ผมคือหมอเทวดา นิยาย บท 13

ผู้หญิงปากร้ายแว้งกัด พูดใส่ไฟกับบิดเบือนความจริง เล่าเรื่องราวทั้งหมดออกมา

หยางซิ่งเหวินยุยงเสริมส่ง “ลั่วอู๋ฉางติดคุกสี่ปี หลังจากออกมาจากคุก เปลี่ยนไปใช้ความรุนแรง ไม่น่าแปลกใจสักนิด”

หยางหว่านอวี่สับสนอย่างมาก ด้านหนึ่งไม่เชื่อว่าลั่วอู๋ฉางจะทำเรื่องแบบนี้ได้ อีกด้านก็สงสารแม่กับน้องชาย

แต่ไม่ว่าอย่างไร ตบตีคนไม่ถูกต้อง

ทำร้ายคน ยิ่งไม่ได้!

“พวกคุณไม่ต้องพูดแล้ว หนูจะโทรหาเขาเดี๋ยวนี้ เรียกร้องความยุติธรรมให้พวกคุณ!”

หยางหว่านอวี่หยิบโทรศัพท์ออกมา โทรหาลั่วอู๋ฉางอย่างเร็ว พูดด้วยน้ำเสียงซักถาม “นายทำร้ายแม่กับน้องชายฉันเหรอ?”

“ฉันไม่ปฏิเสธ เธอจะเข้าใจแบบนี้ก็ได้”

หยางหว่านอวี่โมโหทันที “ลั่วอู๋ฉาง เดิมทีฉันยังมีหวังกับนายนิดหน่อย คิดไม่ถึง นายจะพูดโดยไม่รับผิดชอบแบบนี้ แม่ของฉันพูดถูก นายก็คือผู้ชายชั่วที่รักษาไม่หาย!”

ลั่วอู๋ฉางหัวเราะเบา ๆ “คำพูดนี้ เธอไม่รู้สึกคุ้นหูเหรอ?”

หยางหว่านอวี่นิ่งอึ้ง เหมือนคิดอะไรขึ้นได้

คุ้นหูจริง ๆ เป็นคำพูดที่ตัวเองพูดกับลั่วอู๋ฉาง ตอนที่อยู่หน้าเรือนจำไม่ใช่เหรอ ตอนนี้กลับถูกส่งกลับมาเหมือนเดิม

เหยียดหยามกันเกินไปแล้ว!

ด่าเขาว่าเป็นคนชั่ว งั้นตัวเองล่ะ?

รอให้เธอตอบสนอง ลั่วอู๋ฉางก็วางสายไปแล้ว

กับเธอ ลั่วอู๋ฉางไม่มีอะไรจะพูด

หยางหว่านอวี่เกลียดชังจนขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน “ลั่วอู๋ฉาง เรื่องนี้ไม่มีทางปล่อยไปง่าย ๆ แบบนั้นหรอก ฉันสาบานว่าจะให้นายชดใช้”

จากนั้น เธอกลับไปห้องผู้ป่วยด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน