พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 536

คำถามนี้น่าสนใจมาก ตามความหมายของคำถามก็จะรู้ว่า คนทั้งสองหมู่บ้านจะไม่พูดปดวันเดียวกันแน่นอน

หมายความว่าจากสองคนที่ตอบ คนหนึ่งบอกความจริง อีกคนหนึ่งโกหก ด้วยการคำนวณเพียงเล็กน้อยก็จะรู้ได้ว่าวันที่เสี่ยวหมิงถามนั้นเป็นวันจันทร์

ถ้าคนในหมู่บ้านดอกท้อโกหกวันจันทร์ เช่นนั้นวันก่อนก็จะเป็นวันเสาร์ที่พูดความจริง

คนในหมู่บ้านดอกซิ่งพูดความจริงวันจันทร์ แต่ก่อนวันเสาร์กลับพูดโกหก

ศิษย์ที่อยู่ข้างๆ ขมวดคิ้ว เอาพู่กันเกาหัวแกรกๆ เอ่ยด้วยความสับสน

“โอ๊ย...”

เห็นชัดว่าไม่เคยประสบพบเจอปริศนาประเภทนี้มาก่อน ติดมาอยู่สักระยะหนึ่งแล้ว

หลังจากเฟิงอู๋จีตอบคำถามนี้เสร็จ ก็สนใจมากขึ้นเรื่อยๆ พลิกอ่านกระดาษทดสอบต่อไปด้วยความสนใจใคร่รู้

ขณะนี้ เขารู้สึกแต่ว่าการสมัครเข้าเรียนที่สำนักศึกษาชิงอี้เป็นเรื่องฉลาดที่สุดที่เขาเคยทำมา

ได้ยินว่าวันหน้าพระชายารัชทายาทจะไปสอนที่สำนักศึกษาด้วยตนเอง เฟิงอู๋จีก็รู้สึกค่อนข้างตื่นเต้นอยู่บ้าง ตั้งตารอคอยมากกว่าเดิม

......

อีกห้องหนึ่ง เซียวปี้เฉิงกำลังเดินไปรอบๆ ห้องสอบพร้อมกับอวิ๋นหลิง

มีดรุณีไม่ถึงยี่สิบคนที่สมัครสอบ อวิ๋นหลิงจึงจัดให้พวกนางอยู่ในห้องสอบเดียวกัน

เฉียงเวยได้รับคำสั่งจากกงจื่อโยวให้มาช่วยอวิ๋นหลิงคุ้มสอบโดยเฉพาะ นางนั่งอยู่บนเก้าอี้หวายด้วยรูปร่างอรชรอ้อนแอ้น จับพู่กันขีดๆ เขียนๆ วาดภาพบนกระดาษ ท่าทางเกียจคร้านตามปกติของนางนั้นจริงจังอย่างที่ไม่เคยปรากฏมาก่อน

เซียวปี้เฉิงชะโงกหน้าไปดู พบว่าที่แท้นางกำลังคำนวณปริศนาซูโดกุเก้าช่องที่อวิ๋นหลิงตั้งโจทย์เองบนกระดาษ

กระทั่งอวิ๋นหลิงเดินไปอยู่ข้างๆ ในที่สุดเฉียงเวยก็รู้สึกตัว

“อุ๊ย! พวกท่านมาได้อย่างไร”

เสียงของเฉียงเวยแผ่วเบายิ่งนัก แต่ก็ยังดึงดูดความสนใจของดรุณีทั้งหลาย พวกนางเห็นรัชทายาทกับพระชายาเดินมา ก็ลุกขึ้นยืนทำความเคารพโดยไม่รู้ตัว

อวิ๋นหลิงยกมือขึ้นเป็นเชิงบอกให้พวกนางนั่งลง คลี่ยิ้มนุ่มนวลกระซิบว่า “ไม่เป็นไร ตอบคำถามของพวกเจ้าไปเถอะ ข้ากับรัชทายาทแค่แวะมาดู”

ที่สำคัญคือนางอยากรู้จักดรุณีที่ชื่อหลี่เมิ่งชู จึงเข้ามาดูด้วยตนเอง

บรรดาหญิงสาวที่กำลังสอบก็นั่งลง สายตาที่อยากรู้อยากเห็นกวาดมองอวิ๋นหลิงกับพระสวามีเป็นครั้งคราว

เฉียงเวยคลึงขมับแล้วกระซิบ “คำถามสุดท้ายของท่านแก้ยากชะมัด ข้าคำนวณมาตั้งหนึ่งถ้วยชาแล้ว แต่ยังแก้ไม่ได้เลย”

เซียวปี้เฉิงอดเอ่ยไม่ได้ “นับประสาอะไรกับหนึ่งถ้วยชา วันนั้นข้าใช้เวลาตั้งสองถ้วยชากว่าจะคิดออก”

อวิ๋นหลิงหัวเราะ นางจัดปริศนาซูโดกุเก้าช่องสำหรับทดสอบคณิตศาสตร์มาโดยเฉพาะ

ซูโดกุเป็นเกมคณิตศาสตร์ที่มีต้นกำเนิดจากประเทศสวิตเซอร์แลนด์ในศตวรรษที่สิบแปด ใช้ฝึกฝนความสามารถในการคิดเชิงตรรกะของผู้คน

