ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 365

อวี้หนานเฉิงและกู้เจ๋อทิ้งเธอไว้ที่ประตูสำนักงานทนายความ

เซิ่งอันหรานจ้องไปที่รถที่เกือบจะหายไปในระยะไกล และเม้มปากด้วยท่าทางที่ซับซ้อน

ทำไมอวี้หนานเฉิงถึงมาที่นี่เพื่อหาเธอด้วยตัวเอง หรือว่าเขามาหากู้เจ๋องั้นเหรอ?

ยังพอมีเวลาอยู่ ดังนั้นเธอจึงไปที่โรงพยาบาลฟื้นฟูสุขภาพเพื่อเยี่ยมถานซูจิ้ง

“เธอว่าพวกเขาสองคนไปทำอะไรกัน? พวกเขาไม่ได้สนิทกันสักหน่อย ฉันจำได้ว่าเขาเจอกันไม่กี่ครั้งเองในเมืองจินหลิง”

วันนี้ถานซูจิ้งดูเงียบมาก เธอนั่งบนหน้าต่างที่ยื่นออกมาและพลิกดูนิตยสาร เธอไม่เงยหน้าขึ้นและพูดอย่างเป็นกันเองว่า “เท่าที่ฉันรู้จักกับกู้เจ๋อ กู้เจ๋อคงอยากจะรู้ว่าอวี้หนานเฉิงจริงใจกับเธอมากแค่ไหน ส่วนอวี้หนานเฉิง เธอน่าจะเข้าใจเขาดีกว่าฉันนะ "

เซิ่งอันหรานไม่ค่อยเข้าใจมากนัก จึงรู้สึกอึดอัดมากในตอนนี้

หลังจากไม่ได้ยินคำตอบเป็นเวลานาน ถานซูจิ้งก็เงยหน้าขึ้น "ทำไมไม่พูดล่ะ? เธอไม่รู้ว่าเขาจะทำอะไรเหรอ?"

เซิ่งอันหรานกัดฟันและพูดด้วยหน้าตาบูดบึ้ง "คนอย่างอวี้หนานเฉิงน่ะต่อให้รู้จักทั้งชีวิตก็เดาไม่ออกหรอกว่าเขาจะทำอะไรต่อไป คนทำธุรกิจก็แบบนี้ ใครจะเดาออกได้ง่ายๆล่ะ?"

ถานซูจิ้งถามด้วยความประหลาดใจ “เอาเป็นว่าฉันเข้าใจก็แล้วกัน เธอน่ะไม่ชอบคนดีๆอย่างกู้เจ๋อ แต่ชอบความแปลกใหม่อย่างอวี้หนานเฉิง ไม่รู้ตัวเหรอ?”

“ยัยบ้า โยงถึงเรื่องนี้ได้ยังไง?”

“ฉันแค่อยากรู้น่ะ กู้เจ๋อเป็นผู้ชายที่ดีอันดับต้น ๆ ในบรรดาผู้ชายที่ฉันรู้จัก แต่เธอกลับไม่ชอบเขา อวี้หนานเฉิงดีแค่ไหนกันเหรอ? เธอถึงชอบเขาขนาดนั้น”

ถานซูจิ้งปิดหนังสือและเดินเข้าไปใกล้

“ฉันเพิ่งอ่านหนังสือและเจอว่าถ้าคิดเหตุผลที่เป็นไปได้ในการหย่าร้างก่อนที่จะแต่งงานได้ โดยพื้นฐานแล้ว 99% อาจนำไปสู่การหย่าร้างด้วยเหตุผลนั้นจริงๆ นั่นคือสัญชาตญาณของผู้หญิง”

"เธอหมายความว่ายังไง?"

“ก็หมายความว่า...ถ้าเธอจะหย่ากับอวี้หนานเฉิงในอนาคต เหตุผลนั้นคืออะไร?”

เซิ่งอันหรานตกตะลึงอยู่พักหนึ่ง รู้สึกว่าถานซูจิ้งได้ขุดหลุมกับดักเสียแล้ว “ถ้าฉันตอบ แสดงว่าเราจะต้องหย่ากันอย่างแน่นอนใช่ไหม?”

“พูดกันเล่นๆน่ะ มันจะแม่นยำขนาดนั้นได้ยังไง ลองพูดมาสิ”

ถานซูจิ้งถามซ้ำ เซิ่งอันหรานครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและบอกเหตุผลที่เธอคิดว่าเป็นไปได้

"ความรู้สึกที่ไม่จริง"

“ขอรายละเอียดเพิ่มเติมได้ไหม?”

“ความสัมพันธ์ระหว่างคู่รักธรรมดาเป็นยังไง หรือความสัมพันธ์ของเธอกับเกาจ้านเป็นยังไง ออกเดต ช็อปปิ้ง ทะเลาะวิวาทกัน คืนดีกันล้วนให้ความรู้สึกเหมือนจริง”

เมื่อกล่าวเช่นนั้น ถานซูจิ้งพยักหน้าอย่างครุ่นคิดอย่างสงสัย

“งั้นอวี้หนานเฉิงไม่ได้ออกเดตกับเธอเลยเหรอ?”

