พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 474

อวิ๋นหลิงอดถามไม่ได้ “ก่อนนางหนีออกมาก่อเรื่องใหญ่อะไรไว้?”

เยี่ยนอ๋องกระตุกมุมปาก “รัชทายาทกับรัชครูไม่เห็นด้วยที่นางจะกลับแคว้นต้าโจวพร้อมกับพวกเรา นางจึงระเบิดตำหนักบูรพากับสำนักหอดูดาวหลวง”

เซียวปี้เฉิงนิ่งเงียบ เริ่มเป็นห่วงตัวเองขึ้นมา

แคว้นตงฉู่ร่ำรวย ระเบิดทิ้งแล้วสร้างใหม่ได้ แต่ถ้าจวนของเขาเสียหายขึ้นมา เช่นนั้นก็ต้องมีฟ้าเป็นมุ้ง มียุงเป็นเพื่อนหรอกหรือ?

หลิวฉิงชำเลืองมองเสวียนจีแล้วพูดเสียงเย็นเยียบ “มิน่าล่ะคนอื่นถึงจับเจ้าขังอย่างเข้มงวด”

เสวียนจีได้ยินก็รีบเบะปากสูงลิ่วจนสามารถแขวนสิ่งของได้แล้ว

“แล้วแต่พวกท่านจะว่าเลย ถึงข้าจะแขวนคอตายบนต้นไม้นี้ หรือกระโดดน้ำตายทางโน้น ข้าก็ไม่มีทางกลับกับเขาแน่”

ตี้หวู่เหย้าพูดอย่างมีความอดทน “ถึงพี่สะใภ้จะไม่อยากกลับไปเพียงใด แต่ก็ไร้ความหมาย ใต้เท้าเฟิ่งเหมียนมาถึงกลางทางแล้ว คาดว่าน่าจะมาถึงก่อนงานแต่งตั้งรัชทายาท”

จักรพรรดิจาวเหรินเพิ่งประกาศข่าวแต่งตั้งช่วงก่อน และเมื่อข่าวนี้แพร่ไปถึงแคว้นตงฉู่ 凤眠จึงตัดสินใจใช้โอกาสนี้มาจับเสวียนจีกลับไป

เยี่ยนอ๋องกับภรรยาเห็นเสวียนจีไม่เป็นอะไรก็วางใจ ไม่ได้อยู่ในจวนจิ้งอ๋องนาน

เพราะจักรพรรดิจาวเหรินจัดงานเลี้ยงต้อนรับเล็กๆรอพวกเขาสองคนอยู่

อวิ๋นหลิงเข้าไปเตะก้นของนาง “รายละเอียดของเจ้ากับรัชทายาทตงฉู่เป็นเช่นไรบ้าง?”

“จะเป็นอะไรได้อีก?” เสวียนจีเล่นดินโคลนแล้วพูดอย่างไม่ใส่ใจ “ตามกฎหมายประเทศจีนข้อที่หนึ่งพันสี่สิบหก ระบุไว้ว่าการแต่งงานต้องสมยอมทั้งสองฝ่าย ห้ามฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งบังคับอีกฝ่าย และห้ามก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวกันและกัน ดังนั้นการแต่งงานของข้ากับรัชทายาทถือเป็นโมฆะ”

“แล้วรัชทายาทก็มีหญิงในดวงใจแล้วด้วย ข้าเป็นเพียงหุ่นเชิดกับเกราะกำบังเท่านั้น”

รัชทายาทตงฉู่เคยผ่านการแต่งงานมาสามครั้งแล้ว เสวียนจีถือเป็นคนที่สี่ที่แต่งเข้าตำหนักบูรพา เขาอายุเยอะกว่านางสิบปี

แล้วอีกฝ่ายก็มีหญิงที่ชอบแล้ว ด้วยสาเหตุความระแวงและเหตุผลอื่น เขาไม่ได้แต่งหญิงสาวคนนั้นเป็นรัชทายาท

เสวียนจียังจัดอยู่ในกลุ่มเด็กโต และไม่มีความรู้สึกฉันท์สามีภรรยากับเขา ยิ่งไม่ได้เป็นสามีภรรยาทางพฤตินัยกับเขาด้วย เวลาอยู่ด้วยกันเหมือนพี่น้องกันมากกว่า

“ที่นั่นมีแต่คนอยากฆ่าฉัน ไอ้หมารัชทายาทกับไอ้นกโง่ก็ไม่อนุญาตให้ข้าเล่นดินระเบิด ข้าเลยไม่อยากอยู่ตงฉู่แล้ว”

ที่บอกว่ามีแต่คนอยากฆ่าเขา เพราะถ้านางตาย รัชทายาทก็จะถูกตราหน้าว่าเป็นดาวพิฆาต แล้วจะถูกแย่งตำแหน่งไปในที่สุด

เสวียนจีครุ่นคิดดูแล้วจึงโยนโคลนอย่างไม่สบอารมณ์

ทำไมคนอื่นคิดไม่ดีไม่ร้ายกับนางแล้วนางจะจู่โจมกลับบ้างไม่ได้?