ที่นางจัดมาทดสอบเป็นซูโดกุระดับกลาง ต่อให้เป็นผู้ช่ำชองที่เคยเล่นเกมประเภทนี้ก็ต้องใช้เวลาครึ่งชั่วโมงกว่าจะแก้ได้

หนึ่งถ้วยชาใช้เวลาประมาณสิบนาที เฉียงเวยเป็นมือใหม่ที่เพิ่งเล่นเกมซูโดกุเป็นครั้งแรก แก้ไม่ได้ย่อมเป็นเรื่องปกติ

มีเพียงเด็กที่สมองอัจฉริยะอย่างน้องเล็กเท่านั้นถึงจะแก้ซูโดกุขั้นสูงได้อย่างง่ายดายภายในหนึ่งนาที

ขณะที่เซียวปี้เฉิงและเฉียงเวยกำลังคุยกัน อวิ๋นหลิงก็พลิกเปิดสมุดรายชื่อผู้เข้าสอบ

สำรวจมองไปรอบๆ นางก็พบตำแหน่งของหลี่เมิ่งชูตามหมายเลขสอบด้านบน

เห็นดรุณีผู้หนึ่งนั่งข้างหน้าต่างตรงกลางทางด้านซ้าย เกล้าผมเป็นมวยสองข้างปอยผมสยายลงมาประบ่า สวมกระโปรงผ้าโปร่งสีฟ้า

รูปร่างหน้าตาของนางจัดว่างามอยู่ แต่เรือนผมสีดำขลับ ช่วยขับเน้นให้รูปโฉมงามเจ็ดส่วนของนางดูโดดเด่นขึ้นเป็นเก้าส่วน ท่าทีโดยรวมยังทำให้ผู้คนรู้สึกสบายใจและผ่อนคลาย

ตัวอักษรประณีตบรรจงดูงดงามอ่อนช้อย ลายมือเขียนบนกระดาษก็ดูสบายตา

หลี่เมิ่งชูตอบคำถามนี้เสร็จ ก็สังเกตว่าเหมือนจะมีคนมาอยู่ข้างหลังตน

นางหันไปโดยไม่รู้ตัว จากนั้นก็สะดุ้งโหยง ดวงตาสั่นไหวระคนตื่นเต้นเล็กน้อย

“คารวะพระชายารัชทายาท”

อวิ๋นหลิงระงับความประหลาดใจในดวงตาแล้วส่งยิ้มให้นาง “ลายมือเจ้าสวยดี”

“ขอบพระทัยที่ทรงชมเพคะ”

“ไม่ต้องตื่นเต้น เขียนต่อไปเถอะ”

สิ้นคำ อวิ๋นหลิงก็เดินไปรอบๆ โต๊ะกับเก้าอี้ แล้วออกจากห้องไปพร้อมกับเซียวปี้เฉิง

หลี่เมิ่งชูรู้สึกกระวนกระวายใจเล็กน้อย แต่ก็สงบลงอย่างรวดเร็ว พระชายารัชทายาทอาจไม่ทราบฐานะของนาง

ต่อให้จะรู้ว่านางเป็นบุตรีตระกูลหลี่ ก็จะไม่มีอคติกับนางตามลักษณะของพระชายารัชทายาท

คิดมาถึงตรงนี้แล้ว นางก็ทิ้งความคิดที่กวนใจไปเสีย แล้วตั้งอกตั้งใจทำข้อสอบ

หลังจากเดินมาถึงทางเดินด้านนอก เซียวปี้เฉิงก็กระซิบถาม “รู้สึกอย่างไรบ้าง”

“หลี่เมิ่งชูฉลาดกว่าที่ข้าคิดไว้ แค่มองปราดเดียว นางก็ทำมาถึงโจทย์ทายกล่องแต่งงานแล้ว เป็นคนที่ทำได้เร็วที่สุดในห้อง” อวิ๋นหลิงชะงักไป น้ำเสียงเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่าง “ที่สำคัญวิธีแก้ปัญหาของนางฉลาดมาก”

คนธรรมดาสามัญเจอคำถาม ‘ทายกล่องแต่งงาน’ นี้ ส่วนใหญ่จะเลือกใช้วิธีลองกำจัดไปทีละข้อแบบเดิมๆ ถึงจะได้คำตอบที่ถูกต้องในที่สุด

แต่หลี่เมิ่งชูเข้าใจเงื่อนไขที่ขัดแย้งกันในคำถามได้อย่างแม่นยำ คำนวณคำตอบที่ถูกต้องอย่างรวดเร็วและคล่องแคล่ว จุดนี้ค่อนข้างเกินความคาดหมายของอวิ๋นหลิงไปบ้าง

เซียวปี้เฉิงดูประหลาดใจเล็กน้อยเช่นกัน “ตามที่เจ้าว่ามา ดูจากลักษณะนางเมื่อครู่ ฉลาดกว่าห่านหัวโตโง่ๆ ตัวนั้นมากทีเดียว แล้วนางจะอยู่รั้งท้ายของสำนักศึกษาเป่ยลู่ไปได้อย่างไร”