ภพนี้ตราบภิรมย์รัก นิยาย บท 38

เขาคืนชีพขึ้นมาแล้ว

หลี่จิ่นซูเม้มริมฝีปากแน่น เครื่องเรือนของตกแต่งที่คุ้นเคยตรงหน้าทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก

เมื่อวันก่อนหลี่จิ่นซูถูกแทงที่หน้าอกด้วยดาบของฉู่โม่หยวน

แต่เมื่อเขาตื่นขึ้น หลี่จิ่นซูก็พบว่าตนกำลังนอนอยู่บนเตียงจวนเฉิงเซี่ยง

ทว่าบ่าวรับใช้ที่คอยปรนนิบัติข้างกายเขา เพิ่งจมน้ำในสระตายไปเมื่อไม่กี่เดือนก่อน

หลี่จิ่นซูใช้เวลานานมากกว่าจะยืนยันเรื่องเรื่องหนึ่ง ว่าตนได้เกิดใหม่แล้ว

และเกิดใหม่ในช่วงที่หลินเมิ่งหวันยังไม่ได้แต่งงานกับฉู่โม่หยวน!

ในชาติก่อน หลี่จิ่นซูพยายามอย่างเต็มที่ที่จะเลื่อนตำแหน่ง

เขาล่อลวงหลินเมิ่งหวัน ปลอมแปลงหลักฐานจวนฉินสมคบกับศัตรูขายชาติ ในที่สุดจวนฉินก็ป่นปี้ย่อยยับถูกยึดทรัพย์สินและเขาอาศัยตรงนี้กลายเป็นขุนนางขั้นสูงที่มีคุณูปการ

แต่หลี่จิ่นซูไม่เคยคิดเลยว่าเมื่อเขาคิดว่าเขาสามารถเพลิดเพลินกับความรุ่งโรจน์และความมั่งคั่ง เขากลับได้รับการต้อนรับด้วยการถูกทรยศหักหลัง โดนใช้งานแล้วก็ทิ้ง

ไม่เพียงแต่เขาถูกตัดสินว่ามีความผิด แม้แต่ทุกคนในจวนเฉิงเซี่ยง ทั้งหมดก็ถูกถอนรากถอนโคนหลังจากช่วงเวลาแห่งความรุ่งโรจน์

เขากลายเป็นคนไร้ที่พึ่งไม่มีที่ไป ต้องซ่อนตัวไปทั่ว

แต่ท้ายที่สุดฉู่โม่หยวนก็พบเขาเข้าและใช้ดาบสังหารเขา

โชคดีที่พระเจ้าเห็นใจเขาอยู่บ้าง

เกิดใหม่ชาตินี้ ทุกอย่างยังไม่สายเกินไป!

ที่นี่คือจวนเฉิงเซี่ยง ...

หึ ไม่ว่าชาติที่แล้วหรือตอนนี้ ตนยังคงเป็นบุตรชายคนหนึ่งของบ้านเล็กที่ไม่มีใครให้ความสำคัญ

เขาถูกวางยาพิษด้วยพิษประหลาด สำนักว่านตู่ที่มีชื่อเสียงกำลังขายยาแก้พิษ จวนเฉิงเซี่ยงไม่ยินยอมซื้อยาเพื่อช่วยเขา แต่กลับดูเขาตาย!

ความเกลียดชังในจิตใจของหลี่จิ่นซูท่วมท้นขึ้น

บ่าวคนหนึ่งรีบกุลีกุจอเข้ามา นั่นก็คือชิงจู้ที่หลี่จิ่นซูจัดมาเพื่อสอบถาม

หัวใจของหลี่จิ่นซูเต้นแรง และเขาก็ถามทันที “เป็นอย่างไรบ้าง”

ชิงจู้ โค้งคำนับหลี่จิ่นซูและกล่าวทันทีว่า “เช้าวันนี้ เหลียงซื่อหลางพาคุณชายเหลียงเข้าไปในวังเพื่อรับโทษ โดยบอกว่าข้อเท็จจริงที่ว่าเขาให้การเมื่อวานนี้ไม่เป็นความจริง”

