พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 565

จากนั้นอวิ๋นหลิงก็อยู่ในตำหนักฉางหนิงอีกสองสามวัน

ควบคุมพลังจิตของเสวี่ยถวนเองก็ดีขึ้นมาก และไม่เคยแสดงความผิดปกติต่อหน้าแม่นมเฉินและคนอื่น ๆ นางและเซียวปี้เฉิงถึงได้สบายใจเต็มที่

ถือโอกาสทำให้เหมือน “เครื่องปรับอากาศอุณภูมิเท่ากับตัวคน” ในตำหนักฉางหนิง ด้วยความช่วยเหลือของเสวี่ยถวนได้ทําน้ำแข็งเพื่อคลายร้อนหลายครั้ง ซึ่งเรียกว่าการฝึกพลังจิต

ในช่วงสองสามวันมานี้ มีข่าวเกี่ยวกับคณะทูตแคว้นถังใต้จะพาองค์หญิงเจ็ดเยว่หลงเย่มาเยี่ยมเยือนแคว้นต้าโจว ยังแพร่กระจายไปทั่วเมืองหลวง กลายเป็นเรื่องฮือฮาไปตามถนนหนทาง

นับตั้งแต่ที่แคว้นถังใต้ปลดล็อกนโยบายล็อกดาวน์ประเทศ คนภายนอกจึงรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับแคว้นถังใต้ในช่วงสามปีที่ผ่านมา

ในประเทศที่เข้มงวดต่อผู้หญิงมาก เจ้าหญิงที่ปลอมตัวเป็นผู้ชายมานานกว่าสิบปีแล้วไม่ถูกค้นพบ และยังทําลายแผนการสมคบคิดของชาวแคว้นเหมียวเจียงในคราวเดียว ช่วยชาวแคว้นถังใต้ให้พ้นจากภัยพิบัติ ช่างเป็นตํานานจริง ๆ！

ซึ่งก็มีประชาชนจำนวนไม่น้อยพากันวิพากษ์วิจารณ์กันอย่างดุเดือดเกี่ยวกับเรื่องนี้

“ว่ากันว่าองค์หญิงหลงเย่ท่านนี้ มาแคว้นต้าโจวในครั้งนี้ก็เพื่อมาดูตัว”

“ดูตัว？ช่างน่าเสียดายจริง ๆ ...ข้าได้ยินมาว่าตอนที่นางเป็นพระโอรสเจ็ด แต่เดิมเป็นคนที่คาดว่าจะเป็นองค์รัชทายาทมากที่สุด”

“ไม่ใช่งั้นหรือ บอกว่าเป็นพระราชโองการของจักรพรรดิพร้อมแล้ว ใครจะไปรู้ว่าในช่วงสุดท้ายจะถูกเปิดเผยว่าเป็นลูกสาว”

“เกิดเป็นลูกสาวแล้วเป็นอย่างไร？บัดนี้พระชายารัชทายาทเป็นผู้หญิงที่ยอดเยี่ยมมาก อีกทั้งไม่ได้แย่ว่าผู้ชาย เพิ่งจะเข้ามาที่ตำหนักบูรพาได้ไม่ถึงสามเดือน ก็ทำความสําเร็จทางการเมืองได้ คนอื่นใช้เวลาสามสิบปียังไล่ตามไม่ทัน！”

อิทธิพลจากห้องสมุดและสำนักศึกษาชิงอี้ บัดนี้ราษฎรของแคว้นต้าโจวมีความคิดเห็นต่ออวิ๋นหลิงดีมาก ทั้งหมดแทบจะเป็นคำชมเชย น้อยครั้งมากที่จะได้ยินคำติเตียน

บรรดาประชาชนมีความจริงใจมาก ใครก็ตามที่ทําสิ่งที่ดีต่อชีวิตความเป็นอยู่ของประชาชน คนนั้นก็คือเป้าหมายที่พวกเขาสนับสนุน

ก่อนหน้านี้คนที่ต่อต้านอวิ๋นหลิงมากที่สุดก็คือคนร่ำเรียน แต่ตอนนี้พวกเขากลายเป็นผู้สนับสนุนที่ซื่อสัตย์

