พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 214

หลังส่งพระชายาเสียนกลับไปแล้ว อวิ๋นหลิงอดไม่ได้ที่จะคุยกับเซียวปี้เฉิงถึงเรื่องนี้ “ไม่แน่เสียนอ๋องอาจเป็นลูกของเสด็จพ่อจริงก็ได้”

เซียวปี้เฉิงอดไม่ได้ที่จะตอบว่า “ดูเหมือนเจ้าจะสนใจเรื่องนี้เป็นพิเศษนะ”

“ก็ไม่เชิงนัก ไหน ๆ พี่รองท่านเกิดมาก็ต้องเป็นลูกชายอยู่แล้ว จะเป็นลูกใครก็ไม่สำคัญ ข้ากลับเป็นห่วงสีพระเกศาของเสด็จพ่อท่านมากกว่า”

เซียวปี้เฉิง “...”

ไม่รู้เพราะอะไร พอบอกว่าเสียนอ๋องน่าจะเป็นโอรสแท้ ๆ ของจักรพรรดิจาวเหริน เขามักรู้สึกว่าสายตาของอวิ๋นหลิงมีแววเสียดายและผิดหวังแฝงอยู่

พอเห็นว่าเรื่องนี้ต่างจากที่คิดไว้ อวิ๋นหลิงก็หมดความสนใจที่จะวิเคราะห์ต่ออีก กลับมุ่งไปที่เรื่องอื่นแทน

ก่อนหน้านี้นางได้เขียนแบบรถศึกประจัญบานให้พระจ้าหลวงเสร็จสิ้นแล้ว ขาดแต่หาช่างไม้ฝีมือดี อวิ๋นหลิงมอบงานนี้ให้เป็นหน้าที่ของเซียวปี้เฉิงกับฉู่อวิ๋นเจ๋อ

ใกล้จะถึงวันงานครบเดือนของสองตัวน้อย จู่ ๆ เยี่ยนอ๋องก็มายังจวนจิ้งอ๋อง บอกว่าจะขออาศัยซักระยะหนึ่ง

เซียวปี้เฉิงขมวดคิ้ว “เจ้ามีจวนของตัวเองไม่อยู่ กลับมาจวนของข้าทำไมกัน?”

หมอนี่เอะอะก็ชอบมากวนอวิ๋นหลิงเรื่อย ไม่มีความเกรงใจบ้างเลย

เยี่ยนอ๋องรีบร้อนวิงวอน “พี่สามอย่าไล่ข้าไปเลย หมู่นี้ท่านแม่จัดแจงให้ข้าไปพบคุณหนูคนโน้นคนนี้อยู่เรื่อย จนข้าสุดจะทนไหวแล้ว!”

เห็นอวิ๋นหลิงให้กำเนิดบุตรชายอ้วนท้วนสองคน องค์ชายอื่นก็เริ่มมีผลงานปรากฏ หวงกุ้ยเฟยนั่งไม่ติดแล้วจริง ๆ

เยี่ยนอ๋องถึงวัยสมควรมีครอบครัวนานแล้ว ก่อนหน้านี้เพราะขาพิการจึงได้มองข้ามเรื่องนี้ไป บัดนี้เขากลับมาเดินเหินได้เป็นปกติ หวงกุ้ยเฟยจึงได้เป็นห่วงเรื่องคู่ครองของเขาต่อ

อวิ๋นหลิงกล่าวยิ้ม ๆ ว่า “ที่แท้ก็มาหลบภัยที่จวนจิ้งอ๋องนี่เอง”

เยี่ยนอ๋องยิ้มเขิน เขามาหลบภัยที่นี่จริง ๆ ทั่วแคว้นต้าโจวนอกจากเสด็จพ่อกับเสด็จปู่แล้ว คนที่จะกำราบหวงกุ้ยเฟยได้อยู่ ก็มีแต่พี่สะใภ้สามเท่านั้น

คุณหนูตระกูลหลี่คนนั้นเขาก็เคยเห็นหน้า แม้ว่าจะเปี่ยมด้วยความรู้หลากหลายแขนง แต่ถูกสอนมาให้เป็นคนหัวโบราณ ค่อนข้างจะโง่เขลา

“ก็ถึงว่า ผู้หญิงที่ท่านแม่จัดแจงให้ข้าไปพบนั้น ล้วนผ่านการคัดเลือกจากนางมา ลักษณะเคร่งครัดหัวโบราณทั้งสิ้น แค่คิดว่าต้องอยู่ร่วมกับหญิงประเภทนี้ไปชั่วชีวิต ข้าก็แทบขนลุกชัน ยังไงก็ชอบพี่สะใภ้สามมากกว่า”

เยี่ยนอ๋องแม้จะอายุยี่สิบแล้ว แต่เพราะถูกตามใจมาแต่เล็ก นิสัยจึงยังไร้เดียงสาอยู่มาก เขาชอบหญิงสาวที่มีบุคลิกร่าเริงแจ่มใสมากกว่า

เซียวปี้เฉิงหน้าง้ำลงทันควัน “พูดจาให้ระวังหน่อย เจ้าก็รู้ว่าอวิ๋นหลิงเป็นพี่สะใภ้ด้วยหรือ?”

เยี่ยนอ๋องทำเสียงจุ๊ปากเล็กน้อย “ข้าก็แค่ล้อเล่น ทำไมต้องหึงหวงขนาดนี้ด้วย”

อีกอย่าง เขาชอบนิสัยตรงไปตรงไปของพี่สะใภ้สามมานาน อยู่กับนางแล้วรู้สึกสบายใจมากกว่า

อวิ๋นหลิงเตือนด้วยความหวังดี “ญาติใกล้ชิดไม่ควรจะแต่งงานกัน อาจารย์ข้าเคยบอกไว้ เด็กที่เกิดจากสายเลือดที่ใกล้ชิดอาจจะป่วยได้ง่าย”