ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 572

บทที่ 572

ถ้าหากจะแต่งงาน มีลูก เธอยอมแต่งงานกับเย่เฉินเพียงคนเดียว

แต่ว่า เย่เฉินจะรักเธอหรือเปล่า？

เย่เฉินจะยอมทิ้งการแต่งงานที่ไม่สมกับชื่อเสียงในตอนนี้ของเขา แล้วมาอยู่กับตัวเองไหม？

เมื่อคิดถึงเรื่องเหล่านี้ ในใจของซ่งหวั่นถิงก็ค่อนข้างเป็นกังวล

และในเวลานี้ คนอื่นที่อยู่ในเหตุการณ์ เกิดความโกลาหลขึ้นแล้ว！

พวกเขาเห็นด้วยตาตัวเองถึงการเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่ที่เกิดขึ้นกับตัวของคุณท่านซ่ง ทุกคนต่างก็ตื่นเต้นราวกับว่าเห็นพระเจ้าแล้ว！

“นี่……เป็นไปไม่ได้……ทำไมจู่ๆคุณท่านซ่งถึงได้ดูเด็กลงมากขนาดนี้？！”

“คุณพระช่วย นี้เป็นประสิทธิภาพของยาอายุวัฒนะ？！”

“แค่เม็ดเดียวก็เด็กลงสิบกว่าปีเลย นี่มันยาวิเศษชัดๆ！”

“อาจารย์เย่แท้ที่จริงก็เป็นมังกรตัวจริงบนโลกมนุษย์！”

“ฉัน……ฉันอยากได้ยาอายุวัฒนะนี้……”

“ฉันก็ต้องการ……แม้ว่าราคาสิบล้านฉันก็ยอมซื้อ！”

“สิบล้าน？คุณหลอกกันใช่มะ？ร้อยล้านฉันก็ซื้อ！”

“แม่ง ถ้าอาจารย์เย่ขายจริงๆล่ะก็ ฉันให้สองร้อยล้านเลย！”

คนในเหตุการณ์ต่างก็อุทานด้วยความตื่นตะลึงอย่างท่วมท้น！

ถ้าหากไม่ได้เห็นด้วยตาตัวเอง ใครจะกล้าเชื่อ บนโลกใบนี้จะมีเรื่องที่คนแก่กลับกลายเป็นคนหนุ่ม？

เรื่องแบบนี้ที่เห็นได้เฉพาะในทีวีเท่านั้น จู่ๆก็มาปรากฏให้เห็นต่อหน้าในตอนนี้แล้ว

แม้แต่อู๋ตงไห่ที่เป็นทายาทรุ่นที่สองตั้งแต่เด็ก ในตอนนี้เห็นถึงความเปลี่ยนแปลงของคุณท่านซ่ง ในใจก็ปรารถนาอย่างไม่อาจะเทียบได้！

เขาผ่านประสบการณ์ช่วงวัยรุ่นที่มีทั้งกำลังทรัพย์ กำลังกาย กำลังวังชา

เขาในเวลานั้น เป็นเพลย์บอยที่มีสาวสวยๆวิ่งไล่ตามกันอย่างนับไม่ถ้วน ก็คือผู้ชายที่รายล้อมไปด้วยผู้หญิง แต่สามารถรักษาหัวใจของตัวเองไว้ได้โดยไม่ได้รับอิทธิพลอะไรจากสาวๆเหล่านั้น มันช่างสง่างามอย่างมากเลยจริงๆ ไม่ได้ด้อยไปกว่าคุณหวังสามีแห่งชาติในตอนนี้เลยสักนิด

แต่ว่า นั่นก็เป็นเพียงประวัติที่รุ่งโรจน์ของอู๋ตงไห่เท่านั้น เมื่อก่อนเวลามีเซ็กส์ยิงน้ำออกไปได้ไกล ตอนนี้ไม่ไหวแล้วยิงได้ไกลสุดก็แค่หัวรองเท้าของตัวเอง

ยิ่งเป็นแบบนี้ เขายิ่งคิดถึงช่วงวัยรุ่นที่มีวีรกรรมที่กล้าหาญนั่น ปลดปล่อยได้เต็มที่ ไม่มีข้อจำกัดใดๆ

ดังนั้น ในเวลานี้เขามองไปยังเย่เฉิน ความโกรธแค้นก่อนหน้านี้ก็หายไปแล้ว และสิ่งที่มาทดแทน ก็คือเป็นความปรารถนาและความคาดหวังที่แรงกล้า……

ดังนั้น เขาเดินไปหาเย่เฉินอย่างไม่ตั้งใจ สองมือกำหมัด โค้งคำนับเล็กน้อย โพล่งพูดออกไปด้วยความเคารพ : “อาจารย์เย่ ไม่ทราบว่ายาอายุวัฒนะนี้คุณมีเหลืออีกไหม ถ้าหากมี อาจารย์เย่ได้โปรดมอบยาเม็ดที่เหลือให้ ผมยินยอมจ่ายเงินสด 500 ล้านหยวน ！”

------------