พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 594

หลังจากที่เซียวปี้เฉิงเห็นรถหัดเดินของเจ้าเด็กอ้วนสองคน มีความสนใจอย่างมากกับเครื่องมือรุ่นนี้ที่เรียกว่า "จักรยาน"

“ถ้าหากสามารถเดินทางไกลได้โดยไม่ใช้กําลังคนและแรงม้า สิ่งนี้มีความเป็นไปได้สูง”

สำนักศึกษาชิงอี้ใหญ่มาก เพื่ออำนวยความสะดวกให้กับนักเรียนที่เดินไปเรียน จึงได้จัดเตรียมรถม้ารับส่งโดยเฉพาะ

แต่รถม้าบรรทุกคนแต่ละครั้งมีจํากัด ถ้านั่งเต็มล่ะก็ นักเรียนที่เหลือก็ต้องรอเที่ยวต่อไปอยู่ที่เดิม ระบบแบบเดียวกับรถเมล์

ถึงแม้จะประหยัดแรงงานมากกว่าการเดินด้วยสองขา แต่การรอคอยก็ถือว่ายุ่งยากมากเช่นกัน

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ ม้าจะทิ้งอุจจาระไว้บนถนน ส่งผลกระทบต่อสภาพแวดล้อมที่สวยงามของถนนสำนักศึกษา

ตอนนี้เข้าฤดูใบไม้ร่วงแล้ว อากาศเริ่มเย็นลงหน่อยยังดี ถ้าหากเป็นช่วงกลางฤดูร้อนที่แดดแผดเผา กลิ่นนั้นจะน่าเศร้ามาก

เมื่อเห็นเซียวปี้เฉิงสนใจจักรยาน เสวียนจีรีบวิ่งกลับไปที่ตำหนักด้านข้างของตัวเองทันที ดึงออกมาจากกองสิ่งของจิปาถะแปลก ๆ อยู่ครู่หนึ่ง ก็นำเอาจักรยานที่ทำจากไม้ที่ทำแบบง่าย ๆ คันนั้นที่ทำไว้ก่อนหน้านี้ออกมา

“พี่เขย ข้าจะขี่รอบหนึ่งให้ท่านดู！”

ขณะที่เสวียนจีพูดก็ถูมือเตรียมจะนั่งลง แต่กลับถูกอวิ๋นหลิงขวางเอาไว้

“ข้าเองดีกว่า ความสมดุลของเจ้าแย่มาก ถ้าหากฟันหน้าแตกขึ้นมาจริง ๆ ก็แย่แล้ว”

หลังจากที่เสวียนจีฉีดยาไวรัสแล้ว ถึงแม้ว่าระดับการพัฒนาสมองจะสูงกว่าคนทั่วไป แต่ก็มีผลข้างเคียงบางอย่าง นอกจากจะง่วงนอนแล้ว ความสมดุลก็แย่มากด้วย

ความรู้สึกของความสมดุลของร่างกายมนุษย์เกี่ยวข้องกับการพัฒนาของสมองน้อย อวิ๋นหลิงสงสัยอย่างมากว่าการรุกรานของไวรัสส่งผลกระทบต่อการพัฒนาสมองน้อย ๆ ของเสวียนจีมาก มิเช่นนั้นจะพูดบ่อย ๆ ทำไมว่านางสมองไม่ดี

เสวียนจีเบ้ปาก “ถ้าอย่างนั้นก็ได้！”

พื้นหินในพระราชวังสูงต่ำไม่สม่ำเสมอกันและนางยังกังวลว่าฟันของตัวเองจะไม่มีแล้ว

อวิ๋นหลิงจับที่จับไม้ที่ทาสีไว้ ใช้แรงเหยียบที่เหยียบด้วยท่าทางที่ราบรื่น ตัวนางผ่านไปดุจลมพัดลมเบา ๆ

เห็นแค่เพียงไม่กี่อึดใจ ก็ห่างออกไปสิบเมตรแล้ว

กระโปรงผ้าลินินและผมยาวลอยอยู่ข้างหลัง ไม่มีผลกระทบต่อความเร็วและความสมดุลของอวิ๋นหลิงเลยแม้แต่น้อย ขี่จักรยานไม้ไปมาอย่างรวดเร็วที่หน้าประตูตำหนักใหญ่ของตำหนักบูรพา พร้อมกับหยุดอย่างเบามือ

ฉากนี้ได้ดึงดูดสายตาของทหารคุ้มกันและนางวังจํานวนมากทันที สายตาทั้งหมดก็ตื่นตาตื่นใจด้วยความอยากรู้อยากเห็น

“รีบดูเร็วนั่นอะไร！”

“นี่คือรถไม้อะไร เหตุใดถึงวิ่งได้โดยไม่ต้องใช้ม้าลาก？”

“ข้ารู้ข้ารู้！หลายวันก่อนเห็นแม่นางเสวียนจีเคยขี่ นางเรียกสิ่งนี้ว่ารถจักรยาน”

