ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 355

"หนานเฉิง" เซิ่งอันหรานเห็นเรียกชื่อเขาออกมา

กลับไม่คิด เผยหย่งจื้อได้ยินอย่างชัดเจน บีบคอเซิ่งอันหรานทันที "เธอว่าเขาเป็นใคร?"

"หากแกยังกล้าบีบเธอละก็ 20ล้านนี่ เงิน20ล้านนี่แกจะไม่ได้แม้แต่แดงเดียว"

อวี้หนานเฉิงหน้าเย็นชา ในตาเหมือนฉายความหนาวเย็นที่น่าหวาดเสียว

ด้านหลังเขา ท้ายรถค่อยๆ เปิดออก หลังกระเป๋าอะลูมิเนียมสองใบเปิดออก เผยให้เห็นทองคำแท่ง400แท่งวางเป็นระเบียบอยู่ด้านใน

เผยหย่งจื้อตะลึงไป "ในนี้มี20ล้าน?"

"30ล้าน"

อวี้หนานเฉิงพูดตัวเลขนี้ออกมาอย่างไม่แยแส "แค่แกปล่อยเธอกับเด็กข้างเธอคนนั้น เงินนี่ตอนนี้แกก็เอาไปได้"

"แกไม่มีสิทธิ์มาตั้งเงื่อนไขกับฉัน"

เผยหย่งจื้อเยาะเย้ย"ให้ตำรวจพวกนี้ถอยหลังไปให้หมด แกเอากุญแจรถวางไว้ที่นี่ รอฉันถึงท่าเรือ ผู้หญิงคนนี้กับเด็กนี่ก็ไร้ประโยชน์แล้ว ก็จะคืนให้แก"

อวี้หนานเฉิงย่นคิ้ว มองเยี่ยจือแวบหนึ่ง

เวลานี้บนการเจรจาต่อรอง ทางโจรลักพาตัวได้เปรียบ

เยี่ยจือทำมือ คอมมานโดที่มีเกราะอุปกรณ์อันตรายพวกนั้นค่อยๆ ถอยหลังไป เอาพอร์เชอคันนั้นของอวี้หนานเฉิงจอดไว้ที่โล่งนั้นเหมือนเดิม ทำเป็นรูปร่างวงกลม ล้อมวงขนาดใหญ่

เผยหย่งจื้อดึงไหล่ของเซิ่งอันหราน มืออีกข้างมีมีดสั้น ลูกน้องสามคนลากกู้เทียนเอินอยู่ด้านหลัง 4คนเคลื่อนไปที่พอร์เชออย่างระมัดระวัง

เซิ่งอันหรานรู้สึกได้ เผยหย่งจื้อกำลังเครียด หางตาเห็นเม็ดเหงื่อไหลอยู่บนหน้าเขา คนโลภต้องการความร่ำรวยอย่างนี้ จะยอมให้ตัวเองตายได้ยังไง?

เธอหรี่ตา พูดออกเสียงว่า

"พวกแกปล่อยเทียนเอินไป เขาสลบไปแล้ว พวกแกพาเขาไปก็เหนื่อยเปล่า ฉันไปกับพวกแก"

"แกมันมีค่าอะไร?" เผยหย่งจื้อหัวเราะ "แค่คนโดนหางเลขด้วยเท่านั้น เธอคิดว่าฉันไม่รู้เหรอ? เด็กนั่นถึงจะคุ้มค่าจริงๆ"

"ฉัน……"

เซิ่งอันหรานขมวดคิ้ว กำลังจะพูดอะไรหน่อย กลับเห็นเยี่ยจือพยายามขยิบตาให้เธอ เธอรู้ได้ทันที ปิดปาก

หลายคนเคลื่อนไหวไปที่ตำแหน่งท้ายรถแล้ว

กระเป๋าทองแท่ง2ใบทำให้ในตาคนจนที่ชั่วร้ายเผยความโลภออกมาทางสายตา แต่พวกเขาก็รู้ หากออกจากที่นี่ไปไม่ได้ละก็ ทองแท่งมากแค่ไหนก็เสียเปล่า

เผยหย่งจื้อสั่งว่า "เอากระเป๋าไปข้างหน้า อีกเดี๋ยวถึงท่าเรือก็ถือขึ้นเรือ"

หวงเหมารีบปิดกระเป๋าอะลูมิเนียม หลังพยายามกลับแสดงสีหน้าแย่

"ลูกพี่ นี่หนักเกินไป อย่างน้อยต้องให้สองคนถึงจะยกไหว"

กระเป๋า 2ใบทองแท่ง400แท่ง น้ำหนักหลายร้อยกรัม คนเดียวต้องมีแรงมากแค่ไหนถึงจะยกไหว

