พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 419

สถานการณ์ทางฝั่งสำนักทิงเสวี่ยมืดมนอึมครึม ส่วนทางด้านสถานการณ์จวนจิ้งอ๋องก็ไม่ได้ดีไปกว่ากันนัก

อวิ๋นหลิงเพิ่งกลับมาจากโรงยา ก็เห็นฝูกงกงส่งหีบตำราหีบใหญ่มาให้

“ท่านอ๋อง พระชายา นี่คือสิ่งที่พระเจ้าหลวงกำชับข้าน้อยให้มาส่ง อีกไม่นานท่านทั้งสองจะย้ายเข้าไปในตำหนักบูรพา มีบางสิ่งที่ท่านต้องทำความคุ้นเคยล่วงหน้า เผื่อว่าถึงยามนั้นจะได้ไม่ลุกลี้ลุกลน”

อวิ๋นหลิงพลิกดูคร่าวๆ เนื้อหาของตำราในกล่องนี้สามารถสรุปได้ว่าเป็น "คู่มือการเอาตัวรอดในตำหนักบูรพา" "กลยุทธ์การเป็นรัชทายาท" และ "บันทึกประจำวันของรัชทายาท"

ตั้งแต่มรรยาทและกฎเกณฑ์ในตำหนักบูรพาไปจนถึงหน้าที่แต่ละอย่างในตำหนักบูรพา ไม่ว่าเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ต่างก็ได้รับการอธิบายไว้อย่างละเอียด

ฝูกงกงยังคงยิ้มเอ่ย "หมู่นี้ท่านและท่านอ๋องเหน็ดเหนื่อยจากการทำงาน ดังนั้นจึงสามารถพักผ่อนอยู่ในจวนสองสามวันเพื่ออ่านตำราจิบชาไปได้ก่อนพะยะค่ะ”

อวิ๋นหลิงมองดูตำราเหล่านี้ก็พลันหน้ามืด นางยอมที่จะวิ่งไปสะสางธุระเสียมากกว่าที่จะอ่านตำราสวรรค์กองนี้!

แม้ว่านางจะมีมันสมองและความจำที่ดีเยี่ยม ทว่าตั้งแต่จิตวิญญาณไปจนถึงกระดูกล้วนแต่เป็นคนสมัยใหม่ และเป็นเรื่องยากมากที่จะเรียนรู้สิ่งเหล่านี้

ในแง่ของกฎเกณฑ์และมรรยาทในวัง เซียวปี้เฉิงพอรู้สึกว่ายังดีหน่อย เพียงแต่เขาเองก็ไม่มีประสบการณ์ในการเป็นรัชทายาท จึงจำต้องศึกษาตำราเหล่านี้อย่างจริงจัง

ฝูกงกงยิ้มพลางกล่าว"พระชายา พระเจ้าหลวงบอกว่าไม่คาดหวังให้ท่านปฏิบัติตามกฎของวังและระเบียบเก่า แต่หวังว่าท่านจะตั้งใจศึกษาสิ่งเหล่านี้อย่างจริงจังมากขึ้น อย่างน้อยในใจก็วางแผนไว้ว่า หลังจากสามเดือนผ่านไปจะทำการทดสอบท่าน ”

อวิ๋นหลิงตกตะลึง "อะไรนะ ยังจะมีการทดสอบอีกหรือ?"

“พระเจ้าหลวงกล่าวว่าหากท่านสอบผ่านอย่างราบรื่นได้ หลังจากเข้าสู่ตำหนักบูรพาแล้ว ท่านจะไม่ต้องร่ำเรียนเพียงลำพังในทุกๆวัน แต่หากท่านสอบไม่ผ่าน… จากนี้จะต้องตื่นแต่เช้ามาร่ำเรียน ฟังท่านอาจารย์บรรยาย ”

ถูกต้อง ในฐานะผู้สืบทอดของแคว้น รัชทายาทและพระชายาเองก็ต้องเข้าเรียนทุกวันเช่นกัน

สิ่งที่เรียกว่า "สามปรมาจารย์แห่งตำหนักบูรพา" มหาราชาจารย์ของรัชทายาท มหาราชครูของรัชทายาทและมหาราชองครักษ์ของรัชทายาท ตำแหน่งสมมติเหล่านี้ไม่มีหน้าที่ที่แท้จริงและมีหน้าที่รับผิดชอบในการสอนรัชทายาทแห่งตำหนักบูรพาโดยเฉพาะ

ขณะเดียวกันก็จะมีบัณฑิตและแม่นมเฉพาะทางให้ความรู้แก่พระชายารัชทายาทในทุกๆด้าน

ฝูกงกงกล่าวเตือนอย่างจริงใจว่า “หากพระชายามีส่วนใดที่ไม่เข้าใจ ก็สามารถส่งคนมาบอกกล่าวข้าได้ พระเจ้าหลวงจะจัดบรรยายให้ท่านล่วงหน้าเป็นการเฉพาะ”

อวิ๋นหลิง "..."

