ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 341

เซิ่งอันหรานนอกจากคุณตาก็ไม่ได้รับการดูเป็นห่วงจากครอบครัวตั้งแต่เด็ก เวลาที่ยังเป็นเด็กน้าสะใภ้ก็ไม่ชอบเธอ ดังนั้นสิ่งเดียวที่เธอรู้สึกเกี่ยวกับความรักในครอบครัวก็มาจากคุณตาของเธอ

ผู้อาวุโสอวี้เป็นคนเย็นชาน่าเกรงขาม แตกต่างจากคุณปู่ของเซิ่งอันหรานที่รักและเมตตา แต่จริงๆท่านผู้เฒ่าที่รักคนรุ่นหลัง

ถึงแม้ว่ากินข้าวหนึ่งมื้อแล้วจากกันอย่างไม่เป็นมิตร แต่ไม่ว่ายังไงผู้อาวุโสอวี้ไม่ได้มีปมในใจมากมาย เวลาที่ไปยังพาเด็กสองคนกลับไปด้วย สั่งให้เซิ่งอันหรานไม่ต้องเก็บมาใส่ใจ

เธอก็ไม่อยากจะเก็บมาใส่ใจ แต่เกรงว่าน้าสะใภ้นิสัยดื้อรั้นนั้นจะเก็บมาใส่ใจแล้ว

กลางดึก กลิ่นหอมสบู่อาบน้ำอบอวลไปทั่วในห้องนอน

อวี้หนานเฉิงเพิ่งจะอาบน้ำขึ้นเตียง ถือโอกาสหยิบนิตยสารเศรษฐกิจการคลังที่อยู่ข้างเตียงขึ้นมาอ่าน

ด้านข้างมีเสียงถอนหายใจดังเข้ามา

อวี้หนานเฉิงยิ้ม ยังคงมองดูนิตยสาร ถือโอกาสพูดตามอำเภอใจ

“คงจะไม่ใช่ไฟสุมขอนเรื่องอาหารมื้อค่ำเถอะ ความจริงเธอกับครอบครัวน้ารองก็ไม่สนิทกัน หลังจากนี้ไปมาหาสู่กันก็ได้แล้ว”

“ฉันไปมาหาสู่กับพวกเขาฉันก็คือหมู”

เซิ่งอันหรานพลิกตัว เงยหน้ามองอวี้หนานเฉิง“ฉันเป็นห่วงน้าสะใภ้ คงจะโกรธมาก กลับไปไม่รู้ว่าจะคิดยังไง เธอมีความดันสูง”

“ไม่เป็นไร ความจริงถ้าเป็นห่วง พรุ่งนี้ก็กลับไปเยี่ยม”

“ต้องกลับไปแน่นอน”

เซิ่งอันหรานถอนหายใจ“มักจะมีลางสังหรณ์ที่ไม่ดี”

พูดคุยมาถึงตรงนี้ อวี้หนานเฉิงก็ไม่ดูนิตยสารอีก ถือโอกาสวางกลับไปไว้บนเตียง กอดเซิ่งอันหรานเข้าไปในผ้าห่มด้วยกัน

“อย่าคิดอีกเลย นอนเถอะ”

เซิ่งอันหรานนอนหลับที่ไหนกันล่ะ ความจริงเธอรู้น้าสะใภ้ไม่อยากให้เธอแต่งงานกับตระกูลอวี้ น้าสะใภ้ไม่รู้เรื่องระหว่างเธอกับจิ่งซี มักจะคิดว่าเป็นแม้เลี้ยงไม่ดี หาคนที่มีลูก ก็ไม่อาจจะทุ่มเทหมดใจให้เซิ่งเสี่ยวซิง

เรื่องนี้เธอคิดจะสารภาพกับน้าสะใภ้ก่อนแต่งงาน ยังไม่มีอะไรต้องคิด แต่ในตอนนี้สิ่งที่กดดันที่สุดในใจเธอ คือต้องสารภาพกับอวี้หนานเฉิงก่อน

“ฉันมีเรื่องหนึ่งอยากจะพูดกับคุณ”

ลังเลนานมาก เธอเปิดปากพูด

อวี้หนานเฉิงกอดเธอจากด้านหลัง คางวางอยู่บนไหล่ของเธอ ได้ยินก็ตอบอย่างแผ่วเบา“อืม”

“เกี่ยวกับเรื่องราวของจิ่งซี…”

เอ่ยถึงจุดนี้ เซิ่งอันหรานคิดว่าแรงที่กอดตัวเองแน่นขึ้นมาก ตื่นเต้นขึ้นทันที จนพูดต่อไปไม่ได้

นานมาก เสียงของอวี้หนานเฉิงก็ดังมาจากด้านหลัง

“เรื่องก่อนหน้านี้เป็นฉันที่ทำไม่เหมาะสม เกี่ยวกับเรื่องราวของจิ่งซี เธอไม่ต้องคิดมากแล้ว ฉันไม่คิดจะหาคนนั้นอีก จิ่งซีมีแค่เธอที่เป็นแม่คนเดียว ก็พอแล้ว”

