พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 585

นอกหอพักลูกศิษย์

เหล่าพลฟืนไฟยังมาไม่ถึง พวกเซียวปี้เฉิงเดินทางกลับมาถึงก่อน

ตอนที่พวกเขากลับมาก็พบเข้ากับเรื่องนี้พอดี หลังจากได้ยินข่าว สีหน้าของเสวียนจีเปลี่ยนไปทันที

“เฟิ่งเหมียนเจ้านกโง่ที่พึ่งไม่ได้ ไหนบอกว่าลางชั่วร้ายอยู่ทางตะวันออกเฉียงใต้มิใช่หรือ ทำไมจึงมีงูเหลือมยักษ์เลื้อยเข้ามา”

ทั้งๆที่อีกฝ่ายก็บอกแล้วว่า นอกจากทิศตะวันออกเฉียงใต้ ทิศทางอื่นๆล้วนดีหมด

อวิ๋นหลิงเองก็คิดไม่ถึง ทั้งๆที่กำจัดหลุมงูบนภูเขาไปแล้ว พอกลับมายังมีหัวขโมยตัวใหญ่เลื้อยเข้ามาในบ้าน

เสวียนจีรีบล้วงเอาไข่สีหลายใบออกมาจากใต้กระโปรง “ไม่ต้องวิตก ข้ายังมีระเบิดมืออีกหลายลูก สามารถระเบิดมันเป็นจุณแน่ๆ”

นางกำลังจะก้าวเท้าบุกเข้าไป จู่ๆก็ถูกหลงเย่กระชากคอเสื้อลากตัวไปทางด้านหลัง

“อย่าทำเหลวไหล”

“มีนักเรียนติดอยู่ด้านใน ต้องเข้าไปช่วยพวกเขา”

หลงเย่สีหน้าขรึมลง กวาดตามองรอบๆโดยเร็ว ดึงตัวอวิ๋นหลิงไปพลางเอ่ยเสียงเบาว่า “พวกเราล้วนมีพลังจิตในตัว อยากจะฆ่างูเหลือมตัวเดียวมันไม่ยาก แต่ปัญหาตอนนี้ไม่ใช่งูเหลือม แต่เป็นเรื่องที่งูเหลือมตัวนี้บุกเข้ามาในสำนักศึกษา”

“คนโบราณงมงายมาก ในเมื่อสามารถเชื่อว่าน้องสามเป็นเทพธิดากลับชาติมาเกิดได้ ก็คงเชื่อเรื่องความโกรธเกรี้ยวของเทพและปีศาจ ถ้าหากไม่คิดหาวิธีจัดการเรื่องนี้ให้เหมาะสม จะมีผลกระทบต่อชื่อเสียงของสำนักศึกษาชิงอี้เป็นอย่างมาก”

อวิ๋นหลิงกับหลงเย่มีจิตเชื่อมกัน เข้าใจความหมายของอีกฝ่ายในทันที

นางกวาดตามองไปรอบๆ เห็นเพียงใต้ชายคาแห่งหนึ่งมีนักเรียนรวมตัวกันอยู่จำนวนมาก พวกเขาพลางหลบฝน พลางมองไปทางหอพักหญิงและกระซิบกระซาบกัน ใบหน้าเต็มไปด้วยความตื่นตระหนกตกใจ

“ทำไมจึงมีงูเหลือมยักษ์เลื้อยเข้ามาในสำนักศึกษา”

“มีคนกระทำผิดใช่หรือไม่ ทำให้เจ้าที่เจ้าทางเจ้าป่าเจ้าเขาโมโห”

“วันนี้เป็นวันเปิดเรียนวันแรกของสำนักศึกษาชิงอี้นะ......คิดไม่ถึงว่าจะมีรางไม่ดีเช่นนี้......”

จะโทษนักเรียนเหล่านี่ที่คิดเช่นนี้ก็ไม่ถูก

ต้าโจวสามารถแต่งตั้งแมวโง่อย่างเจ้าสือขี้แยเป็นสัตว์เทวะได้ จะมองงูเหลือมยักษ์เป็นเทพแห่งภูเขาก็ไม่แปลก

อวิ่นหลิงกลับไม่ได้รู้สึกกระวนกระวายใจ เปลี่ยนความคิดอย่างรวดเร็ว ไม่ช้าก็เกิดแผนการขึ้นมา

นางพูดเสียงต่ำ มอบหมายเสวียนจีกับเซียวปี้เฉิงอย่างรวดเร็วสองสามประโยค ทั้งสองได้ยินแล้วประกายตาวาววับขึ้นมา พยักหน้ารับ