เผยหย่งจื้อขมวดคิ้ว นิ้วที่จับไหล่เซิ่งอันหรานคลายลงเล็กน้อย "เด็กนี่สลบไปจัดการง่าย เอาเขาขึ้นบนรถ ผู้หญิงคนนี้ไม่เอาแล้ว"

วินาทีที่ถูกทิ้งนั้น เซิ่งอันหรานถึงเข้าใจเป้าหมายที่เยี่ยจือพยายามขยิบตาให้เธอเมื่อกี้

อวี้หนานเฉิงคิดไว้แล้วทองแท่งสองใบ พวกเขาไม่สะดวกเอาไป และบวกกับกู้เทียนเอิน พวกเขาตอนนี้มี5คน ในรถคันหนึ่งนั่งไม่ลง ดังนั้นเธอต้องถูกทิ้งไว้แน่นอน ขอแค่ไม่ให้เผยหย่งจื้อรู้ฐานะของเธอก็หายห่วง

หลังรถขับออกไป เซิ่งอันหรานยืนอยู่ที่เดิมขาทั้งสองเหมือนขยับไม่ได้

ดังนั้นไม่เครียดนั่นเป็นเรื่องโกหก ตอนอยู่ในช่วงความเป็นความตาย ไม่มีใครสงบได้จริงๆ

อวี้หนานเฉิงรีบเดินมาข้างหน้า ดึงเธอมากอดไว้ "ไม่เป็นไรแล้ว"

เสียงเขาสั่น ไม่เหมือนเมื่อกี้ที่สงบนิ่งเลย

"ตามใจแก" อวี้หนานเฉิงยืนตัวตรง ใบหน้าไม่แยแส "คนที่ฉันอยากช่วยถูกช่วยไว้แล้ว ฉันไม่ใช่ตำรวจ ดังนั้นแกฆ่าใคร ไม่เกี่ยวกับฉันสักนิด"

"คนที่แกอยากช่วย?"

เผยหย่งจื้อหน้าเปลี่ยนสี "ผู้หญิงคนนั้นเกี่ยวอะไรกับแก?"

อวี้หนานเฉิงยกมุมปาก "นั่นเป็นคู่หมั้นของฉัน"

ชั่วพริบตาที่ได้ยินคำนั้น เผยหย่งจื้อถึงนึกขึ้นมาได้ชั่วพริบตาที่ผู้ชายคนนี้ปรากฏตัว ผู้หญิงในมือตัวเองคนนั้น จู่ๆ เรียกว่าไงนะ……หนานเฉิง

เขาสีหน้านิ่ง จ้องมองอวี้หนานเฉิงพักหนึ่ง จู่ๆ ก็หัวเราะออกมา

"แกคืออวี้หนานเฉิง?"

อวี้หนานเฉิงหน้านิ่ง "ในเมื่อรู้ละก็ แกคงเคยได้ยินวิธีการทำงานของฉัน ช่วยคนในมือแกได้หรือไม่ ฉันไม่สนใจสักนิด แต่หากเขาตายในมือพวกแก เพื่อปลอบใจคู่หมั้นฉัน พวกแกก็หนีไปไม่พ้นแล้ว"

"เหอะ" จู่ๆ เผยหย่งจื้อก็ผ่อนคลายลง "ลุ่มหลงจริงๆ นะ"

เขาจ้องอวี้หนานเฉิง เหมือนอยากมองเห็นอะไรออกมาจากทางใบหน้าอย่างนั้น จู่ๆ ก็ถามอย่างลองเชิงหนึ่งประโยค

"อวี้หนานเฉิง แกควรปล่อยฉันหนี ไม่งั้นฟ้าจะผ่าเอาได้ แกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร?"

อวี้หนานเฉิงขมวดคิ้ว ถอนหายใจออกมา ไม่ได้ตอบกลับ

เวลานี้ หลังรถมีรถคันหนึ่งเพิ่งจอด อวี้เฟิ่งหยาลงรถรีบเข้าไป กลับถูกบอดี้การ์ดด้านหลังขวางไว้ ไม่ให้ไปข้างหน้า เธอได้ยินคำนั้นพอดี ขัดขืนตะโกนเรียกอวี้หนานเฉิงจากด้านหลัง

"หนานเฉิง ไม่ต้องฟังเขา อะไรก็ไม่ต้องฟัง เขาเป็นแค่ไอ้บ้าคนหนึ่ง"

เห็นอวี้เฟิ่งหยามาแล้ว เผยหย่งจื้อยกมุมปาก รอยยิ้มบนใบหน้ายิ่งชั่วร้าย เขาใช้เสียงแปลกเอ่ยปาก เสียงดังก้องอยู่ในที่รกร้าง

"อวี้หนานเฉิง ความลับนี้แกต้องชอบแน่ ฉันเป็นพ่อแท้ๆ ของแก"