สำหรับสมาชิกในองค์กรอย่างพวกนาง ไม่มีคำว่า‘เสียเปรียบ’สองคำนี้

ชาติที่แล้วนางเป็นถึงนักทำลายล้าง แต่ชาตินี้กลับต้องเป็นฝ่ายโดนกระทำ จะไม่ให้แค้นเคืองได้อย่างไร

ได้ยินดังนั้นหลิวฉิงก็ทำหน้าบึ้ง “หากผู้ใดกล้าทำร้ายเจ้า ข้าจะเล่นงานให้เละเลย”

นางถึงรู้ว่าน้องเล็กอยู่ในแคว้นตงฉู่ก็ไม่ได้ดีไปกว่านางเลย

หากเป็นนางก็ไม่มีทางฝืนกลั้นความอยุติธรรมได้ ผู้ใดเข้ามาขวางก็จะกระทืบผู้นั้นเป็นรายแรก

อวิ๋นหลิงก็ตบหัวเสวียนจีเบาๆ ไม่ได้ตำหนิที่นางระเบิดพระราชวังแคว้นตงฉู่

ในมหาวิทยาลัยมีการแบ่งเป็นคณะและสาขาวิชา ในอดีตมีทั้งหมดหกคณะ แบ่งเป็น คณะขุนนาง คณะการคลัง คณะพิธีการ คณะทหาร คณะกฎหมายอาญา และคณะงานช่าง มีทั้งหมดหกสำนักศึกษาย่อย

จากนั้นก็จะแบ่งแยกเป็นสาขาวิชาต่างๆอีก

อาทิเช่นคณะการคลังก็จะมีทั้งการบริหารทรัพย์สินรัฐบาลและการบริหารปกครองบ้านเมือง ซึ่งหมายรวมไปถึงที่ดิน ทะเบียนบ้าน การจ่ายภาษี เงินตราเป็นต้น ล้วนสามารถเปิดเป็นสาขาย่อยได้หมด

เซียวปี้เฉิงทำงานร่วมกับขุนนางเป็นประจำ จึงเข้าใจงานของหกคณะนี้ดีมาก จึงทำงานคล่องมากกว่าอวิ๋นหลิงในด้านนี้

หลิวฉิงเสนอความคิดเห็นเพิ่มเติม “นอกจากพวกนี้แล้วต้องเพิ่มโรงเรียนทหารด้วย เนื้อที่หมู่บ้านน้ำพุร้อนใหญ่มาก มีพื้นที่เหลือเฟืออยู่แล้ว”

“พี่ฉิงพูดถูก เวลาสอบจอหงวนยังมีการแบ่งฝ่ายบู๊กับฝ่ายบุ๋น พวกเราก็จะน้อยหน้าไม่ได้”

หลิวฉิงได้ยินก็ยกมุมปากขึ้นโค้ง “รอให้จัดการฮ่องเต้ชั่วในเป่ยฉินได้แล้ว ข้าจะกลับมาใช้ชีวิตตอนแก่เฒ่าที่ต้าโจว พอถึงเวลานั้นข้าจะเป็นอาจารย์ของสำนักศึกษาเอง”

เสวียนจีรีบยกมือน้อยขึ้นสูง “ข้าด้วย ข้าด้วย ขอแค่ไม่ต้องกลับตงฉู่ จะให้ข้าทำอะไรก็ได้”

นางเป็นถึงเด็กอัจฉริยะ ชำนาญด้านฟิสิกส์เคมีและเทคนิคการควบคุมเครื่องยนต์

กู้ฉางเซินมองพวกนางแล้วก็ใช้ความคิด

บอกตามตรง เขาสนใจสำนักศึกษาในแผนของพวกนางมาก เป็นระบบสร้างสรรค์และล้ำสมัยที่เขาไม่เคยได้ยินมาก่อน

เมื่อก่อนเขามัวแต่ช่วยหลาน ๆ ปกครองบ้านเมือง แต่ตอนนี้เขาก็อายุไม่น้อยแล้ว ควรพิจารณาหลังวางอำนาจว่าจะไปที่ใด จะทำสิ่งใดได้แล้ว

เป็นอาจารย์ให้แก่ลูกศิษย์ยากไร้ก็ถือเป็นความคิดดีที่เหมือนกัน