก กลืนเข้าไปในช่องท้อง！

เมื่อกลืนเข้าไปแล้ว คุณท่านซ่งก็รู้สึกว่าเม็ดยากลายเป็นกระแสความร้อนไหลเข้าสู่แขนขาและเส้นเลือดของเขา เหมือนย้อนกลับไปสมัยวัยรุ่นยังไงอย่างนั้น ทุกเซลล์ร่างกายเต็มไปด้วยความมีชีวิตชีวา

เหมือนกับซือเทียนฉี คุณท่านซ่งได้รับการบำรุงของพลังยาไปทั่วทั้งร่างกายแล้ว ทั้งร่างกายเปล่งประกายด้วยความอ่อนเยาว์ที่ไม่ได้เจอเป็นเวลานาน

เขาถึงขั้นกับประหลาดใจที่ได้เจอ บาดแผลภายในและโรคเก่าที่อยู่กับตัวเองมาเป็นเวลาหลายปีก็ค่อยๆจางหายไป ริ้วรอยบนผิวหนังของใบหน้าก็ตื้นขึ้นมาไม่น้อย กระชับขึ้นเยอะเลย

รู้สึกคันหนังศีรษะไปชั่วขณะหนึ่ง เหมือนว่ากำลังมีผมเส้นใหม่งอกขึ้นมา！

ในสายตาของผู้คน ในเวลานี้การเปลี่ยนแปลงของคุณท่านซ่งน่าอัศจรรย์มากอย่างไม่อาจเทียบเทียมได้

ร่างกายเดิม ที่กระง่อนกระแง่นของคุณท่านซ่ง เปลี่ยนเป็นตรงทื่อขึ้นแล้ว ผมที่ขาวไปทั้งหัวก็ค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีดำ แม้ว่าจะไม่ได้ดำหมดทั้งหัว แต่ก็มีส่วนหนึ่งที่เปลี่ยนเป็นสีดำแล้ว

เส้นริ้วรอยบนใบหน้าก็จางลงจนมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า เลือดเนื้อและจิตวิญญาณล้วนแต่แตกต่างจากเมื่อก่อนโดยสิ้นเชิง！

ถ้าหากพูดว่า เมื่อก่อนคุณท่านซ่งดูแล้วอายุราวๆแปดสิบกว่าปี ชายชราที่กำลังจะเข้าโลง งั้นเมื่อดูตอนนี้แล้ว อย่างมากก็อายุประมาณหกสิบกว่าปี！

อีกอย่าง เลือดเนื้อและจิตวิญญาณของคุณท่านซ่งก็เปลี่ยนเป็นดีมาก ความกระปรี้กระเปร่าที่นัยน์ตา มีเงาร่างของคนวัยกลางคนอย่างไม่คาดคิด！

เดิมที คนเหล่านี้ดูถูกเหยียดหยามยาอายุวัฒนะ ตอนนี้ในเวลานี้ก็ถูกคุณท่านซ่งทำให้ตกตะลึงไปเลย！

ใครก็ไม่เคยเห็นฉากที่น่าอัศจรรย์ขนาดนี้ แม้แต่ซ่งหวั่นถิง ก็ยังตกตะลึงกับภาพนี้เลย！

ชายชราที่กระง่อนกระแง่นก่อนหน้านี้ ตอนนี้เขากลายเป็นชายวัยกลางคนที่มีผมขาวสลับดำแล้ว นี่ทำให้ซ่งหวั่นถิงคิดถึงเมื่อสิบกว่าปีก่อน เมื่อตอนที่พ่อแม่เสียชีวิต ชายชราคนนั้นที่โอบกอดตัวเองไว้ในอ้อมแขน บอกตัวเองว่าไม่ต้องกลัว ยังมีเขาอยู่

ดังนั้น เขาจึงกลัวว่าจู่ๆตัวเองจะตายไปอย่างกะทันหัน และซ่งหวั่นถิงก็ยังไม่ได้แต่งงานเป็นฝั่งเป็นฝา

ถ้าเป็นแบบนั้น ซ่งหวั่นถิงก็กลายเป็นคนที่โดดเดี่ยวและลำบากยากแค้น

คุณท่านซ่งหวังว่าจะได้เห็นเธอแต่งงาน และแต่งงานกับผู้ชายที่รักเธอ และเธอก็รักเขา มีความน่าเชื่อถือ มั่นคง และสามารถดูแลและปกป้องเธอได้

ขอเพียงแค่นี้ ตัวเองถึงจะตายไปอย่างหมดห่วง

แต่ตอนนี้ ซ่งหวั่นถิงรู้ คุณปู่ไม่ต้องกังวลว่าจะไม่ได้เห็นตัวเองแต่งงานอีกต่อไปแล้ว

อย่างน้อยเขาก็มีอายุขัยยืดยาวไปอีกสิบกว่าปี ไม่เพียงได้เห็นตัวเองแต่งาน ถึงขั้นที่ว่าได้เห็นตัวเองมีลูกด้วย ได้เพลิดเพลินไปกับครอบครัวทั้งสี่ช่วงอายุคนอย่างมีความสุข！

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ เธอก็อดไม่ได้ที่จะมองไปยังเย่เฉิน

------------