เมื่อกล่าวโดนประเด็น เซิ่งอันหรานก็จ้องไปที่เธออย่างไม่พอใจ "อย่าพูดในสิ่งที่ไม่ควรพูดได้ไหม?"

อวี้หนานเฉิงมักจะยุ่งกับงาน ถ้าอยากให้เขาใช้สมองคิดเรื่องรักๆใคร่ๆแบบคนธรรมดาคงจะเป็นเรื่องยาก

เซิ่งอันหรานไม่เคยคาดหวัง แต่ก็ไม่ได้แปลว่าไม่รู้สึกเสียดาย

คงจะน่าเสียดายหากไม่เคยทำสิ่งที่ต้องทำระหว่างคู่รักในชีวิต

เซิ่งอันหรานพูดคุยกับถานซูจิ้งราวกับพี่น้องกัน ไม่ได้มีความลับอะไร แต่ด้านนอกประตูกลับมีใครบางคนแอบฟังอยู่ และรู้สึกว่าตนเองสามารถหาโอกาสชดใช้ความผิดได้แล้ว

อีกด้านหนึ่ง ค่ำคืนปกคลุมนิวยอร์กและดนตรีผ่อนคลายก็ดังก้องอยู่ในแจ๊ซบาร์ของควีนทาวน์

กู้เจ๋อและอวี้หนานเฉิงนั่งที่บาร์ แก้ววิสกี้ตั้งอยู่ข้างหน้าพวกเขา

กู้เจ๋อเหลือบมองเขาอย่างมีความหมายด้วยน้ำเสียงอ่อน ๆ

“การแต่งงานแค่ในนามเป็นสิ่งที่อันหรานเคยบอกไว้ แต่คนที่เชื่อหลักฐานที่เห็นด้วยตาตัวเองแบบคุณกลับเชื่อการแต่งงานแค่ในนามของเรางั้นเหรอ? ต่อให้คุณจะเชื่อ แต่คุณไม่เคยสงสัยเลยเหรอว่าก่อนจะเจอผม อันหรานตั้งท้องซิงซิงน้อยกับใคร?”

คำพูดของเขาเน้นไปที่ประโยคสุดท้าย

เซิ่งอันหรานไม่เคยพูดถึงพ่อผู้ให้กำเนิดของซิงซิงน้อยกับอวี้หนานเฉิงมาก่อน

ประวัติความรักของเธอมีมากขึ้นเรื่อยๆ ตามความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้น ก่อนหน้านี้มีคุณชายจากตระกูลเฉียวที่เป็นรักแรกของเธอ ต่อมามีสามีในนาม แต่ระหว่างนั้นยังมีอีกคนที่ไม่รู้จักอยู่ตรงกลางคือคนที่มีลูกกับเธอ

อวี้หนานเฉิงแอบกระชับนิ้วของเขาขณะถือแก้ววิสกี้

“คุณอยากจะพูดอะไรกันแน่?”

ดวงตาของ กู้เจ๋อเย็นลง “ถ้าคุณสงสัยในตัวอันหรานแม้แต่นิดเดียว หรืออยากจะสืบหาความจริงจากตัวเธอ ผมขอแนะนำให้คุณวางมือซะเถอะ”

“นี่เป็นเรื่องของผมกับเธอ ไม่ใช่เรื่องของคุณ”

“ถ้าคุณทำร้ายอันหรานแม้แต่นิดเดียว คุณจะได้รู้ว่านั่นไม่ใช่เรื่องของคุณจริงๆ”

น้ำเสียงของกู้เจ๋อดูเย็นชาและบุคลิกที่ถ่อมตนตลอดเวลาของเขาดูเหมือนจะเปลี่ยนไปในทันทีพร้อมสัญญาณเตือนที่แข็งแกร่ง

การแสดงออกของอวี้หนานเฉิงตึงเครียดและคำพูดที่เขาพูดก้องอยู่ในใจเป็นเวลานาน

เบื้องหลังของซิงซิงน้อยมีอะไรปกปิดไว้หรือไม่? เขายอมรับว่าเขาซื่อสัตย์กับเซิ่งอันหรานมากพอ แต่ดูเหมือนว่าเธอจะปิดบังสิ่งต่างๆ ไว้ตลอดเวลา

โทรศัพท์ในกระเป๋าของอวี้หนานเฉิงสั่นขึ้น ทำลายบรรยากาศตึงเครียดระหว่างเขากับ กู้เจ๋อทันที เมื่อเห็นรายชื่อผู้โทร อวี้หนานเฉิงก็กดปุ่มรับสาย

"ฮัลโหล"