หลังจากที่ฝูกงกงจัดการเรื่องราวทั้งหมดเสร็จสิ้น เขาก็สะบัดแขนเสื้อจากไป พร้อมกับทิ้งตำรากองใหญ่ไว้เบื้องหลัง

อวิ๋นหลิงแทบจะอยากจะเชิดหน้าขึ้นฟ้าและร้องโหยหวนขึ้นมา ตอนนี้นางไม่เป็นพระชายารัชทายาทยังทันหรือไม่?

ความสุขเมื่อครู่ที่ได้เงินหลายหมื่นตำลึงหายไปอย่างไร้ร่องรอย

เซียวปี้เฉิงแนะนำด้วยความเป็นห่วง "การบรรยายของราชครูอาจน่าเบื่อ มิสู้ให้พี่กู้สอนเจ้าเถิด"

ในฐานะอ๋องผู้สำเร็จราชการแทน กู้ฉางเซินได้ช่วยเหลือจักรพรรดิหนุ่มแห่งเป่ยฉินมานานหลายปี เมื่อพูดถึงการสั่งสอนรัชทายาทและจักรพรรดิ ไม่มีใครที่นี่น่าเชื่อถือและมีประสบการณ์มากไปกว่าเขาแล้ว ส่วนเซียวปี้เฉิงเองก็ยินดีที่จะขอคำแนะนำจากอีกฝ่ายเช่นกัน

กู้ฉางเซินก็ยินดีอย่างยิ่ง เขาและอวิ๋นหลิงนับว่ารู้จักกันได้ไม่นาน แต่พวกเขามีความผูกพันที่ลึกซึ้งต่อกันและพวกเขาก็ล้วนแต่มีความจริงใจ

อวิ๋นหลิงไม่มีทางเลือกนอกจากใช้เวลาสองวันอันแสนเศร้าในการอ่านตำราด้วยกันกับเซียวปี้เฉิง และเลี้ยงดูลูกของนาง

กู้ฉางเซินมีรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาอยู่เสมอ แต่รอยยิ้มนั้นส่งไปไม่ถึงดวงตาและรู้สึกเหมือนว่าเขาไม่มีความสุข

แต่ในขณะนี้ นางรู้สึกว่ารอยยิ้มของกู้ฉางเซินนั้นจริงใจและแลดูอบอุ่นมาก

นางอดถามขึ้นไม่ได้ "ท่านอยู่ที่นี่มีความสุขหรือไม่"

กู้ฉางเซินเม้มปาก เอ่ยอย่างสนอกสนใจ "น้องสามเป็นศิษย์ที่เฉลียวฉลาด ทั้งยังสอนได้อีกด้วย เมื่อเทียบกับหลานชายของข้า การสอนน้องสามให้บริหารจัดการแว่นแคว้นนั้นน่าสนใจกว่ามาก"

ที่นี่ปราศจากความหวาดระแวงและการทดสอบหยั่งเชิง มีเพียงความจริงใจและความอบอุ่นที่แท้จริงเท่านั้น

แม้ว่าเขาจะไม่ได้พูดอย่างชัดเจน แต่หลิวฉิงก็รู้สึกได้ กู้ฉางเซินหวังว่ามันจะเป็นเช่นนี้ต่อไป

ทันใดนั้นความคิดที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนก็แวบเข้ามาในหัวของนาง เมื่อทุกอย่างคลี่คลาย นางจะช่วยชายคนนี้ออกมาจากกรงแห่งวังเป่ยฉิน

กู้ฉางเซินเห็นว่านางใจลอย ขณะกำลังจะถาม แต่กลับเห็นซวงหลีมารายงาน

“คุณชายกู้ แม่นางเฟิง ข้ามีเรื่องสำคัญมารายงาน เมื่อครู่ฝ่าบาทรับสั่งเรียกท่านอ๋องและพระชายาเข้าวัง การเรียนสำหรับคืนนี้และพรุ่งนี้จะถูกระงับไปก่อน”

หลิวฉิงถามว่า "มิใช่ว่าอยู่ในช่วงพักผ่อนหรือ? เหตุใดท่านอาจึงต้องเรียกน้องหลิงเข้าวังด้วยเล่า"

เดิมทีนัดกันดิบดีว่าจะเล่นต่อสู้ด้วยกันคืนนี้

ชวงหลีตอบด้วยความเคารพด้วยน้ำเสียงนอบน้อม "บ่าวเองก็ไม่ทราบ แต่คล้ายจะได้ยินว่าพระสนมลี่ผินเจ็บป่วยเจ้าค่ะ"