เวลานี้ บริเวณหน้าประตูพลฟืนไฟที่มีหน้าที่เป็นกลุ่มรักษาความปลอดภัยได้มาถึงแล้ว เซียวปี้เฉิงกลับยกมือขึ้นขวางเอาไว้

“พวกเจ้ารออยู่ที่นี่ คนมากเกรงว่าจะทำให้งูเหลือมตกใจจนทำร้ายคน ข้าจะพาคนกลุ่มหนึ่งเข้าไปก่อน”

พูดจบ เซียวปี้เฉิงพาแค่ลู่ฉีและองครักษ์อีกสองสามคนเข้าไปในหอพักลูกศิษย์ พวกอวิ๋นหลิงตามติดไปทางด้านหลัง

กงจื่อโยวที่เป็นถึงท่านอ๋องจิน อยู่รอด้านนอกกับหลงเย่ รับผิดชอบดูแลสถานการณ์ให้มั่นคง

อวิ๋นหลิงใช้พลังจิตในการหาตำแหน่งของงูเหลือมยักษ์ได้ตั้งนานแล้ว อาศัยโอกาสตอนที่ไล่ให้พวกลู่ฉีออกไปค้นหาเรือนอื่นๆ ไปยังเรือนที่งูเหลือมยักษ์อยู่ทันที

มือซ้ายถือร่มเอาไว้ มือขวาถือโคมไฟ อวิ๋นหลิงมองเห็นรูปร่างของงูเหลือมยักษ์อย่างชัดเจน

เป็นงูเหลือมที่สวยมากตัวหนึ่ง

ลำตัวมีเกล็ดแข็งสีดำ มีลวดลายราวกับภาพวาดสีทอง ดวงตาสีฟ้าดูสวยงามมาก

มันนอนขดอยู่บนระเบียงทางเดินหน้าประตูอย่างสงบนิ่ง พยายามจะหดลำตัวที่ใหญ่มหึมาเข้าไปใต้หลังคาทั้งหมด

ใช้แมลงกัดมัน

อวิ๋นหลิงรับรู้ได้ถึงความหมายของใต้เท้างูเหลือม ใช้พลังจิตในการสัมผัสอย่างละเอียดครู่หนึ่ง พบว่าในตัวของใต้เท้างูเหลือมมีสิ่งมีชีวิตเล็กๆอีกตัวหนึ่งอาศัยอยู่ข้างในจริงๆด้วย

ใต้เท้างูเหลือมไม่ได้ท้องลูกงู ความรู้สึกที่คุ้นเคยนั่นคือ......แมลงกู่

“ในตัวใต้เท้างูเหลือมตัวนี้มีแมลงกู่ เหมือนที่พี่ใหญ่พูดจริงๆ เป็นฝีมือของชาวเหมียวเจียง”

แต่ใต้เท้างูเหลือมเป็นงูของต้าโจว มันคุ้นเคยกับคนรอบข้างเป็นอย่างดี ไม่มีเจตนาทำร้าย

มันไม่คุ้นเคยกับคนเหมียวเจียงคนนั้น เป็นอีกฝ่ายที่รบเร้าให้มันทำ

ใต้เท้างูเหลือมเหมือนจะพบว่ามนุษย์คนนี้สามารถพูดคุยกับมันทางจิตได้ ค่อยๆผ่อนคลายความระแวง ให้ข้อมูลที่มากขึ้น

หลังจากผ่านไปชั่วครู่ สีหน้าของอวิ๋นหลิงก็ผ่อนคลายลง ทำฉันทามติกับใต้เท้างูเหลือม

ขอเพียงใต้เท้างูเหลือมให้ความร่วมมือ นางจะช่วยกำฆ่าแมลงปรสิตที่อยู่ในท้องของมัน

“ทำตามแผนการที่วางไว้เมื่อครู่นี้”

อวิ๋นหลิงสั่งการลงไป เสวียนจีเข้าใจความหมายทันที

นางกะพริบตาปริบๆ วิ่งไปยังประตูหอพักลูกศิษย์ทันที ร้องตะโกนด้วยเสียงที่ยินดีเป็นอย่างยิ่ง

“ฟ้าประทานสัตว์มงคล ฟ้าประทานสัตว์มงคล”

“เป็นงูเหลือมยักษ์ที่จะกำลังจะหลุดพ้นจากเคราะห์สวรรค์ ดั่งที่ว่ากันว่างูเหลือมกลายร่างเป็นมังกรคะนองน้ำ มังกรคะนองน้ำกลายร่างเป็นมังกรบิน องค์รัชทายาททรงมีวาสนาบารมียิ่งนัก สมกับที่เป็นโอรสสวรรค์แห่งต้าโจวจริงๆ”