ผู้หญิงคนนี้คือหม่ามี๊ของผม นิยาย บท 61

ยี่หวารับโทรศัพท์มาแล้วรีบเปิดดูทันที ก็พบว่าในอัลบั้มมีเกือบแปดพันรูป นี่เขาถ่ายอะไรเยอะขนาดนี้ ไม่คิดจะลบบ้างหรือไง แถมรูปส่วนใหญ่ก็มีแต่เธอทั้งนั้นเลย แน่ใจนะว่าหมอนี่ไม่ใช่สตอล์กเกอร์ แต่จะว่าไปเธอก็ดูจะสนิทกับเขามากจริงๆ มัธยมปลายก็เรียนห้องเดียวกัน แถมมหาวิทยาลัยก็ยังเรียนสาขาเดียวกันอีก และเหมือนว่าจะคบกันอยู่แค่สองคนด้วย คนอื่นในรูปนอกจากเธอก็คงเป็นวายุกับธาราธร

“ดูอะไรอยู่” เสียงหนึ่งดังขึ้นข้างหลังขณะที่ยี่หวากำลังเลื่อนดูรูปอยู่ พีรพัฒน์เกือบไม่รอดหลังจากฝ่าฝูงชนไปซื้อข้าวให้ยี่หวา แถมยังต้องโดนลูกแพร์ยื้อให้ทานข้าวที่ร้านอีก แต่คิดเหรอว่าเขาจะยอม แค่นี้ก็เป็นจุดเด่นมากพอแล้ว

“มาแล้วเหรอ หวาดูรูปอยู่”

“รูปอะไร” พีรพัฒน์ก้มหน้าลงไปมองจอโทรศัพท์ ซึ่งมันก็ทำให้เขารู้สึกคุ้นๆ กับโทรศัพท์เครื่องนี้

ยี่หวาขยับมือไปด้านข้างเพื่อให้พีรพัฒน์ดูด้วย “รูปหวาเองค่ะ พอดีเมื่อกี้หวาเจอเพื่อนเก่า เขารู้จักหวาด้วย ก็เลยให้ยืมโทรศัพท์มาดูรูป”

พีรพัฒน์พยายามมองว่าคนที่ถ่ายรูปคู่กับยี่หวาเป็นใคร แต่เมื่อเห็นหน้าอีกฝ่ายชัดๆ ตาเขาก็ต้องเบิกกว้างทันที “เดวิลคือเพื่อนเก่าเราเหรอ”

“ใช่ ผมเอง” เดวิลที่เพิ่งแต่งตัวเสร็จพอจะเดินไปหายี่หวาก็เห็นพีรพัฒน์กำลังยืนด้านข้างเธอจ้องโทรศัพท์มือถือของเขาและพูดถึงเขาอยู่

“เป็นนายไปได้ยังไง นายอายุห่างจากยี่หวาตั้งสองปี จะเรียนชั้นเดียวกันได้ไง” เพราะถ้าเขาจำไม่ผิดเหมือนว่าตอนนี้เดวิลจะอายุ 26 ซึ่งเดวิลห่างจากพีรพัฒน์หนึ่งปี

“ผมต้องถามพี่มากกว่าว่าเป็นพี่แท้ๆ ของยี่หวาจริงเหรอถึงได้ไม่รู้เรื่องอะไร” นี่เป็นครั้งแรกที่พีรพัฒน์ได้ยินเดวิลพูดเป็นประโยคยาวแถมยังไม่ใช่บทละครอีก

“แล้วมันเรื่องอะไรที่ฉันไม่รู้”

“ยี่หวาได้เลื่อนชั้นเรียนเร็วกว่าเกณฑ์สองปี”

“จริงด้วย! ฉันลืมเรื่องนี้ไปเลย” เพราะในประวัติล่าสุดยี่หวาเป็นนักศึกษาปีสอง แต่การที่จะทำให้คนอื่นคิดว่าเธอตายไปแล้วก็เลยไม่สามารถเทียบโอนหน่วยกิตได้ ยี่หวาจึงเริ่มเรียนปีหนึ่งใหม่ ซึ่งพีรพัฒน์เองก็ชินกับเกณฑ์ปกติของยี่หวาไปแล้ว

