พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 680

ฟังสิ่งที่พวกนักเรียนคุยกันอย่างละเอียด ส่วนใหญ่เป็นวาจาดูถูก คนที่ถูกพูดถึงมากที่สุดดูจะเป็นหลิ่วชิงเยี่ยนกับถังจูซิง

“ไม่ใช่ว่าข้าดูถูกลูกเมียรอง แต่พฤติกรรมและใบหน้าของหน้าช่างไร้ยางอายจริงๆ”

“ถ้าหากถังจูซิงมีใจ ภายหน้าต้องแต่งหลิ่วชิงเยี่ยนเป็นอนุแน่ แต่ทำไมนางยังกล้าบีบให้ถังจูซิงยกเลิกสัญญาหมั้นอย่างลับๆเล่า”

“ทั้งสองคนนี้ทำให้คนอื่นเปิดโลกทัศน์จริงๆ คนเรารู้หน้าไม่รู้ใจ......คนหนึ่งคือคนรักตั้งแต่วัยเด็ก อีกคนก็เพื่อนสนิท แม่นางหรงรั่วน่าสงสารจริงๆ”

อวิ๋นหลิงได้ยินเรื่องนินทาอีกครั้ง เพียงแต่ครั้งนี้มาจากสำนักศึกษาของตนเอง เป็นเรื่องที่ไม่น่าฟังซักเท่าไหร่

ทั้งสองคิดว่าประเดี๋ยวจะกลับไปถามผู้ดูแล ว่าช่วงนี้ในสำนักศึกษาเกิดอะไรขึ้น

แต่แล้วเพิ่งจะซื้อมันเทศเผาเสร็จ กู้ฮั่นม่อที่ได้ข่าวว่าพวกเขาสองคนจะมา ก็เดินเข้ามาหาอย่างรีบร้อนด้วยใบหน้าคิ้วขมวด

“รัชทายาท พระชายารัชทายาท ศิษย์มีเรื่องจะรายงาน เชิญทั้งสองไปคุยกันที่อื่นเถอะพ่ะย่ะค่ะ”

อวิ๋นหลิงคิดขึ้นมาได้อย่างฉับพลัน “เป็นเรื่องเกี่ยวกับพวกหลิ่วชิงเยี่ยนหรือ”

กู้ฮั่นม่อพยักหน้า ทั้งสามคนจึงไปยังชั้นบนสุดของห้องสมุด หามุมที่เงียบที่สุดเพื่อนั่งลงพูดคุยกัน

เขารีบเล่าที่มาที่ไปของเรื่องทั้งหมดอย่างชัดเจน

“หลิ่วชิงเยี่ยนยืมสมุดการบ้านของถังจูซิงไปเพื่อศึกษา เมื่อคืนตอนที่นางมาคืนหนังสือ ถังจูซิงไม่อยู่พอดี เพื่อนร่วมหอของเขาจึงเอาการบ้านของเขาไปเป็นตัวอย่าง กลับพบเขากับกระดาษจดหมายที่สวยงามใบหนึ่งเหน็บอยู่ในนั้นอย่างไม่ตั้งใจ บนกระดาษยังเขียนกลอนรักเอาไว้ด้วย”

“ลายมือนั้นเหมือนกับ......หลิ่วชิงเยี่ยนอยู่แปดส่วน”

ที่จริงเรื่องเช่นนี้ก็ไม่ถือว่าเป็นเรื่องใหญ่อะไร อย่าว่าแต่สำนักศึกษาชิงอี้ที่สนับสนุนให้นักเรียนมีความรักได้อย่างอิสระเลย แม้แต่ปล่อยให้ไปอยู่ในสำนักศึกษาใหญ่ทั้งสามแห่งที่เป็นอนุรักษนิยม ก็เป็นเรื่องที่เห็นได้บ่อยจนชินตา

ถ้าไม่ระวังถูกเห็นเข้า ทุกคนก็แค่มองหน้ากันแล้วยิ้มเข้าใจแต่ไม่พูดออกมา มากสุดก็แค่หัวเราะเยาะและนำไปหยอกล้อกัน

แต่เมื่อเกิดขึ้นกับตัวหลิ่วชิงเยี่ยนและถังจูซิง เรื่องราวก็ไม่เหมือนกันแล้ว

ต้องรู้ว่า ถังจูซิงกับหรงรั่วถูกหมั้นหมายกันตั้งแต่เด็ก นี่เป็นเรื่องที่ทุกคนต่างก็รู้กันดี

เมื่อข่าวนี้แพร่ออกไป จึงเกิดความปั่นป่วนในหมู่นักเรียนไม่น้อยเลยทีเดียว ต่างก็แอบซุบซิบกันขึ้นมา

ตามคำบอกเล่าของคนวงใน หรงรั่วหลงรักถังจูซิงตั้งแต่เด็ก วิ่งไล่ตามอีกฝ่ายอยู่สิบกว่าปี แต่สองปีก่อนจู่ๆก็ไม่ไปมาหาสู่ถังจูซิง

สองฝ่ายเจอหน้ากัน หรงรั่วก็เปลี่ยนจากฝ่ายที่กระตือรือร้นเข้าหา เป็นสีหน้าเย็นชาไม่ทักไม่ทายสักคำ