“เจ้าพูดว่าอะไรนะ!” หลี่จิ่นซูเบิกตากว้างด้วยความตกใจ

ชิงจู้ มองไปที่ปฏิกิริยาของหลี่จิ่นซูอย่างประหลาดใจเล็กน้อยแต่ยังคงพูดต่อไปว่า “ข้าน้อยได้ยินมาว่าคุณชายเหลียงกล่าวว่าเขารู้ว่าในคืนนั้นจิ่งอ๋องเตี้ยนเซี่ยและคุณหนูหลินไปที่หอจุ้ยหง แต่เขารู้สึกว่าตัวเองได้รับความไม่เป็นธรรม ในใจไม่เห็นด้วย ดังนั้นเป็นเหตุผลให้หลอกลวงเหลียงซื่อหลาง และขอให้เขากล่าวโทษคุณหนูหลิน”

“นั่นไม่ใช่สิ่งที่ข้าอยากรู้!”

หลี่จิ่นซูแผดเสียง หน้าอกของเขาสั่นอย่างรุนแรง บนใบหน้ามีผื่นขึ้นชัดเจนเนื่องจากความเดือดดาล

เขากำหมัดแน่น พยายามสงบสติอารมณ์ตัวเอง

“ตอนนี้ข้างนอกคนเขาพูดว่าอย่างไร ฮ่องเต้มีรับคำสั่งให้ยกเลิกการหมั้นระหว่างจิ่งอ๋องเตี้ยนเซี่ยกับหลินเมิ่งหวันหรือไม่”

หลี่จิ่นซูมองที่ ชิงจู้ อย่างกังวล

ในชาติก่อนเขาเพียงต้องการใช้ประโยชน์จากหลินเมิ่งหวันเท่านั้น แต่จนกระทั่งยามที่หลินเมิ่งหวันสิ้นลมหายใจ หลี่จิ่นซูเพิ่งตระหนักได้ว่าหญิงคนที่เขาเกลียดมาตลอด ที่แท้ได้ทิ้งบาดแผลลึกซึ้งในใจของเขาโดยไม่รู้ตัว

นอกจากหลินเมิ่งหวันแล้ว ที่แท้ไม่มีใครเป็นห่วงเขาอีกแล้ว

เมื่อหมดประโยชน์ ก็ถูกทอดทิ้งไม่เหลือเยื่อใย

ในชาติก่อนเขาเลือกเจ้านายผิด ผิดพลาดที่ทำร้ายหลินเมิ่งหวัน กระทั่งจบลงด้วยโศกนาฏกรรม

ตอนนี้มีโอกาสเกิดใหม่ หลี่จิ่นซูคิดได้แจ่มแจ้งแล้ว เขาไม่มีวันกลับไปสู่เส้นทางเดิมในชาติก่อน

หลินเมิ่งหวันชอบเขา เขาก็ควรปฏิบัติต่อหลินเมิ่งหวันเป็นอย่างดี และจะต้องแต่งงานกับนางให้ได้!

ตราบใดที่เขาคว้าหัวใจของหลินเมิ่งหวัน เขาจะเพลิดเพลินไปกับความมั่งคั่งและร่ำวยอย่างไม่สิ้นจบในชาตินี้

นอกจากนี้ เขายังสามารถใช้ประโยชน์จากความทรงจำในชีวิตชาติก่อน เพื่อช่วยจวนหลินและจวนฉิน หรือแม้แต่กระทั่งหลีกเลี่ยงหายนะของจวนหลี่　　

เขาจะปฏิบัติต่อหลินเมิ่งหวันอย่างดี และพวกเขาจะต้องมีชีวิตอยู่อย่างมีความสุขไปตลอดชีวิต

ผื่นแดงบนใบหน้าของเขาเจ็บและคันจนทนไม่ไหว หลี่จิ่นซูสงบใจลงฉับพลัน กำมือของชิงจู้แน่นแล้วพูดว่า “นำพู่กันและหมึกมา ...”