หากใครบอกว่าพระชายารัชทายาทไม่ดีแม้แต่คำเดียว นั่นคือการได้รับการโจมตีจากฝูงชน！

บรรดาทหารได้ยินแล้วก็กำหมัด คนร่ำเรียนก็โจมตีเป็นฝูง การถูกคนอื่นตําหนิและวิพากษ์วิจารณ์ก็สามารถทำให้คนตายได้

แม้แต่ประชาชนที่ไม่เก่งเรื่องบู๊และบุ๋น ก็จะแอบจดหน้าตาอีกฝ่ายไว้ ไม่ให้ไปมาหาสู่กัน แม้กระทั่งพ่อค้ารายย่อยก็ไม่ยอมขายของให้อีกฝ่าย

เนื่องจากแคว้นต้าโจวมีพระชายารัชทายาทที่เป็นตำนานแบบนี้ จึงทำให้ประชาชนพวกนางมีความรู้สึกที่ดีงามต่อเยว่หลงเย่ค่อนข้างมาก

“แต่ว่าองค์หญิงที่ไม่ธรรมดาเช่นนี้ ถ้าหากดูตัวล่ะก็ ฝ่าบาทจะเลือกพระโอรสองค์ไหนให้เป็นคู่หมั้นคู่หมายกับนางกัน？”

“เยี่ยนอ๋องได้แต่งงานกับองค์หญิงของแคว้นตงฉู่แล้ว กำหนดงานแต่งงานของอ๋องโม่และพระชายาอ๋องโม่เองก็ใกล้จะมาถึงแล้ว พระโอรสหก...อายุน้อย อีกทั้งยังไม่ได้แต่งตั้งจวนอ๋อง เกรงว่าจะไม่เหมาะสม”

ประชาชนละเลยรุ่ยอ๋องและเสียนอ๋องโดยปริยายคิดไปคิดมาก็พบว่ามีเพียงรัชทายาทเท่านั้นเหมาะสมที่เลือกดูตัวมากที่สุด

“ทำแบบนี้ได้อย่างไร？ฝ่าบาทรัชทายาทรักพระชายารัชทายาทลึกซึ้งมาก จะแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่นได้อย่างไร！”

สาว ๆ ในเมืองหลวงต่อต้านการแสดงออกนี้มาก ถ้าหากเป็นเมื่อก่อนเมื่อหญิงสาวมากมาย ล้วนอยากจะแต่งงานกับจิ้งอ๋องเทพสงครามคนนี้มาก

บัดนี้พวกนางก็รู้สึกว่าสองสามีรัชทายาทเป็นคู่ที่สวรรค์สร้างขึ้นมา เป็นคู่รักที่ทุกคนอิจฉา

บรรดาแม่นางหลายคนโหยหาความรักแบบนี้ จนตอนนี้พบว่าคู่จิ้นของตัวเองมีโอกาสที่จะถูกแยกออก ต่างพากันตะโกนว่ารับไม่ได้

หลังจากหลี่เมิ่งเอ๋อร์จากจวนเสนาบดีขวาหลี่ได้ยินข่าวนี้ กลับรู้สึกดีใจมาก

“ฮ่าฮ่า！ข้าอยากจะดูว่าผู้หญิงคนนี้จะทำอย่างไรดีคราวนี้ กลับคิดเพ้อฝันว่าชายรูปงามอันดับหนึ่งของแคว้นจะมีตัวเองเป็นผู้หญิงคนเดียว ช่างเพ้อฝันมากจริง ๆ ไม่รู้ว่าราชสำนักจะรับปากหรือไม่！นางสามารถปลุกระดมแคว้นต้าโจว ข้าก็ไม่เชื่อว่าจะสามารถสร้างชื่อเสียงไปทั่วเก้าแคว้นได้！”

จากการมองของหลี่เมิ่งเอ๋อร์ สามารถหลบองค์หญิงเก้าจากแคว้นตงฉู่ถือว่าอวิ๋นหลิงโชคดี ครั้งนี้แคว้นถังใต้ส่งองค์หญิงมาเห็นได้ชัดว่าต้องการให้แต่งงานกับองค์รัชทายาทของแคว้นต้าโจว นางจะดูว่าอวิ๋นหลิงยังจะสะบัดออกได้อย่างไร！

ต่อให้ว่าองค์รัชทายาทจะทําตามใจของนางแล้วจะทำอย่างไรได้ การแต่งงานระหว่างราชอาณาจักรเป็นเรื่องใหญ่ สามารถหลีกเลี่ยงได้ง่ายงั้นหรือ？