“แสดงว่าพี่ให้ยี่หวาเริ่มเรียนใหม่สินะ”

“ใช่ แต่จะว่าไปนายก็สนิทกับน้องฉันมากเลยนะเนี่ย คิดไม่ถึงว่าคนตายด้านแบบนายจะเป็นเพื่อนกับยี่หวาได้ ไม่ใช่ว่านายแอบชอบยี่หวาหรอกนะ”

“ผมรักยี่หวาเหมือนเพื่อนสนิท อีกอย่างผมไม่แย่งแฟนคนอื่นหรอก” เดวิลพูดด้วยท่าทางจริงจัง ทำให้รู้ได้ทันทีว่าที่เขาพูดเป็นความจริง แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น!

“ฮะ?” ยี่หวาและพีรพัฒน์ตะโกนออกมาพร้อมกันอย่างตกใจ จนพนักงานที่กำลังเตรียมฉากอยู่ต่างก็หันมามองกันเป็นทางเดียว ยี่หวารีบหันไปโน้มตัวและผงกศีรษะเป็นเชิงขอโทษ

แต่ตอนนี้พีรพัฒน์ไม่ได้สนใจสิ่งรอบข้างรีบถามเดวิลต่อ “ใครเป็นแฟนใคร”

“ก็ยี่หวาเป็นแฟนคุณวายุ อย่าบอกนะว่าคุณวายุไม่ได้บอกเธอ” เดวิลเอ่ยออกมาอย่างไม่สนใจนัก เพราะที่เขาสนใจคือหน้าตาของทั้งคู่ตอนตกใจที่เหมือนกันอย่างกับแกะ

“ฮะ!” รอบนี้เสียงทั้งคู่ดังกว่าเดิมเสียอีก ทำให้ผู้กำกับกวินต้องเดินมาถามด้วยตัวเอง

“เกิดอะไรขึ้น ทั้งสองคนตกใจอะไรกัน” เมื่อเห็นว่าทั้งสองคนไม่ตอบ กวินจึงหันไปพูดกับเดวิลแทน “แปลกนะที่คนเก็บตัวแบบนายมาอยู่ตรงนี้” เพราะปกติถ้าเดวิลไม่ได้เข้าฉากเขาก็จะอยู่แต่ในห้อง

เดวิลไม่ตอบยืนมองสองพี่น้องที่ตอนนี้กำลังช็อก จะว่าไปสองคนนี้ก็หน้าเหมือนกันจริงๆ เชื่อแล้วว่าทั้งคู่เป็นพี่น้องแท้ๆ กัน

กวินที่เห็นว่าตัวเองถูกเมินก็อดน้อยใจไม่ได้ พูดออกไปอย่างประชด “ดูเหมือนว่าทุกคนจะพร้อมเข้าฉากกันแล้วสินะ”

สติยี่หวากลับมาก่อนพีรพัฒน์จึงรีบตอบกลับผู้กำกับที่ยื่นอยู่ตรงหน้า ด้วยท่าทางขอร้อง “ฉันขอกินข้าวก่อนได้ไหมคะ”

“ฉันล้อเล่น ตามสบายเลยอีกครึ่งชั่วโมงค่อยเริ่มถ่าย” ว่าจบกวินก็เดินออกไปตรวจสอบสถานที่ถ่ายทำ

ยี่หวาไม่รอช้ารีบดึงแขนพีรพัฒน์ที่กำลังยืนเหม่อให้เดินตามเธอมานั่งที่โต๊ะเพื่อจะกินข้าว ส่วนเดวิลก็เดินตามมาติดๆ “พี่พีชกินข้าวก่อน เดี๋ยวต้องถ่ายต่อแล้ว”

พีรพัฒน์ไม่สนใจยี่หวาหันไปพูดกับเดวิลเบาๆ “เรื่องมันเป็นมายังไง ทำไมยี่หวาถึงไปคบกับคนระดับนั้นได้”