นักเรียนหญิงในสำนักศึกษาชิงอี้ ส่วนใหญ่ล้วนเป็นหญิงสาวจากตระกูลสูงศักดิ์ รู้เรื่องราวภายในเกี่ยวกับข่าวซุบซิบพวกนี้มากยิ่งกว่า

และมีคนพูดว่าหลิ่วชิงเยี่ยนแอบให้ท่าว่าที่สามีในอนาคตของเพื่อนรัก ดังนั้นตอนนี้หรงรั่วจึงไม่สนใจพวกเขาสองคน

ทุกคนต่างก็คาดเดากันไป การที่หลิ่วชิงเยี่ยนสอบเข้ามาในสำนักศึกษาชิงอี้ก็เพื่อชายคนรักอย่างแน่นอน ถังจูซิงไม่ยอมปฏิบัติตามคำสัญญาหมั้นหมายที่มีต่อตระกูลหรงเสียที ก็เพราะถูกหญิงสาวที่มีหน้าตางดงามราวกับเทพธิดาทำให้หลงหัวปักหัวปำ

หลังจากนั้นก็มีนักเรียนคนอื่นๆในสำนักศึกษาชิงอี้ออกมาแฉว่า เคยเห็นกับตาว่าหลิ่วชิงเยี่ยนกับถังจูซิงแอบนัดเจอกันในมุมลับของห้องสมุด หลิ่วชิงเยี่ยนยังบีบบังคับถังจูซิง ให้เขารีบยกเลิกคำสัญญาหมั้นหมายโดยเร็ว

การกระทำเช่นนี้ของหลิ่วชิงเยี่ยนถูกเห็นเข้า ย่อมทำให้คนอื่นรู้สึกดูหมิ่นเหยียดหยาม

แต่ว่าใช้เวลาแค่หนึ่งวันหนึ่งคืน เรื่องราวก็แพร่สะพัดไปทั่วทั้งสำนักศึกษา สร้างผลกระทบที่ไม่ดีอย่างใหญ่หลวง

โดยเฉพาะ คนต้นเรื่องทั้งสามคนล้วนรับหน้าที่อยู่ในสภานักเรียน เป็นนักเรียนตัวอย่างที่ถูกคัดเลือกออกมา ยิ่งทำให้ปัญหาขยายใหญ่ขึ้น

“นี่เป็นเพียงหนึ่งในเหตุผล ศิษย์พูดไปแล้วเมื่อครู่ ลายมือที่เขียนบทกลอนรักนั้นคล้ายกับหลิ่วชิงเยี่ยนอยู่แปดส่วน คนอื่นอาจจะดูไม่ออก แต่ศิษย์คุ้นเคยกับลายมือของเขาที่เห็นอยู่ทุกวัน แวบเดียวก็ดูออกแล้ว”

อย่างน้อยอีกฝ่ายก็เป็นรองประธาน เขาพูดคุยกับนางทุกวัน ย่อมต้องมองเห็นความแตกต่างเล็กๆน้อยๆออก

อวิ๋นหลิงครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ “ข้ารู้แล้ว เรื่องนี้จะจัดการอย่างไร ข้าจะไปคุยกับหลิ่วชิงเยี่ยนและถังจูซิงก่อน เจ้าให้พวกเขามาที่ห้องสมุด ข้าจะขอพบหลิ่วชิงเยี่ยนก่อน อย่าลืมเอาจดหมายฉบับนั้นมาด้วย”

กู้ฮั่นม่อพยักหน้า ถอยออกไปอย่างนอบน้อม เพียงแต่ดวงตาที่เต็มไปด้วยความกังวลยังไม่คลาย

เขาเพิ่งจะเดินออกมาจากห้องสมุด จู่ๆก็ถูกดึงตัวไปหลังภูเขาจำลองอย่างไม่ทันตั้งตัว

“พี่กู้ เมื่อครู่ท่านได้พบกับองค์รัชทายาทและพระชายารัชทายาทแล้วใช่ไหม พวกเขาว่าอย่างไรบ้าง”

คนที่มาคือหรงรั่ว น้ำเสียงแฝงไปด้วยแววร้อนใจ

กู้ฮั่นม่อทำใจให้สงบ “ไม่ได้พูดอะไร พระชายารัชทายาทบอกว่าต้องพบพวกเขาสองคนก่อนจึงจะตัดสินใจได้”

“แล้ว......พวกเขาจะถูกลงโทษตามผลที่เหล่าอาจารย์ปรึกษากันหรือไม่”

กู้ฮั่นม่อเอ่ยด้วยเสียงทุ้มต่ำว่า “ถ้าหากพวกเขาสองคนยังไม่ยอมพูดอะไร ก็คงจะเป็นเช่นนั้น”

พระชายารัชทายาทรักและสงสารพวกเขา แต่ก็เป็นคนที่เข้มงวดมาก

สำหรับเรื่องที่ทำให้เกิดผลกระทบร้ายแรงที่สุดเช่นนี้ นางไม่มีทางใจอ่อนแม้แต่น้อย

ถ้าหากยังคงนิ่งเงียบไม่พูด ไม่แน่ว่าสองคนสุดท้ายก็ถูกไล่ออกไปด้วย