พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 647

ทุกคนในจวนจินอ๋องได้พักผ่อนช่วงสั้นๆ หลังจากรอตะวันตกลับเหลี่ยมเขายามอาทิตย์อัสดง พวกเขาก็มุ่งหน้าไปยังศาลต้าหลี่

หัวหน้าศาลต้าหลี่ยังไม่เลิกงาน พอเห็นเซียวปี้เฉิงก็เข้าไปรับหน้าทันทีด้วยท่าทางฉายแววปีติยินดี

“รัชทายาท เมื่อวานกระหม่อมสอบปากคำกลุ่มชาวเหมียวข้ามคืน ได้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์ไม่น้อย ยังถามวิธีข้ามหนองน้ำพเนจรจากปากฟงอิ๋งอิ๋งด้วยพ่ะย่ะค่ะ”

พวกเขาล้วนเคยได้ยินว่ามีหนองน้ำพเนจรอยู่ลึกเข้าไปในเหมียวเจียง ในนั้นเต็มไปด้วยของมีพิษและอากาศพิษ

ด้านหลังหนองน้ำเป็นรังที่ตั้งของตระกูลฟง สิ่งที่เป็นเสมือนฉากกั้นนี้แยกแท่นบูชาเทพธิดาหนี่วาออกจากโลกภายนอก ทำให้คนนอกค้นหาได้ยาก

เป็นเพราะปราการธรรมชาตินี้เองที่ทำให้ฮ่องเต้แคว้นถังใต้จัดการพวกอนารยชนทางใต้นี้ไม่ได้เมื่อหลายปีก่อน

บัดนี้ฟงอิ๋งอิ๋งเปิดเผยความลับนี้แล้ว ก็ไม่จำเป็นต้องอธิบายให้มากความ

เซียวปี้เฉิงนิ่วหน้าเล็กน้อย “จะแน่ใจได้อย่างไรว่านางไม่ได้พูดปด”

หัวหน้าศาลต้าหลี่ตอบว่า “ทูลรัชทายาท ฟงอิ๋งอิ๋งบอกว่าแผนของนางล้มเหลว ต่อให้ทางเราจะไม่ฆ่านาง เหมียวเจียงก็จะหาทางกำจัดชนิดถอนรากถอนโคน นางไม่ถูกกับเหมียวเจียงภายใน จึงเป็นฝ่ายบอกวิธีข้ามหนองน้ำกับพวกเราเอง”

“กระหม่อมได้สอบปากคำชาวเหมียวคนอื่นๆ หลายครั้ง รายละเอียดต่างๆ สามารถพิสูจน์ได้ว่าฟงอิ๋งอิ๋งไม่ได้พูดปด”

คนพวกนั้นล้วนอยู่ภายใต้คำสั่งของฟงอิ๋งอิ๋ง บอกว่านางมีความแค้นลึกล้ำกับราชวงศ์เหมียวเจียงคนอื่นๆ เพราะไม่อยากถูกบังคับให้เป็นสตรีศักดิ์สิทธิ์ นางจึงหมายจะช่วงชิงอำนาจการเมืองในหนานเจียง เลยดั้นด้นมาวางแผนที่แคว้นต้าโจว

บัดนี้นางพ่ายแพ้หมดรูป ย่อมจะไม่ทำให้ผู้ช่วงชิงคนอื่นๆ ได้เปรียบเป็นแน่

สิ่งนี้สอดคล้องกับข้อมูลที่กงจื่อโยวเคยให้ และสอดรับกับนิสัยที่ดื้อรั้นและบ้าระห่ำของฟงอิ๋งอิ๋งอีกด้วย

ได้ยินดังนี้ กงจื่อโยวสีหน้าตกใจเล็กน้อย “ชาวเหมียวพวกนั้นหัวแข็งนัก พวกท่านไต่สวนทั้งหมดเสร็จสิ้นในคืนเดียว ได้ผลงานดีขนาดนี้เชียวหรือ”

หัวหน้าศาลต้าหลี่รีบยิ้มตอบว่า “ดีที่ได้ยาลูกกลอนกล่อมประสาทที่องค์รัชทายาทกับพระชายามอบให้ จึงให้พวกเขากินยาไปประมาณเมื่อคืน ไม่นานก็ได้ผลเช่นนี้! ถึงยานี้จะแพงไปสักหน่อย แต่ออกฤทธิ์รุนแรงจริงๆ ร้ายกาจยิ่งนัก!”

สำหรับนักโทษที่ต่อให้ตายก็ไม่ยอมปริปากพูด จะลงโทษรุนแรงถึงตายก็ไม่ได้ ยานี้เป็นอาวุธวิเศษขนานแท้

คนที่ยืนหยัดนานที่สุดอาจกินยาไปสิบกว่าเม็ด ก่อนจะเริ่มต้านทานไม่ไหว และขอน้ำกิน

กงจื่อโยวหวนนึกถึงกลิ่นที่เคยได้ดมมา ก็ตัวสั่นสะท้านสามครั้งด้วยความรังเกียจ

แต่ว่า...สำนักทิงเสวี่ยดูเหมือนจะต้องการของชนิดนี้ยิ่งนัก

ไว้ค่อยหารือกับพวกน้องสาม เผื่อจะขอปันซื้อสินค้าจากพวกเขาทีหลังได้

เซียวปี้เฉิงฟังถึงตรงนี้ ร่างกายก็เกร็งขึ้นเล็กน้อย กลัวว่าหัวหน้าศาลต้าหลี่จะเปิดเผยราคา เขาจึงรีบเปลี่ยนเรื่อง