“รถจักรยาน”？ของสิ่งนี้สมชื่อมาก ไม่แปลกใจเลยที่สามารถขับได้โดยไม่ต้องอาศัยแรงม้า”

เซียวปี้เฉิงเห็นอวิ๋นหลิงเมื่อขี่ได้อย่างมั่นคง แววตาก็สว่างขึ้นทันที “ความเร็วนี้ไม่ได้ช้าไปกว่ารถม้าทั่วไปเลย”

“นั่นมันแน่นอนอยู่แล้ว คนเก่งที่มีความสามารถลงมือ รู้ตัวเองว่าไม่เพียงแต่รับประกันความเร็วเท่านั้น ต้นทุนการผลิตยังประหยัดอีกด้วย อีกทั้งยังเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม！”

มือทั้งสองข้างของเสวียนจีเท้าเอว ชมตัวเองอย่างได้ใจ เพื่อแนะนำสิ่งที่ระบบขับเคลื่อนให้กับเซียวปี้เฉิงอย่างกระตือรือร้น

นอกเหนือจากนั้น จักรยานทั้งหมดทำจากไม้บริสุทธิ์มีน้ำหนักเบาและราคาถูกกว่าเหล็กดัดสำริด

“ข้าจะทาสีเคลือบด้านบน สามารถมีบทบาทในการป้องกันการกัดกร่อนและป้องกันมอด ถึงแม้ว่าอายุการใช้งานจะไม่นานมาก แต่สะดวกในการเปลี่ยนใหม่”

วัตถุไม้มีปัญหาที่น่าปวดหัวคือมอดจะแทะจนผุพัง แต่เหล็กสำริดเมื่อสัมผัสกับน้ำฝนก็จะเป็นสนิมและเน่าผุพังได้เช่นกัน

เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว วัตถุแบบไม้จะมีค่าใช้จ่ายมากกว่า

เสวียนจีสังเกตสีหน้าของเฟิ่งเหมียนอย่างเงียบ ๆ ไม่รู้ว่าเจ้าหมอนี่เป็นอะไรไป ช่วงนี้พอเจอนางก็ชอบทำหน้าตายอยู่เรื่อย ๆ ทำราวกับว่าไปติดหนี้เขาอย่างนั้นแหละ

“เจ้ามองข้าทำอะไร？”

“มองเจ้าหน้าตาดีอย่างไรล่ะ”

เมื่อเห็นนางยิ้มอย่างมีความสุข เฟิ่งเหมียนจึงตำหนิว่า “ไม่รู้จักเด็กรู้จักผู้ใหญ่ เลิกไร้สาระสักที”

เสวียนจีทำปากมุ่ยจนสูง “ดุขนาดนี้ทำไม ช่วงนี้ข้าไม่ได้ยั่วโมโหเจ้าเสียหน่อย”

“เจ้ายังกล้าพูดอีก ช่วงนี้ใครกันที่ปลอมชื่อว่าเป็นศิษย์น้องของเฟิ่งเหมียน พูดเรื่องไร้สาระ ทำลายชื่อเสียงข้างั้นหรือ？”

“อย่ามาฉ้อฉลไม่แบ่งแยก ข้าไปทำลายชื่อเสียงของเจ้าที่ไหน แยกแยะให้ชัดเจนหน่อยข้าต่างหากที่กำลังโฆษณาชื่อเสียงให้เจ้า”

เฟิ่งเหมียนเหลือบมองเสวียนจี อ้อมนางออกไปข้างนอก “อย่างไรก็ตาม ในอนาคตถ้าเจ้าออกจากวังอีก ข้าจะตามเจ้าไปด้วย เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดเรื่องร้ายจากปากของเจ้า”

เขารู้ว่า ห้ามให้เจ้าเด็กดื้อนี่ย้ายเข้ามาในตำหนักบูรพา

หากไม่ได้มองไว้อยู่ในสายตา เผลอแป๊บเดียวก็จะทําอะไรนอกกรอบมา

หน้าเล็ก ๆ ของเสวียนจีก็บึ้งตึงออกมาทันที คนท่อนไม้ที่เย็นชาคนนี้จะตามนาง？

“ถ้าหากไม่เต็มใจล่ะก็ ก็ขีดเส้นแบ่งความสัมพันธ์ระหว่างเรากับบุคคลภายนอกให้ชัดเจน จากนั้นเจ้าพูดเรื่องฟ้าผ่า หนังวัวเป่าท้องฟ้า ข้าก็จะไม่ขัดขวางแม้แต่น้อย ”

“...เอาล่ะเอาล่ะ เห็นแก่เจ้าที่ไม่ได้เปิดเผยตัวตนของข้า ข้าตกลงยอมจำนนต่ออำนาจของเจ้าพอใจไหม”

ทำอย่างไรได้ ใครใช้ให้ชื่อศิษย์น้องเฟิ่งเหมียนนั้นดีมากจริง ๆ