เธอแค่คิดว่าเซิ่งอันหรานสนใจเรื่องของชูป๋ายมากเกินไป เวลานั้นเกิดเรื่องมาไม่ขาดสาย เขาก็ไม่ทันได้อธิบายกับเธอ แน่ใจว่าติดหนี้ขอโทษเธอ ตอนนี้เอ่ยขึ้นมา เขาก็มีโอกาสพูดออกมาแล้ว

เซิ่งอันหรานกลับหลายความรู้สึกรวมกัน

อวี้หนานเฉิงพูดแบบนี้ เธอก็คิดว่าตัวเองก็ยิ่งพูดลำบาก

เธอพูดอย่างกลัดกลุ้ม

“ชูป๋ายคนนั้น หลังจากนั้นเป็นยังไง หลังจากที่ถูกเปิดโปงเธอพูดอะไรไหม?”

“หาเธอไม่เจอมาโดยตลอด”

คางของอวี้หนานเฉิงถูกับด้านหลังศีรษะของเธอ พูดอย่างชะล่าใจ“ส่งมอบให้โจวฟังจัดการแล้ว”

เซิ่งอันหรานในใจแน่นขึ้นมา“คุณคิดจะจัดการยังไงกับเธอ?”

เกาหย่าเหวินชะงักไปเล็กน้อย“ผู้กำกับปี้คุณพูดเถอะ”

“ความกล้ายังไม่พอ”ผู้ชายพ่นควันบุหรี่ออกมา สายตาพอใจ“นักแสดงนำของหนังเป็นโสเภณี เธอไม่มีความละอายต่อร่างกายของตัวเอง เมื่อกี้ที่เธอทำ ยังไม่มีความทะเยอทะยานอันร้อนแรงมากพอ”

อยู่ในวงการนี้มาหลายปีแล้ว เกาหย่าเหวินเข้าใจนิสัยเลวของคนพวกนี้ ความหมายของข้อความนี้ดูเหมือนจะเป็นการชี้นำทางศิลปะ ความจริงพูดแค่สามคำคือ——ให้เธอถอด

เธอค่อยๆเงยหน้าขึ้น ริมฝีปากแดงมีเสน่ห์ คิ้วกับตายกขึ้น ปรากฏรอยยิ้มที่มีเสน่ห์ การกระทำที่ค่อยๆดึงสายเดี่ยวจากไหล่ลงมาช้าๆ ไหล่เนียนขาวเปิดเผยออกมา พูดเสียงอ่อนหวาน

“งั้น ผู้กำกับปี้ ฉันจะลองอีกครั้ง”

บาร์เหล้าของเช้ามืดค่อยๆกลับมาสงบลง ด้านนอกห้องรับรองสุดหรู ผู้หญิงในชุดกระต่ายที่ขายเหล้ากำลังพิงกำแพงนอนหลับ ประตูห้องรับรองเปิดออก ตกใจตื่นทันที สายตาง่วงนอนหาวออกมา

“พี่ เสร็จเรื่องแล้ว?”

ได้ฟัง เกาหย่าเหวินก็สีหน้าซีด ถลึงตาใส่เธอ

ผู้หญิงในชุดกระต่ายรีบปิดปากทันที“ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น พี่…”

เกาหย่าเหวินสายตาหนาวเหน็บ

“เธอจำไว้ ฉันมีวันนี้ เป็นเพราะว่าอวี้หนานเฉิงกับเซิ่งอันหรานหมาตัวสองตัวนั้น ต้องมีสักวัน ฉันจะนำทุกอย่างกลับคืนมา”

ผู้หญิงในชุดกระต่ายตัวสั่นเท่า เดินตามหลังเธออย่างระมัดระวัง

“วันนี้ฉันไม่กล้าออกไป คนของอวี้หนานเฉิงก็อยู่บริเวณใกล้ๆ นานมากแล้วก็ยังอยู่บริเวณใกล้ๆทุกวัน ดูเหมือนก็คือจะจับฉัน พี่ ฉันจะทำยังไงล่ะ?ฉันชั่วชีวิตนี้คงไม่มีทางจะขายเหล้าที่นี่ตลอดไปเถอะ?”

“กลัวอะไร?”

เกาหย่าเหวินชำเลืองมองเธออย่างไม่อดทน มีแสงเย็นในดวงตา พูดหัวเราะเยาะเย้ย

“จับเธอแล้วยังไง?เขายังต้องการชีวิตของเธอ?เขาก็ต้องจับเธอไหม?งั้นก็ให้เขาจับ เขาอยากฟังอะไร ก็ให้เขาฟัง เธอก็คอยดู ถ้าเขารู้ว่าผู้หญิงที่เขารักหลอกเขา เขาจะมีท่าทีโต้ตอบยังไง”