“นี่เป็นเรื่องดี หลักฐานทั้งหมดที่รวบรวมได้จะต้องนำไปให้ห้องตำราด้วย ในมือพวกเรามีจุดอ่อนใหญ่ที่สุดของเหมียวเจียง ต่อไปพวกเขาจะไม่กล้ารุกรานแคว้นต้าโจวอีก ทางที่ดีควรเปิดเผยข่าวนี้กับแคว้นถังใต้ ให้พวกเขาไปจัดการชาวเหมียวกลุ่มนั้น”

หัวหน้าศาลต้าหลี่พยักหน้าอย่างเคร่งขรึม ใบหน้าตื่นเต้นยินดี

นี่เป็นการเก็บเกี่ยวผลสำเร็จครั้งใหญ่ที่อาจทำให้ดินแดนจงหยวนสั่นสะเทือนเลื่อนลั่น กอปรกับพวกเขามีปืนคาบศิลา เทียบเท่ากับรัดคอชาวเหมียวเจียงอย่างแน่นหนา

ด้วยผลงานชิ้นใหญ่นี้ เขาก็พลอยได้หน้าไปด้วย ช่างโชคดีจริงๆ

จากนั้นกลุ่มคนก็ไปยังคุกหลวง

ฟงอิ๋งอิ๋งถูกขังอยู่ในคุกเพียงลำพัง แผลบาดเจ็บตามเนื้อตามตัวก็รักษาจนหมดแล้ว เพื่อป้องกันไม่ให้นางตกเลือดจนตาย

แต่ตอนนี้แขนขาและเส้นลมปราณของนางถูกตัดขาด ก็ได้แต่นอนพะงาบๆ อยู่บนกองหญ้าแห้งเหมือนคนตาย

ได้ยินเสียงฝีเท้า ฟงอิ๋งอิ๋งก็ลืมตาโพลง พอเห็นคนมา แววตาก็อัดแน่นไปด้วยความเคียดแค้นระคนหวาดกลัว

“ข้าบอกความจริงที่พวกเจ้าอยากรู้ไปหมดแล้ว จะมาทำไมอีก…”

ไม่ต้องพูดถึงเสิ่นทัวที่เป็นผลงานชิ้นเอกของนาง ลำพังแค่อีกฝ่ายมีความสัมพันธ์แน่นแฟ้นกับเสียนอ๋องและพระชายา นางก็ไม่มีทางให้โอกาสอวิ๋นหลิงช่วยชีวิตอีกฝ่ายแล้ว

นางแก้แค้นเสียนอ๋องไม่ได้ แต่ทำให้คนที่เขาห่วงใยต้องทนทุกข์ทรมานตลอดไปได้

กงจื่อโยวขมวดคิ้วมุ่นพลางกล่าวว่า “ข้าจำคำที่หลิงซูบอกได้ว่าหญิงผู้นี้มีสมุดบันทึกมนุษย์พิษอยู่เล่มหนึ่ง จะจดบันทึกสิ่งที่นางพัฒนามนุษย์พิษไว้ทุกอย่าง หากนางปากแข็งไม่ยอมพูด หาสมุดบันทึกเล่มนั้นให้เจอก็เหมือนกันแหละ”

“ให้ข้าทำเถอะ”

หลงเย่เอ่ยเสียงราบเรียบ จ้องมองใบหน้าของฟงอิ๋งอิ๋งอย่างไร้อารมณ์

แต่ไรมานางก็เป็นคนที่กวาดหิมะเฉพาะหน้าบ้านของตนเอง ไม่เคยก้าวก่ายเรื่องของคนอื่นเลย

แต่เรื่องราวของเสิ่นทัว กลับทำให้นางรู้สึกเห็นใจและโกรธจัดอย่างอดมิได้

นางเข้าใจความรู้สึกราวกับตกเป็นผู้ถูกทดลองเสียเอง คิดว่าอวิ๋นหลิงก็คงรู้สึกเฉกเช่นเดียวกัน

หลงเย่เดินขึ้นไปหนึ่งก้าว ท่ามกลางสายตาที่ระมัดระวังและปฏิเสธของฟงอิ๋งอิ๋ง นางโคจรพลังจิตเพื่อร่ายอาคมและสะกดจิตอีกฝ่าย

นางประดุจอัยการที่มีอำนาจสูงสุดในองค์กร เมื่ออยู่ต่อหน้านาง นักโทษทั้งหลายก็ไม่มีทางเก็บงำความลับไว้ได้เลย

ด้วยการหว่านล้อมทางจิตของหลงเย่ แม้ว่าจิตสำนึกของฟงอิ๋งอิ๋งจะต่อต้านอย่างรุนแรง แต่สุดท้ายนางก็สารภาพทุกอย่างอย่างหมดเปลือก พ่ายแพ้ย่อยยับไม่เหลือชิ้นดี

“ที่พำนักที่นางซ่อนตัวอยู่ในเมืองหลวง ใต้เตียงมีกล่องใส่หนังสือเล่มหนึ่งที่ไม่ได้เขียนชื่อปก”

อวิ๋นหลิงฟังแล้วก็ส่งคนไปตามหาทันที

หากมีสมุดบันทึกมนุษย์พิษเล่มนั้น เสิ่นทัวก็พอจะมีหวังรักษาหายมากขึ้น