ถึงแม้ว่าจะแต่งเข้าตำหนักบูรพาไม่ได้ แต่เมื่อคิดว่าอวิ๋นหลิงเองจะต้องรับใช้สามีร่วมกับผู้หญิงคนอื่น ในใจของหลี่เมิ่งเอ๋อร์ก็มีความสุขมาก

ผู้หญิงคนนั้นโอ้อวดว่าเก่งไม่ใช่หรือ？

ตอนนี้มีคนที่เก่งพอ ๆ กันมาแล้ว จะดูสิว่านางยังจะมีเกียรติเหมือนเดิมอีกหรือไม่

บันนี้หลี่เมิ่งชูกลมกลืนไม่ได้ทะเลาะกับนาง แต่เวลาคุยกันส่วนตัวก็เย็นชามาตั้งนานแล้ว เมื่อเห็นหลี่เมิ่งเอ๋อร์มีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่น อดที่จะปกป้องอวิ๋นหลิงไม่ได้

“เจ้าอย่าดีใจเร็วมากเกินไป ฝ่าบาทยังไม่ได้พูดอะไร เจ้าจะรู้ได้อย่างไรว่าองค์หญิงของแคว้นถังใต้จะต้องแต่งงานกับฝ่าบาทรัชทายาทอย่างแน่นอน”

“เจ้าพูดจาไร้สาระให้น้อย ๆ หน่อย ไม่แต่งกับองค์รัชทายาทจะให้แต่งกับใคร？”

“อะแฮ่ม...”

กงจื่อโยวตอบในใจว่า ไม่ใช่แน่นอน หลงเย่สวยสู้เขาไม่ได้

เขาทำความเคารพ พร้อมกล่าวด้วยสีหน้านิ่งเรียบ “กระหม่อมคือจินฟู่กุ้ย ทำความเคารพฝ่าบาท ขอให้ฝ่าบาทอายุพันปี พัน ๆ ปี”

ทุกคนจึงสีหน้าตกใจ คนตรงหน้าเป็นรูปงามเหมือนกับฝ่าบาทรัชทายาท ที่แท้ก็คือท่านอ๋องจินฟู่กุ้ยนี่เอง！

ไม่เหมือนกับข่าวลือเลย！

จักรพรรดิจาวเหรินได้ทรงประทานที่นั่งอย่างร่าเริง อวิ๋นหลิงกับเซียวปี้เฉิงจับมือกันทําพิธีแล้ว เสวียนจีก็โบกมือทั้งสองข้างตรงมุมไม่หยุด แววตาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น

ไม่นานนัก ในที่สุดเสียงของเจ้าหน้าที่พิธีก็ดังขึ้นอย่างดุเดือด

“องค์หญิงหลงเย่เสด็จ...！”

“คณะทูตแคว้นถังใต้มาถึงแล้ว...！”

อวิ๋นหลิงอดทนต่อความตื่นเต้น จ้องมองประตูพระราชวังอย่างไม่กะพริบตา แววตาคือความปีติยินดีที่กลั้นไม่อยู่

กงจื่อโยวสูดหายใจเข้าลึก ๆ แอบหยิบ “คัมภีร์สงบใจ”ที่อยู่ในแขนเสื้อออกมาและเริ่มอ่านอย่างเงียบ ๆ

ภายใต้การนําของคนในวัง เห็นเพียงผู้หญิงเสื้อสีน้ำเงินเข้มคนหนึ่งเดินมาถึง

หน้าตาของนางงดงาม ไม่ใช่ท่าทางที่ชดช้อยเพียงอย่างเดียวเท่านั้น ดวงตาที่มีน้ำหนาทึบคู่หนึ่งยังสวยงามเป็นพิเศษ ทั้งดูเหมือนควันเบา ๆ

กงจื่อโยวเกือบอดไม่ได้ที่จะลุกขึ้น มองหลงเย่ด้วยความตื่นเต้น

แต่หลงเย่กลับไม่ได้ส่งสายตาให้กงจื่อโยว แต่มองอวิ๋นหลิงอย่างใกล้ชิด ดวงตาที่กระพริบนั้นอ่อนโยนมาก

ริมฝีปากอมชมพูของนาง เรียกอวิ๋นหลิงอย่างไร้เสียง

“น้องสาม”