ชิงจู้ มองไปที่หลี่จิ่นซูอย่างกังวล แต่ก็ยังจัดเตรียมปากกา หมึก กระดาษ และหินหมึกตามคำพูดของเขา

หลี่จิ่นซูตัวสั่นถือพู่กันและจดใบสั่งยาและส่งให้ ชิงจู้ “ไปเอายามาให้ข้า”

ในชาติก่อนเมื่อหลินเมิ่งหวันถูกหลินเป้ยเหยากักบริเวณ ได้เขียนตำรายาพื้นเมืองโบราณมากมาย และหลี่จิ่นซูจดจำได้ขึ้นใจ

สูตรนี้สามารถล้างพิษเขาได้พอดี

เขาต้องหายดีก่อนที่จะไปเจอหลินเมิ่งหวัน และกอบกู้หัวใจขอหลินเมิ่งหวันกลับคืนมา!

ตอนนี้หลินเมิ่งหวันกำลังเลือกซื้อเครื่องแต่งกายและเครื่องประดับอยู่กับสามพี่น้อง รวมถึงจางซื่อและสวีซื่อ หลินเมิ่งหวันไม่ได้ขาดสิ่งเหล่านี้ แต่หลินฮูหยินใหญ่สั่งให้เด็กๆทุกคนเลือกซื้อกันพร้อมหน้า โดยปกติหลินเมิ่งหวันมักจะไม่ขัดความเมตตาของหลินฮูหยินใหญ่

อย่างไรก็ตาม หลินเมิ่งหวันไม่คาดคิดว่านางจะได้พบกับชูยียีที่หออวี่ยี

บางทีอาจเป็นเพราะชูยียีออกจากหอจุ้ยหงแล้ว เครื่องแต่งกายจึงดู “เรียบง่าย” มากขึ้นทีเดียว

ชุดสีเหลืองห่านที่ละเอียดอ่อนและสง่างาม ผมสีดำดุจหมึกตั้งกระบังสูงประดับด้วยดอกไม้กำมะหยี่เพียงไม่กี่ดอก การแต่งหน้าของ ชูยียีนั้นบางเบา แต่ก็ยังยากที่จะปกปิดความงดงามตามธรรมชาติ มองปราดเดียวกลับรู้สึกถึงสุขุมและความสง่าผ่าเผยอย่างยิ่งยวด

อย่างไรก็ตาม สวีซื่อและจางซื่อขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัวเมื่อเห็นชูยียี

สีหน้าของหลินซิงโหรวเจื่อนลง พูดอย่างไม่เกรงใจว่า “ซวยจริงๆ หออวี่ยีแห่งนี้ จะทำการค้ากับใครก็ได้กระนั้นหรือ”

“ท่านแม่ ป้าสะใภ้ใหญ่ พวกเราเปลี่ยนร้านกันเถิดเจ้าค่ะ อย่าให้ใครหน้าไหนมาทำลายชื่อเสียงโดยไร้เหตุผลเลยเจ้าค่ะ”

ขณะที่ หลินซิงโหรว พูดก็มองหลินเมิ่งหวันด้วยแววตาเกลียดชัง เต็มไปด้วยความสะอิดสะเอียน

ทั้งหมดเป็นความผิดของหลินเมิ่งหวัน! อยู่ดีไม่ว่าดีไปทำอะไรที่หอจุ้ยหงกัน

ออกจากบ้านในวันนี้ หลินซิงโหรว รู้สึกว่า ผู้คนต่างมองพวกนางด้วยเจตนาร้ายหลินซิงโหรว แทบจะบ้าตายเพราะความโกรธอยู่แล้ว

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่ หลินซิงโหรว พูดจบ ชูยียี กลับเดินเข้ามาหาพวกเขาด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม

“คุณหนูหลิน เจอกันอีกแล้วนะ”