“ขี้เกียจเล่า อีกอย่างเป็นเรื่องของพวกเขา พี่อย่าเข้าไปยุ่งเลย” ให้วายุเป็นคนพูดกับยี่หวาเองดีกว่า เพราะดูเหมือนเจ้าตัวคงจะมีเหตุผลที่ไม่ยอมบอกอยู่

พีรพัฒน์ไม่ใช่คนโง่ ตอนนี้เขาพอจะรู้เหตุผลที่วายุไม่บอกยี่หวา คงเป็นเพราะน้องสาวต่างแม่ของเธอที่ตอนนี้เป็นแม่ของลูกวายุ ความสัมพันธ์นี้ช่างซับซ้อนเหลือเกิน มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ แต่ถึงเขาจะอยากรู้แค่ไหนเขาก็คงไม่มีทางสืบหาข้อมูลได้อยู่ดี

“ใช่ ไม่อยากจะเชื่อว่าฉันจะทำตามความฝันได้ เพราะก่อนหน้านี้ฉันลืมไปหมดแล้วว่าชอบอะไร แต่มันคงเป็นเพราะความรู้สึกมั้ง เลยตัดสินใจทำสิ่งนี้”

“จริงสิ สมุดสเก็ตซ์ภาพที่เธอใช้วาดรูปสมัยเรียนยังอยู่ที่ฉันหนึ่งเล่ม เธอลืมไว้ก่อนที่จะหายไป”

ตายี่หวาลุกวาวเป็นประกาย “พรุ่งนี้เอามาให้ฉันหน่อยนะ” เผื่อว่าแบบที่เธอวาดตอนเด็กอาจจะมีประโยชน์กับงานตอนนี้ก็ได้

“โอเค”

อีกด้านหนึ่งกวินที่เพิ่งสั่งคัทเสร็จ สายตาก็เหลือบไปเห็นยี่หวากับเดวิลนั่งใกล้ชิดกัน ดูท่าทางจะสนิทกันมาก โดยเฉพาะเดวิลที่ปกติจะไม่เคยเข้าใกล้ใครเลย กวินลุกจากเก้าอี้และเดินไปหาทั้งสองคนทันที

“ทำไมพวกเธอดูสนิทกันจัง”

ยี่หวาเห็นเดวิลไม่ตอบ เธอจึงเป็นฝ่ายตอบแทน “คือพวกเราเรียนมาด้วยกันค่ะ”

“หืม? นี่พวกเธอเป็นเพื่อนสมัยเด็กกันเหรอ” กวินทำหน้าประหลาดใจ เพราะเขาไม่คิดว่าเจ้าหมอนี่จะเคยมีเพื่อนกับเขาด้วย

“จะว่าอย่างนั้นก็ได้ค่ะ”

“เยี่ยมไปเลย” กวินพูดจบก็เดินออกไปด้วยท่าทางดีใจ ทำเอายี่หวาถึงกับมึนงง เธอไม่เข้าใจว่าผู้กำกับดีใจอะไร ส่วนเดวิลรู้ดีว่าผู้กำกับกำลังคิดอะไรอยู่

คงคิดจะให้เขาแสดงเป็นพระเอกคู่กับยี่หวาสินะ แต่ถ้าได้เธอมาเป็นนางเอกจริงๆ สำหรับเขาก็ไม่มีปัญหาอะไรอยู่แล้ว

“เดี๋ยวฉากต่อไปจะย้ายไปถ่ายทำข้างหลังสตูดิโอนะ เป็นฉากย้อนอดีตที่เวนิสโดนรถชน ไดเรกเตอร์ไปจัดการสถานที่ด้วย คอสตูมดูนักแสดง” เสียงผู้กำกับดังขึ้น เมคอัพอาร์ติสก็เดินมาหายี่หวา

“น้องยี่หวาตามพี่มาเลยค่ะ”

“โอเคค่ะ” ยี่หวาพยักหน้าเก็บสมุดสเก็ตซ์ภาพเข้ากระเป๋าและเดินตามดีนี่พนักงานสาวคนเมื่อครู่ไปยังห้องแต่งตัวนักแสดง